రైల్వే స్టేషన్లలో, బస్‌ స్టేషన్లలో మామూలుగా అయితే అరటిపండ్లనో, బజ్జీలనో, ఇడ్లీలనో.. బోర్డులు కనిపించటం, అరుపులు వినిపించటం సహజం! కానీ హిందూ నీళ్లు, ముస్లిం నీళ్లు అని బోర్డులెప్పుడైనా చూశారా? బ్రిటిష్‌ రాజ్యంలో ఇవి అన్నిచోట్లా కన్పించేవి. రైల్వే స్టేషన్లు, బస్టాండ్లలోనే కాదు చివరకు జైలులో ఖైదీలను కూడా ముస్లిం నీళ్లు కావాలా? హిందూ నీళ్లు కావాలా అని అడిగేవారు. రైల్వే స్టేషన్లు, బస్టాండ్లలో మతాలవారీగా విడివిడిగా జగ్గులు, కూజాలు, కుండల్లో నీళ్లను ఉంచేవారు. ఎవరికి కేటాయించిన వాటిలోని నీటిని వారు తాగాలి. అలా నీటివద్ద కూడా హిందూ ముస్లింలను వేరు చేసి తమ పగ్గాలు సుస్థిరం చేసుకున్నారు తెల్లవారు.
ఏమంటే ఏమౌతుందోనని అంతా మౌనంగా ఆ విభజనకే సర్దుకుపోతున్న వేళ.. ఓ ముస్లిం దేశభక్తుడు దీనిపై వ్యతిరేకగళం వినిపించారు. ప్రజలందరినీ సమీకరించి, ఈ వేర్వేరు నీళ్ల పద్ధతిని ఎత్తేసేదాకా పోరాడారు. బ్రిటిష్‌వారిపై విజయం సాధించారు. ఆయన పేరు మౌలానా హబీబ్‌-ఉర్‌-రెహ్మాన్‌ లుధియాన్వి! నీళ్లకు మతమేంటంటూ లుధియానాలోని ఘాస్‌మండీ చౌక్‌ వద్ద 1929లో నిరసన దీక్ష చేపట్టారు. అప్పటిదాకా మౌనంగా ఉన్న పట్టణ ప్రజలంతా మతాలకు అతీతంగా ఆయన వెనకాల నిలిచారు. హిందూ పానీ, ముస్లిం పానీ వద్దు.. సబ్‌కా పానీ ఏక్‌ హై (అందరి నీళ్లూ ఒకటే) అంటూ నినదిస్తూ వారంతా ఉద్యమం చేయటంతో.. బ్రిటిష్‌ ప్రభుత్వం దిగివచ్చింది. కేవలం లుధియానాలోనే కాకుండా.. దేశవ్యాప్తంగా ముస్లింపానీ, హిందూ పానీ పద్ధతిని రద్దు చేసింది.