ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ/ ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼:ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਵਿੱਚ ਭੀਖ ਮੰਗ ਕੇ ਆਪਣਾ ਗੁਜ਼ਾਰਾ ਚਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਲੜਕੀ ਹੁਣ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਗਈ ਹੈ। ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੀ ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਿਹਨਤ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੋਧੀ ਭਿਕਸ਼ੂ ਦੀ ਮਦਦ ਨਾਲ ਇਸ ਅਸੰਭਵ ਕੰਮ ਨੂੰ ਸੰਭਵ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
ਦਰਅਸਲ, ਮੈਕਲਿਓਡਗੰਜ ਵਿਚ ਭਗਵਾਨ ਬੁੱਧ ਦੇ ਮੰਦਰ ਨੇੜੇ ਸਾਢੇ ਚਾਰ ਸਾਲ ਦੀ ਪਿੰਕੀ ਹਰਿਆਣਵੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਹੱਥ ਫੈਲਾ ਕੇ ਭੀਖ ਮੰਗਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਤਿੱਬਤੀ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ, ਜੋ ਕਿ ਬੁੱਧ ਦੀ ਦਿਆਲਤਾ ਦਾ ਪ੍ਰਤੀਕ ਹੈ ਅਤੇ ਦਇਆ ਨੇ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਹੋਰ ਭਿਖਾਰੀਆਂ ਅਤੇ ਕੂੜਾ ਚੁੱਕਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਉਸ ਨੂੰ ਆਪਣੀ ਧੀ ਮੰਨਿਆ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਵੀਂ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਿੱਤੀ। ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਅੱਜ ਠੀਕ 20 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ ਉਹੀ ਲੜਕੀ ਐਮਬੀਬੀਐਸ ਦੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਕੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣੀ ਹੈ।
ਬਚਪਨ 'ਚ ਮੰਗਦੀ ਸੀ ਭੀਖ, ਹੁਣ MBBS ਕਰਕੇ ਬਣੀ ਡਾਕਟਰ (Etv Bharat (ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼)) ਆਪਣੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨਾਲ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਡਾਕਟਰ ਪਿੰਕੀ
ਪਿੰਕੀ ਹਰਿਯਾਨ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਕੇ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹਾਂ। ਮੈਨੂੰ ਆਪਣੇ ਨਾਂ ਦੇ ਅੱਗੇ 'ਡਾਕਟਰ' ਲਗਾਉਣਾ ਚੰਗਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ।"ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਸਾਲ 2004 'ਚ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਕ੍ਰਿਸ਼ਨਾ ਦੇ ਨਾਲ ਤਿਉਹਾਰ ਦੇ ਸੀਜ਼ਨ ਦੌਰਾਨ ਮੈਕਲਿਓਡਗੰਜ 'ਚ ਬੁੱਧ ਮੰਦਰ ਨੇੜੇ ਭੀਖ ਮੰਗ ਰਹੀ ਸੀ। ਫਿਰ ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਦੀ ਨਜ਼ਰ ਉਸ ਉੱਤੇ ਪਈ। ਕੁਝ ਦਿਨਾਂ ਬਾਅਦ, ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਚਰਨ ਖੱਡ ਦੀ ਝੁੱਗੀ ਵਿੱਚ ਆ ਗਏ, ਜਿੱਥੇ ਪਿੰਕੀ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨਾਲ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ। ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਨੇ ਪਿੰਕੀ ਨੂੰ ਦੇਖਦੇ ਹੀ ਪਛਾਣ ਲਿਆ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਿੰਕੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਲਾਲ ਨੂੰ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਉਹ ਪਿੰਕੀ ਨੂੰ ਉਸ ਦੇ ਨਵੇਂ ਬਣੇ ਟੌਂਗਲੇਨ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨ ਲਈ ਭੇਜ ਦੇਣ। ਇਹ ਹੋਸਟਲ ਚਰਨ ਖੱਡ ਦੀਆਂ ਗੰਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਸੀ, ਜੋ ਭੀਖ ਮੰਗਦੇ ਸਨ ਜਾਂ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਕੂੜਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਕਸ਼ਮੀਰੀ ਲਾਲ ਬੂਟ ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਸਨ।
ਬਚਪਨ ਤੋਂ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਦਾ ਸੁਪਨਾ
ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਪਿਆਂ ਨੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਝਿਜਕ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਸ ਨੂੰ ਜਾਮਯਾਂਗ ਦੇ ਹਵਾਲੇ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਪਿੰਕੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ, "ਮੈਂ ਟੌਂਗਲੇਨ ਚੈਰੀਟੇਬਲ ਟਰੱਸਟ ਦੇ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਬੈਚ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਬਹੁਤ ਰੋਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਪਰਿਵਾਰ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਹੋਲੀ-ਹੋਲੀ ਮੈਂ ਹੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਲੱਗ ਗਈ।"
MBBS ਕਰਕੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣੀ ਪਿੰਕੀ (Etv Bharat (ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼)) ਹੋਰ ਬੱਚਿਆਂ ਦੇ ਨਾਲ ਪਿੰਕੀ ਨੂੰ ਵੀ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਦੇ ਦਯਾਨੰਦ ਮਾਡਲ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਕਰਵਾਇਆ ਗਿਆ। ਜਦੋਂ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਉਹ ਵੱਡੀ ਹੋ ਕੇ ਕੀ ਬਣੇਗੀ? ਹਰ ਵਾਰ ਪਿੰਕੀ ਦਾ ਇੱਕ ਹੀ ਜਵਾਬ ਹੁੰਦਾ - ਡਾਕਟਰ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸ ਨੇ ਉਦੋਂ ਨਹੀਂ ਸੋਚਿਆ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਦਿਨ ਉਹ ਆਪਣੇ ਜਨੂੰਨ ਦਾ ਪਿੱਛਾ ਕਰਕੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਡਾਕਟਰ ਬਣ ਜਾਵੇਗੀ।
ਚੀਨ ਦੇ ਮੈਡੀਕਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਤੋਂ ਕੀਤੀ ਐਮ.ਬੀ.ਬੀ.ਐਸ
ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਨੇ ਦੱਸਿਆ, "ਪਿੰਕੀ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਹੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਚੰਗੀ ਸੀ। ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਉਸਨੇ 12ਵੀਂ ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਪਾਸ ਕੀਤੀ, ਉਸਨੇ NEET ਦੀ ਪ੍ਰੀਖਿਆ ਵੀ ਪਾਸ ਕਰ ਲਈ। ਉਹ ਕਿਸੇ ਪ੍ਰਾਈਵੇਟ ਕਾਲਜ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲੈ ਸਕਦੀ ਸੀ, ਪਰ ਉੱਥੇ ਫੀਸਾਂ ਬਹੁਤ ਜ਼ਿਆਦਾ ਸਨ। ਉਸ ਨੂੰ 2018 ਵਿੱਚ ਚੀਨ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਕਾਰੀ ਮੈਡੀਕਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਹ ਆਪਣੀ 6 ਸਾਲ ਦੀ MBBS ਡਿਗਰੀ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਵਾਪਸ ਆ ਗਈ ਹੈ।
ਮਾਂ ਨੂੰ ਵੀ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ
ਪਿੰਕੀ ਦੱਸਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜਦੋਂ ਉਸ ਨੇ ਹੋਸਟਲ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਕੇ ਪੜ੍ਹਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਤੋਂ ਰੋਕਿਆ। ਪਿੰਕੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ, "ਮੇਰੇ ਪਿਤਾ ਨੇ ਬੂਟ ਪਾਲਿਸ਼ ਕਰਨ ਦੀ ਨੌਕਰੀ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ ਹੈ ਅਤੇ ਹੁਣ ਸੜਕਾਂ 'ਤੇ ਬੈੱਡਸ਼ੀਟ ਅਤੇ ਕਾਰਪੇਟ ਵੇਚਦੇ ਹਨ। ਮੇਰੀ ਮਾਂ ਹੁਣ ਪਿੰਕੀ ਦੇ ਛੋਟੇ ਬੱਚਿਆਂ ਲਈ ਟੋਂਗਲੇਨ ਦੁਆਰਾ ਖੋਲ੍ਹੇ ਗਏ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਦੀ ਦੇਖਭਾਲ ਦਾ ਕੰਮ ਕਰਦੀ ਹੈ।"
ਉਸ ਦਾ ਇੱਕ ਛੋਟਾ ਭਰਾ ਅਤੇ ਭੈਣ, ਸਾਰੇ 2017 ਵਿੱਚ ਦਲਾਈ ਲਾਮਾ ਦੁਆਰਾ ਉਦਘਾਟਨ ਕੀਤੇ ਗਏ ਟੋਂਗਲੇਨ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਦੇ ਹਨ।
MBBS ਕਰਕੇ ਡਾਕਟਰ ਬਣੀ ਪਿੰਕੀ (Etv Bharat (ਹਿਮਾਚਲ ਪ੍ਰਦੇਸ਼)) ਉਮੰਗ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਸ਼ਿਮਲਾ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ, ਜੋ ਪਿਛਲੇ 19 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਟੋਂਗਲੇਨ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ, ਪ੍ਰੋ. ਅਜੇ ਸ਼੍ਰੀਵਾਸਤਵ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਪੈਸਾ ਕਮਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਚੰਗੇ ਇਨਸਾਨ ਬਣਨ ਦੀ ਪ੍ਰੇਰਨਾ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਆਪਣਾ ਪੂਰਾ ਜੀਵਨ ਧਰਮਸ਼ਾਲਾ ਅਤੇ ਆਸ-ਪਾਸ ਦੀਆਂ ਝੁੱਗੀਆਂ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭੀਖ ਮੰਗਣ ਜਾਂ ਕੂੜਾ ਇਕੱਠਾ ਕਰਨ ਲਈ ਵਰਤਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਭਿਕਸ਼ੂ ਵਲੋ ਗੋਦ ਲਏ ਗਏ ਬੱਚੇ ਅੱਜ ਕੋਈ ਡਾਕਟਰ, ਇੰਜੀਨੀਅਰ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਅਤੇ ਹੋਟਲ ਮੈਨੇਜਰ ਬਣ ਗਏ ਹਨ।"
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਿੰਕੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ, "ਹੁਣ ਮੈਂ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀ 'ਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲੇ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹਾਂ। ਡਾਕਟਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ ਇਹ ਮੇਰੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਕਿ ਮੈਂ ਕਾਬਿਲ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਆਪਣੇ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀ ਵਾਲੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਸੇਵਾ ਕਰਾਂ।"
ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਅਤੇ ਟੋਂਗਲੇਨ ਟੀਮ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਕ੍ਰੈਡਿਟ
ਇਸ ਦੇ ਨਾਲ ਹੀ, ਪਿੰਕੀ ਆਪਣੇ ਭਿਖਾਰੀ ਤੋਂ ਡਾਕਟਰ ਬਣਨ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਭਿਕਸ਼ੂ ਜਾਮਯਾਂਗ ਅਤੇ ਟੋਂਗਲੇਨ ਦੀ ਪੂਰੀ ਟੀਮ ਨੂੰ ਦਿੰਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦਾ ਇਹ ਵੀ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਸ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਨੇ ਸਿੱਖਿਆ ਦੇ ਮਹੱਤਵ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਹਰ ਕਦਮ 'ਤੇ ਉਸ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ। ਉਥੇ ਹੀ ਜਾਮਯਾਂਗ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਸ਼ੁਰੂ 'ਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਪਤਾ ਸੀ ਕਿ ਬੱਚਿਆਂ 'ਚ ਇੰਨੀ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਤਿਭਾ ਛੁਪੀ ਹੋਈ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਬੱਚਿਆਂ ਨਾਲ ਇਸ ਸੋਚ ਨਾਲ ਜੋੜਿਆ ਸੀ ਕਿ ਉਹ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਥੋੜਾ-ਥੋੜ੍ਹਾ ਸਿੱਖਿਅਤ ਕਰਨਗੇ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣਾ ਨਾਂ ਲਿਖਣਾ ਸਿੱਖ ਸਕਣ ਪਰ ਝੁੱਗੀ-ਝੌਂਪੜੀਆਂ ਦੇ ਉਹੀ ਬੱਚੇ ਹੁਣ ਸਮਾਜ ਨੂੰ ਪ੍ਰੇਰਿਤ ਕਰ ਰਹੇ ਹਨ।
