ಹೈದರಾಬಾದ್: 'ನಾವು ಕಚ್ಚಾ ವಸ್ತುಗಳನ್ನು ರಫ್ತು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ಮತ್ತು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ ದೇಶವಾಗುವುದನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಬೇಕು'.
ಭಾರತದ 74ನೇ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನಾಚರಣೆಯಂದು ಪ್ರಧಾನಿ ಮಂತ್ರಿಯೊಬ್ಬರು ಇಂತಹ ಹೇಳಿಕೆ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿರುವುದು ವ್ಯಂಗ್ಯದಿಂದ ಕೂಡಿದೆ. 1947ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಉದ್ಯಮಿ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಯ ಅನ್ವೇಷಣೆಯಾಗಿತ್ತು. ವಸಾಹತುಶಾಹಿ ಆಡಳಿತ ಹೇರಿದ್ದ ವ್ಯಾಪಾರದ ಸ್ವರೂಪದಿಂದ ಕೊನೆಗೊಳಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಭಾರತ ಯಶಸ್ವಿಯಾಗಲಿಲ್ಲ.
1991ರ ಮುಂಚಿನ ಆರ್ಥಿಕತೆಯ ಮುಚ್ಚಿದ ಶೈಲಿಯದ್ದಾಗಿತ್ತು. ಹಾಗಂತ ಅದರ ಮೇಲೆ ಆಪಾದನೆ ಹೊರಿಸುವುದು ನ್ಯಾಯವಲ್ಲ, ಅದು ತೀವ್ರ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕವಲ್ಲದ ಕೈಗಾರಿಕೆಗಳನ್ನು ಪೋಷಿಸಿತು. ಮೂವತ್ತು ವರ್ಷಗಳ ಉದಾರೀಕರಣ ಜೊತೆಗೆ ವ್ಯಾಪಾರ ಉದಾರೀಕರಣ ಮತ್ತು ಸಾಗರೋತ್ತರ ಮುಕ್ತ ವ್ಯಾಪಾರ ಒಪ್ಪಂದಗಳು ಸಹ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಉತ್ಪಾದನಾ ವಲಯಕ್ಕೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡುವಲ್ಲಿ ವಿಫಲವಾಗಿವೆ.
ಎರಡೂ ವೈಫಲ್ಯಗಳಿಗೆ ಒಂದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಎಳೆ ಇದೆ:
ದೇಶೀಯ ರಚನಾತ್ಮಕ ಸುಧಾರಣೆಯಲ್ಲಿ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿ. ಇವು ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕ ಮುಕ್ತ ಮಾರುಕಟ್ಟೆಯನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಅದು ಕಾರ್ಯಸಾಧು ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲ ತಿಂಗಳ ಹಿಂದೆ ಪ್ರಧಾನಿ ಕರೆ ನೀಡಿದ 'ಆತ್ಮನಿರ್ಭಾರ ಭಾರತ'ದ ವ್ಯಾಖ್ಯಾನದ ಬಗ್ಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಕಾಳಜಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಿದೆ. ಈ ಗುರಿ ಸಾಧಿಸುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವೆಂದರೇ ವ್ಯಾಪಾರ ನೀತಿ ಮತ್ತು ರಕ್ಷಣೆ. ಆದರೂ ಯಶಸ್ಸಿನ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳು ಸೀಮಿತವಾಗಿರಲಿವೆ.
ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಕೊರತೆಯು ದುಬಾರಿ ದರದ ಆರ್ಥಿಕತೆ ಎಂದು ಅರ್ಥೈಸುವಂತಿಲ್ಲ (1991ರ ಮುಂಚಿನಂತೆ) ವ್ಯಾಪಾರ ಸಂರಕ್ಷಣೆಯು ಇತರ ರಚನಾತ್ಮಕ ಸುಧಾರಣೆಗೆ ನೆರವಾಗದಿದ್ದರೇ ಏನಾಗಬಹುದು. ಅದೃಷ್ಟವಶಾತ್, ಪ್ರಧಾನಿಗಳು ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ದಿನದ ಭಾಷಣದಲ್ಲಿ ಈ ಹಿಂದಿನ ಅವಧಿಯಲ್ಲಿ ಇದ್ದಂತೆ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಸ್ಪಷ್ಟವಾಗುತ್ತದೆ.
ಜಗತ್ತಿಗಾಗಿ ಮೇಕ್ ಇನ್ ಇಂಡಿಯಾ ಗುರಿ ಎಂದು ಮೋದಿ ಸ್ಪಷ್ಟಪಡಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪೂರ್ವ ಏಷ್ಯಾದ ರಾಷ್ಟ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಚೀನಾ ಹೆಣೆದ ತಂತ್ರಗಳಂತೆ ಜಾಗತಿಕ ಸ್ಪರ್ಧಾತ್ಮಕತೆಯನ್ನು ಸಾಧಿಸಲು ಉದ್ಯಮಕ್ಕೆ ಇದು ಅಗತ್ಯವಾಗಿದೆ. ಪ್ರಧಾನಿ, 'ಆತ್ಮನಿರ್ಭರ ಭಾರತ ಕೇವಲ ಸರಕುಗಳನ್ನು ಆಮದು ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವುದಲ್ಲ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ತಯಾರಿಸಿದ ಸರಕುಗಳ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ, ಕೌಶಲ್ಯ ಮತ್ತು ಸೃಜನಶೀಲತೆಯನ್ನು ದ್ವಿಗುಣಗೊಳಿಸುವುದನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿರುತ್ತದೆ' ಎಂದಿದ್ದಾರೆ.