নিউজ ডেস্ক, ১৮ জুলাই : শেহতীয়াভাৱে উত্তৰ প্ৰদেশৰ হাথৰছত সংঘটিত হয় এক দুৰ্ভাগ্যজনক তথা হৃদয়বিদাৰক ঘটনা । এই ঘটনাত এজন কনিষ্টবলৰ পৰা গডমেন হোৱা ব্যক্তিৰ দ্বাৰা আয়োজিত এক অনুষ্ঠানত প্ৰায় ১২০ জন লোকে পদপিষ্ট হৈ অকাল মৃত্যুক সাবটিবলগা হয় । কিন্তু আচৰিত কথা যে সমাজে এনেধৰণৰ স্বয়ম্ভূ ঐশ্বৰিক ব্যক্তিসকলক উচ্চ সন্মান প্ৰদান কৰি আহিছে । অৱশ্যে এইটো সঁচা যে হাথৰছৰ ঘটনাটো এটা প্ৰশাসনিক বিফলতা আছিল । আনহাতে, এই ঘটনাৰ বাবে দায়বদ্ধ লোকসকলক ন্যায়িক ব্যৱস্থাৰ অধীনলৈ আনিব লাগিব ।
কিন্তু দেশজুৰি স্বয়ম্ভূ ধৰ্মগুৰুৰ প্ৰসাৰ সম্পৰ্কীয় বৃহত্তৰ বিষয়টোৱেও ইয়াৰ ওপৰত এক গুৰুত্বপূৰ্ণ চিন্তা-চৰ্চাৰ দাবী কৰে। সমাজে তেওঁলোকক দৈৱত্বৰ দ্বাৰা নিৰ্ধাৰিত বা অতিপ্ৰাকৃতিক শক্তিৰে সমৃদ্ধ বুলি উল্লেখ কৰি যি উচ্চ মৰ্যাদা প্ৰদান কৰে, সেইটো অতি উদ্বেগজনক । এইসকল তথাকথিত গডমেনে সাধাৰণ লোকসকলক আকৃষ্ট কৰাৰ সন্মোহিনী যাদুও হাথৰছৰ ভয়ংকৰ ঘটনাটোৰ বাবে আংশিকভাৱে দায়ী আছিল ।
প্ৰাপ্ত খবৰ অনুসৰি, তেওঁৰ ভক্তসকলে তেওঁৰ 'ঐশ্বৰিক' পদচিহ্ন পৰা ধূলি শিৰত ল'বলৈ ব্যাকুল হৈ পৰিছিল । এই উন্মাদনাত তেওঁলোক দৌৰিছিল । যাৰ ফলত বহু নিৰীহ লোকে প্ৰাণ হেৰুৱাইছিল আৰু বহু পৰিয়াল নিমিষতে ধ্বংস হৈ গৈছিল ।
ভাৰতৰ দৰে এক গভীৰ ধৰ্মীয় আৰু সাংস্কৃতিকভাৱে জীৱন্ত সভ্যতাৰ সত্তাত, ব্যক্তিসকলে আধ্যাত্মিক পৰিত্ৰাণৰ অন্বেষণ পূৰণ কৰিবলৈ এনেধৰণৰ অনুষ্ঠানত উপস্থিত থকাটো একো অস্বাভাৱিক নহয় । অৱশ্যে এইটোও এটা সত্য যে বহু স্বয়ম্ভূ অৰ্ধ-ঐশ্বৰিক ব্যক্তিয়ে সমাজৰ নৈতিক বিবেকক জোকাৰি যোৱা ধৰণৰ অন্যায়ত লিপ্ত হৈছে ।
লগতে কোনো এজন ব্যক্তিৰ আদৰ্শগত প্ৰৱণতাৰ বাবে সামাজিক আৰু ধৰ্মীয় ঘটনাবোৰক বেয়া দৃষ্টিৰে চিত্ৰিত কৰাটোও শুদ্ধ নহয় । কিয়নো সেইবোৰে ব্যক্তিসকলৰ আধ্যাত্মিক চেতনা পুনৰ জাগ্ৰত কৰাৰ লগতে সমাজক একত্ৰিত কৰাত সহায় কৰে । কিন্তু সমস্যাটো তেতিয়াই উদ্ভৱ হয়, যেতিয়া কোনো বিশ্বাস মতবাদলৈ ৰূপান্তৰিত হয় আৰু 'যুক্তি' আৰু 'বৈজ্ঞানিক প্ৰভাৱ' হ্ৰাস কৰে । বহুতো ভণ্ড ব্যক্তিয়ে ভগৱানৰ বেশত গোড়ামিৰ সমৰ্থন কৰে, যিয়ে মানৱ চেতনাক অন্ধ কৰে আৰু ইয়াক সন্মোহনৰ দ্বাৰা আবদ্ধ কৰে । ইয়েই অৱশেষত বৌদ্ধিক আৰু আধ্যাত্মিক বিকাশত বাধা দিয়ে ।
পৃথিৱীত নিজকে দেৱদূত বুলি দাবী কৰা গডমেনৰ প্ৰায় নিচাযুক্ত প্ৰভাৱ অশ্লীলতাৰ সীমাত আছে । কিয়নো তেওঁলোকে মানুহৰ মানসিক ক্ষমতাক কলুষিত কৰে আৰু সমালোচনামূলক চিন্তাধাৰাক বাধাগ্ৰস্ত কৰে । এয়া কোনো আচৰিত হ'বলগা কথা নহয় যে অৰ্থনৈতিক আৰু সামাজিক পিৰামিডৰ তলত পৰা মানুহে তেওঁলোকৰ চৰণতে পৰিত্ৰাণৰ উপায় বিচাৰে । জীৱনৰ দুখ-কষ্টৰ পৰা মুক্ত কৰাৰ গেৰাণ্টৰ হিচাপে এইসকল গডমেনে আমাৰ সমাজৰ এক বিশাল অংশৰ শাৰীৰিক আৰু মানসিক আত্মাৰ ওপৰত আধিপত্য বিস্তাৰ কৰে ।