ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ: ਐਚ.ਡੀ. ਦੇਵੇ ਗੌੜਾ (H D Dev Gowda News) ਨੇ ਕਦੇ ਵੀ ਇੱਕ ਵਿਧਾਇਕ ਅਤੇ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਸਦਨ ਦੀ ਮਰਿਆਦਾ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਪਰ ਆਪਣੇ ਲੰਬੇ ਕੈਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਇਸ ਸਵੈ-ਥਾਪੇ ਸਿਧਾਂਤ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਇਹ ਉਦੋਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਵਫਾਦਾਰ ਕਿਸਾਨੀ ਧਿਰ ਦੀ ਭਲਾਈ ਨੂੰ 'ਖਤਰਾ' ਸੀ, ਪੱਤਰਕਾਰ ਸੁਗਾਤਾ ਸ਼੍ਰੀ ਨਿਵਾਸਰਾਜੂ ਆਪਣੀ ਕਿਤਾਬ "Furrows in a Field: The Unexplored Life of" ਐਚਡੀ ਦੇਵਗੌੜਾ" (HD Devegowda)। ਵਿੱਚ ਲਿਖਦੀ ਹੈ।
ਲੋਕ ਸਭਾ ਵਿਚ 31 ਜੁਲਾਈ ਅਤੇ 1 ਅਗਸਤ, 1991 ਦੀਆਂ ਘਟਨਾਵਾਂ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦਿੰਦੇ ਹੋਏ, ਕਿਤਾਬ ਵਿਚ ਯਾਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਮਨਮੋਹਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਬਜਟ 'ਤੇ ਗਰਮ ਬਹਿਸ ਦੌਰਾਨ, ਗੌੜਾ ਨੇ ਸਰਕਾਰ 'ਤੇ ਤਿੰਨ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਖੇਤੀ ਸੈਕਟਰ ਦੀਆਂ ਸਬਸਿਡੀਆਂ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਲਈ ਦਬਾਅ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਉਹ ਸਦਨ ਦੇ ਵੈਲ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚ ਗਏ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ, "ਮੈਂ ਇੱਕ ਕਿਸਾਨ ਅਤੇ ਵਾਹੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਾ ਪੁੱਤਰ ਹਾਂ ਅਤੇ ਮੈਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੋਣ ਦਿਆਂਗਾ। ਮੈਂ ਧਰਨੇ 'ਤੇ ਬੈਠਾਂਗਾ। ਮੈਂ ਇਸ ਸਦਨ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਨਹੀਂ ਜਾਵਾਂਗਾ। ਇਹ ਪ੍ਰਚਾਰ ਲਈ ਨਹੀਂ ਹੈ ਜੋ ਮੈਂ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹਾਂ।"
2002 ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਪੂਰੇ ਭਾਰਤ ਵਿੱਚ ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੀਆਂ ਖੁਦਕੁਸ਼ੀਆਂ (Farmers suicides) ਵੱਡੀ ਗਿਣਤੀ ਵਿੱਚ ਸਾਹਮਣੇ ਆ ਰਹੀਆਂ ਸਨ, ਗੌੜਾ ਕਰਨਾਟਕ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 2,000 ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਵਫ਼ਦ ਨੂੰ ਰੇਲਗੱਡੀ ਰਾਹੀਂ ਦਿੱਲੀ ਲੈ ਗਏ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਤਤਕਾਲੀ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਟਲ ਬਿਹਾਰੀ ਵਾਜਪਾਈ ਨਾਲ ਮਿਲਾਇਆ। ਪੇਂਗੁਇਨ ਰੈਂਡਮ ਹਾਊਸ ਇੰਡੀਆ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਕਿਤਾਬ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ, "ਇਹ ਬੇਮਿਸਾਲ ਸੀ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਇੱਕ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਲਈ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨਾ। ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਲੋਕ ਹੈਰਾਨ ਸਨ।" "ਕਿਸਾਨਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨਾਂ ਪ੍ਰਤੀ ਗੌੜਾ ਦੀ ਜੀਵਨ ਭਰ ਦੀ ਵਚਨਬੱਧਤਾ, ਅਤੇ ਕਿਸਾਨ ਭਾਈਚਾਰੇ ਪ੍ਰਤੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਨੀਤੀਗਤ ਪਹਿਲ ਕਦਮੀਆਂ, ਅਤੇ 1996-97 ਦੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਕਿਸਾਨ ਪੱਖੀ ਬਜਟ ਲਈ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਵਜੋਂ, ਪੰਜਾਬ ਦੇ ਕਿਸਾਨਾਂ ਨੇ ਝੋਨੇ ਦੀ ਇੱਕ ਉੱਤਮ ਕਿਸਮ ਦਾ ਨਾਮ ਦਿੱਤਾ। ਗੌੜਾ ," ਸ਼੍ਰੀਨਿਵਾਸਰਾਜੂ ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਲਿਖਦਾ ਹੈ।
"ਇਹ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਝੋਨੇ ਦੀ ਕਿਸਮ ਦੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਮਸ਼ਹੂਰ ਸੀ। ਜਿਹੜੇ ਕਿਸਾਨ ਗੌੜਾ ਨਾਲ ਪੰਜਾਬੀ, ਹਿੰਦੀ, ਕੰਨੜ ਜਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਵਿੱਚ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਗੌੜਾ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨੂੰ ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ। ਵਿਡੰਬਨਾ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਸ਼ਰਧਾਂਜਲੀ ਵੀ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਗੌੜਾ ਨਾਲ ਜੁੜੀਆਂ ਹੋਰ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਘੱਟ ਜਾਣੀਆਂ ਜਾਂਦੀਆਂ ਹਨ," ਉਹ ਲਿਖਦਾ ਹੈ। ਉਹ ਅੱਗੇ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, "ਆਮ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੂ ਗੌੜਾ ਨੂੰ ਝੋਨੇ ਦੀ ਇਸ ਕਿਸਮ ਬਾਰੇ ਉਦੋਂ ਤੱਕ ਪਤਾ ਨਹੀਂ ਸੀ ਜਦੋਂ ਤੱਕ ਪੰਜਾਬ ਤੋਂ ਕਰਨਾਟਕ ਕੇਡਰ ਦੇ ਆਈਏਐਸ ਅਧਿਕਾਰੀ, ਚਿਰੰਜੀਵ ਸਿੰਘ ਨੇ 2014 ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੰਨੜ ਅਖਬਾਰ ਦੇ ਕਾਲਮ ਵਿੱਚ ਇਸ ਬਾਰੇ ਲਿਖਿਆ ਸੀ," ।
ਲੇਖਕ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਝੋਨੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧ, ਮਿੱਟੀ ਨਾਲ ਸਬੰਧ, ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਮੁੱਖ ਖੁਰਾਕ ਨਾਲ ਸਬੰਧ ਸਭ ਤੋਂ ਜਾਦੂਈ ਅਤੇ ਅਸਲੀ ਰੂਪਕ ਸਨ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਬਾਰੇ ਦੇਵਗੌੜਾ ਲਈ ਸੋਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਸੀ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਕਿਵੇਂ 1996 ਵਿੱਚ, ਚਰਨ ਸਿੰਘ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਉਸੇ ਪੱਛਮੀ ਉੱਤਰ ਪ੍ਰਦੇਸ਼ ਪੱਟੀ ਦੇ ਕਿਸਾਨ ਆਗੂ ਮਹਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਟਿਕੈਤ ਨੇ ਮੁਜ਼ੱਫਰਨਗਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮੀਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਦੇਵਗੌੜਾ ਨੂੰ 'ਦੱਖਣ ਦਾ ਚੌਧਰੀ ਚਰਨ ਸਿੰਘ' ਕਿਹਾ ਸੀ।
ਦੇਵਗੌੜਾ ਕਰੀਬ ਸੱਤ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਜਨਤਕ ਜੀਵਨ ਵਿੱਚ ਹਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਰਾਜਸੀ ਜੀਵਨ ਹੋਲੇਨਰਸੀਪੁਰ ਤਾਲੁਕ ਵਿਕਾਸ ਬੋਰਡ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ, ਬਹੁਤ ਹੇਠਲੇ ਪੱਧਰ ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਏ ਅਤੇ 1996 ਵਿੱਚ ਭਾਰਤ ਦੇ 11ਵੇਂ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਵਜੋਂ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸਿਖਰ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਉਹ ਇੱਕ ਸੁਤੰਤਰ ਵਿਧਾਇਕ ਸੀ, ਕਰਨਾਟਕ ਵਿਧਾਨ ਸਭਾ ਵਿੱਚ ਵਿਰੋਧੀ ਧਿਰ ਦੇ ਨੇਤਾ ਵਜੋਂ ਲੰਬਾ ਸਮਾਂ ਬਣੇ ਰਹੇ, ਇੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਸਿੰਚਾਈ ਅਤੇ ਲੋਕ ਨਿਰਮਾਣ ਮੰਤਰੀ ਰਹੇ, ਅਤੇ ਕਈ ਖੁੰਝੇ ਮੌਕਿਆਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 1994 ਵਿੱਚ ਮੁੱਖ ਮੰਤਰੀ ਰਹੇ।
ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਦੇ ਅਹੁਦੇ ਤੋਂ ਅਸਤੀਫਾ ਦੇਣ ਦੇ 25 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਉਹ ਭਾਰਤੀ ਰਾਜਨੀਤੀ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਸੰਗਿਕ ਰਹੇ ਹਨ। ਕਿਤਾਬ ਵਿੱਚ ਦੇਵਗੌੜਾ ਅਤੇ ਵਾਜਪਾਈ ਵਿਚਕਾਰ ਕਈ ਹੋਰ ਗੱਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਿਸਥਾਰ ਪੂਵਰਕ ਗੱਲਬਾਤ ਦਾ ਵੀ ਜਿਕਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਉਹ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਅਤੇ ਸਾਬਕਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਨਾ ਹੁੰਦੇ ਤਾਂ ਦੋਵਾਂ ਨੇ ਇੰਨਾ ਗੱਲਬਾਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਹੁੰਦੀ। ਗੌੜਾ ਨੇ ਵਾਜਪਾਈ ਦੀ ਸੱਤਾ ਦੇ ਪਹਿਲੇ 13 ਦਿਨਾਂ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀ ਅਹੁਦਾ ਸੰਭਾਲਿਆ। ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦਾ ਮਤਾ ਆਇਆ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਦੋਵੇਂ ਸੰਸਦ ਦੇ ਫਲੋਰ 'ਤੇ ਪਹਿਲੀ ਵਾਰ ਆਹਮੋ-ਸਾਹਮਣੇ ਹੋਏ। "ਗੌੜਾ ਅਤੇ ਵਾਜਪਾਈ ਦੋ ਬਿਲਕੁਲ ਵੱਖਰੇ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ। ਵਾਜਪਾਈ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਹਿੰਦੀ ਵਿਅਕਤੀ ਸਨ, ਗੌੜਾ ਗੱਲਬਾਤ ਕਰਨ ਲਈ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਦੇ ਸਨ, ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਵਾਜਪਾਈ ਦੀ ਖੁਸ਼ਹਾਲੀ ਤੋਂ ਉੱਪਰ ਸੀ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ:Farmer Unions ਨੇ ਸ੍ਰੀ ਦਰਬਾਰ ਸਾਹਿਬ ਨਤਮਸਤਕ ਹੋ ਕੇ ਸ਼ੁਕਰਾਨਾ ਕੀਤਾ
