मुंबई - मराठी मनोरंजनसृष्टीतील एक संवेदनशील अभिनेत्री म्हणून मुक्ता बर्वेचं नाव घेतलं जातं. चित्रपट असो, सिरीयल असो वा नाटक, मुक्ताच्या अभिनयाचं नेहमीच कौतुक झालं आहे. 'नाच गं घुमा' या नवीन चित्रपटातून ती आता एकदम वेगळ्या धाटणीच्या भूमिकेतून प्रेक्षकांसमोर येत आहे. यात ती नाचली आहे आणि गायलीसुद्धा आहे. या चित्रपटाच्या प्रोमोशन दरम्यान आमचे प्रतिनिधी कीर्तिकुमार कदम यांनी मुक्ता बर्वे बरोबर केलेल्या संवादातील काही अंश.
तुझा नवीन चित्रपट 'नाच गं घुमा' चे नाव एका प्रसिद्ध गाण्यावर आधारित आहे. त्याबद्दल तू अधिक काय सांगशील?
'नाच गं घुमा’ हे गाणे आपल्या सर्वांना माहीत आहे. या सिनेमातील स्त्री ही प्रत्येक घरातील स्त्रीचे प्रतिनिधित्व करते, जिच्या घरात आणि बाहेर जबाबदाऱ्या असतात. आणि ती एकाच वेळी या दोन पायऱ्यांवर पाय ठेवून काम करत असताना, तिच्या स्वतःच्या स्वप्नांकडे आणि महत्त्वाकांक्षांकडे दुर्लक्ष करीत असते. त्यामुळे तिला स्वत:साठी काही करण्याची इच्छा असूनही ती स्वत:ला प्राधान्य देऊ शकत नाही. म्हणूनच ती स्वतःला ‘नाच गं घुमा’ म्हणत असते पण त्याच वेळी ती स्वतःलाच विचारात असते ‘कशी मी नाचू’? त्यामुळेच शीर्षक अतिशय समर्पक आहे असे मला वाटते. जेव्हा मधुने (मधुगंधा कुलकर्णी) मला कथेची संकल्पना आणि शीर्षक सांगितले तेव्हा मला वाटले की यात परिपूर्णता आहे. आणि तिने मला सांगितले की जेव्हा ती चित्रपट लिहित होती तेव्हाच हे शीर्षक असेल हे तिनं ठरवलं होतं. शिवाय सिनेमाच्या शीर्षकासाठी कथानकाशी सुसंगत असणं महत्त्वाचं आहे.
मधु तुझी जुनी मैत्रीण आहे. हा सिनेमा तुझ्यापर्यंत कसा पोहोचला?
मला मधुचा फोन आला आणि तिनं मला सांगितलं की ती आणि परेश एक सिनेमा लिहित आहेत आणि ती स्वतः त्याची निर्मिती देखील करत आहे आणि मी त्यात अभिनय करावा अशी त्यांची इच्छा आहे. गोष्ट अशी आहे की मी आणि मधु खरंच जवळच्या मैत्रिणी आहोत, इतक्या की आम्ही कधीही एकमेकींच्या घरी जाऊन राहू शकतो. मात्र आम्ही यापूर्वी कधीही एकत्र काम केलेलं नव्हतं आणि आमच्यात कामाबद्दलही कधी बोलणे झालं नव्हतं. पण आता मला असे वाटते की अशा प्रकारचा मनोरंजक सिनेमा मला करायला मिळणार होता म्हणून आम्ही आधी एकत्र काम केलं नाही. कदाचित आम्ही योग्य वेळेची वाट पाहत होतो. त्यामुळे या सिनेमासाठी त्यांनी माझा विचार केला हे मला 'भारी' वाटते.
दिग्दर्शक परेश मोकाशी बरोबर काम करतानाचा तुझा अनुभव कसा होता?
परेशची कथा सांगण्याची विलक्षण वेगळी शैली आहे ज्याचे वर्णन मी ‘विनोदी’ म्हणून करणार नाही पण जगाकडे पाहण्याचा त्याचा वेगळा दृष्टिकोन आहे. त्यामुळे मला खात्री होती की या विषयावर आधारित वेगळं काम किंवा नाटक असू शकतं पण जगात अशा प्रकारचा सिनेमा असणार नाही. ते परेश आणि मधुच करू जाणे. आता हरिश्चंद्राची फॅक्टरी बघा. आपण अनेक प्रकारचे सिनेमे पाहिले असतील पण दादासाहेब फाळके यांच्यावर वेगळ्या प्रकारचे असे काही बनवले जाऊ शकते याचा मला खूप आनंद झाला. अशा प्रकारचे कथानक असू शकते असे मला कधीच वाटले नव्हते. जो परेशला ओळखत नाही त्याला वाटेल की त्याला असे काहीतरी करायचे आहे का? पण जे लोक त्याला ओळखतात त्यांना माहिती आहे की तो काय करू शकतो, त्याचे काम असेच आहे. त्यामुळेच परेशची शैली आणि काम करण्याची पद्धत मनोरंजक आहे जी मला जवळून अनुभवता आली.
या सिनेमातील तुझी भूमिका खरोखरच वेगळी आहे जी प्रेक्षकांना आश्चर्यचकित करणारी आणि धक्कादायक वाटू शकते. त्यावर तुझं काय मत आहे?
मला खूप दिवसांनी अशी भूमिका ऑफर झाली आहे. जी इंटेन्स आहे परंतु त्याला ट्रीटमेंट हलकीफुलकी देण्यात आली आहे. यातील विषय महत्त्वाचा आहे आणि त्याची तीव्रताही अधिक आहे पण शैली हलकी आहे. आणि प्रामाणिकपणे मला अशा शैली आवडतात. मला ‘स्माइल प्लीज’, ‘आम्ही दोघी’, डबल सीट’ अशा गंभीर भूमिका मिळत आल्या आहेत. पण एका गहन विषयावर पांघरूण घालत असा हलकाफुलका विनोदी अभिनय करून मला खूप मजा आली. खूपच फ्रेश अनुभव होता. परंतु चित्रपट करताना मी सावध होतो कारण मी परेश आणि मधुचा चित्रपट करत होतो. परेश मला सांगायचा की मी कोणत्या पद्धतीने एखादा सीन करू शकते. परेश त्याच्या कलाकारांना नेहमीच मदत करतो, त्यांचे लाड करतो. मधुने मला सांगितलं होतं की परेश करीत असलेल्या कलाकारांच्या लाडामुळे निर्माता टेन्शन मध्ये येतो. परंतु ती परेशची कलाकारांकडून उत्तम काम काढून घेण्याची टेक्निक आहे. त्याच्यासोबत काम करण्याचा मला खरोखर खूप आनंददायी आणि सुखावह अनुभव मिळाला.
या चित्रपटात तू गायली आहेस, डान्स पण केला आहे. त्याबद्दलचा तुझा अनुभव कसा होता?
गाण्याबद्दल मी त्यांना आधीच इशारा दिला होता की ते धोका पत्करत आहेत. नृत्याबद्दल बोलायचं झालं तर मला नाचायला आवडतं. त्यात मी कम्फर्टेबल होते परंतु गाणं हा माझा प्रांत नाही. मला वाटते होते की मी ते करू शकणार नाही. पण त्यांना या चित्रपटासाठी कलाकारांच्याच आवाजाची गरज होती, त्यामुळेच मला गावंच लागलं. अर्थात एक चांगला अनुभव पदरी पडला आणि त्या गाण्याच्या रेकॉर्डिंगदरम्यान ज्या गमतीजमती घडल्या त्या कायम माझ्या लक्षात राहतील.
एक कलाकार म्हणून तू मानसिक तंदुरुस्ती कशी राखते?
माझ्या लक्षात आले आहे की जेव्हा तुम्ही तुमच्या आवडीचे काम करता तेव्हा तुम्ही ध्यानस्थ अवस्थेत असता. कारण दिवसाच्या शेवटी जेव्हा तुम्ही घरी पोहोचता तेव्हा तुम्हाला आतून समाधानी आणि शांत वाटते. या सिनेमासाठी मला योगाचे प्रशिक्षणही घ्यावं लागलं आणि ही नवीन कला मला शिकायला मिळाली. त्यामुळे सामान्यतः ज्या गोष्टी तुम्हाला करायला मिळत नाहीत त्या शूटिंगदरम्यान करायला मिळाल्या की एक वेगळे समाधान मिळतं.
सध्या अनेक बायोपिक्स बनताहेत. तुझ्या मनात कोणाचा बायोपिक करावा असे आहे का?
आत्ता मला खात्री नाही. कोणीतरी माझ्याकडे कसे पाहते याबद्दल मला उत्सुकता आहे. मागे मी सांगितलं होतं की सावित्रीबाई फुले आणि ज्योतिबा फुले यांच्या जीवनावर आधारित बायोपिकचा भाग बनण्याची मला इच्छा आहे. पण अलीकडेच त्यांच्यावर एक चांगला सिनेमा बनला गेला आहे. त्यामुळे असे काहीतरी आव्हानात्मक माझ्यापर्यंत पोहोचावे अशी आशा आहे.
हेही वाचा -
