National Sports Day: ಮೇಜರ್ ಧ್ಯಾನ್ ಚಂದ್ ಅವರ ಜನ್ಮದಿನವನ್ನು ಗುರುತಿಸಿ ಭಾರತದಲ್ಲಿ ವಾರ್ಷಿಕವಾಗಿ ಆಗಸ್ಟ್ 29 ರಂದು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರೀಡಾ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ದಿನ ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ದೈಹಿಕ ಚಟುವಟಿಕೆಗಳ ಮಹತ್ವವನ್ನು ಒತ್ತಿಹೇಳುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಭಾರತೀಯ ಹಾಕಿಯಲ್ಲಿ ಮೇಜರ್ ಧ್ಯಾನ್ ಚಂದ್ ಅವರ ಪರಂಪರೆಯನ್ನು ಗೌರವಿಸಲು ಈ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸುಮಾರು 1.4 ಶತಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯೊಂದಿಗೆ ಭಾರತ ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಹೊಂದಿರುವ ಟಾಪ್ 10 ದೇಶಗಳ ಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ನಂಬರ್ 1 ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಒಲಿಂಪಿಕ್ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟದಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಬಹಳ ಹಿಂದಿನಿಂದಲೂ ಹಿಂದೆಯೇ ಉಳಿದಿದೆ. ಬೃಹತ್ ಮಾನವ ಸಂಪನ್ಮೂಲಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ ನಮ್ಮ ದೇಶ ಪದಕದ ಶ್ರೇಯಾಂಕದಲ್ಲಿ 44ನೇ ಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ.
ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್ 2024ರಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸಾಧನೆ: ಜುಲೈ 26 ರಿಂದ ಆಗಸ್ಟ್ 11 ರವರೆಗೆ ನಡೆದ ಪ್ಯಾರಿಸ್ 2024 ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟು 117 ಭಾರತೀಯ ಅಥ್ಲೀಟ್‌ಗಳು ಭಾಗವಹಿಸಿದ್ದರು. ಈ ಬಾರಿಯ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ಒಂದು ಬೆಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಐದು ಕಂಚು ಸೇರಿದಂತೆ ಒಟ್ಟು ಆರು ಪದಕಗಳನ್ನು ಗೆದ್ದಿದೆ. 1.4 ಶತಕೋಟಿ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ, ಭಾರತವು ಕೇವಲ 117 ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಖಯ ಮಾತ್ರ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್‌ಗೆ ಅರ್ಹತೆ ಪಡೆದಿರುವುದು ಗಮನಾರ್ಹ ವಿಷಯವಾಗಿದೆ. ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜನಸಂಖ್ಯೆ ಹೊಂದಿರುವ ದೇಶವು ಪ್ಯಾರಿಸ್ 2024 ರ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಒಂದೇ ಒಂದು ಚಿನ್ನದ ಪದಕವನ್ನು ಗೆಲ್ಲಲು ಸಹ ಆಗಲಿಲ್ಲ ಎಂಬುದು ಬೇಸರದ ಸಂಗತಿ.
ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್‌ನಲ್ಲಿ ಭಾರತ ಕಳಪೆ ಪ್ರದರ್ಶನ ನೀಡಿದ್ದು ಏಕೆ?:
ಅಸಮರ್ಪಕ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯ, ತರಬೇತಿ ಸೌಲಭ್ಯಗಳು: ಆಧುನಿಕ ತಂತ್ರಗಳು ಮತ್ತು ತರಬೇತಿಯು ತಳಮಟ್ಟದ ಭಾರತವನ್ನು ತಲುಪಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ದೇಶದಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವದರ್ಜೆಯ ತರಬೇತುದಾರರ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕೊರತೆಯಿದೆ. ಆಟದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಅವರ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ತರಬೇತುದಾರರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡುವುದು ಮುಖ್ಯ ಕಾರಣವಾಗಿರಬಹುದು. ಅಂತಹ ತರಬೇತುದಾರರು ಇತ್ತೀಚಿನ ಬೇಡಿಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವ ಉದ್ದೇಶದ ಸಂಪೂರ್ಣ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತಾರೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಆಟದ ಬಗ್ಗೆ ಅವರ ಆಧುನಿಕ ತಿಳುವಳಿಕೆಯನ್ನು ಆಧರಿಸಿ ಅವರನ್ನು ಆಯ್ಕೆ ಮಾಡಲಾಗುವುದಿಲ್ಲ.
ಅಥ್ಲೀಟ್‌ಗಳ ಅಸಮರ್ಪಕ ನಿರ್ವಹಣೆ: ಅಥ್ಲೀಟ್‌ಗಳಿಗೆ ಅಸಮರ್ಪಕ ಬೆಂಬಲ ಮತ್ತು ಅಸಮರ್ಪಕ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿವೆ. ಫೈನಲ್ ತಲುಪಿದ ನಂತರ ಮಾಜಿ ವಿನೇಶ್ ಫೋಗಟ್ ಅವರ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತ ಅನರ್ಹತೆಗಾಗಿ ಅಥ್ಲೀಟ್ ನಿರ್ವಹಣೆಯಲ್ಲಿನ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ವೈಫಲ್ಯಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ.
ಕಾರ್ಯಕ್ಷಮತೆಯ ಒತ್ತಡ: ಹಲವಾರು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳು ತಮ್ಮ ಪಂದ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮುನ್ನಡೆಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದರು. ಆದರೆ ಪ್ರದರ್ಶನದ ಒತ್ತಡ ಮತ್ತು ಸಾಕಷ್ಟು ಮಾನಸಿಕ ಬಲವರ್ಧನೆಯ ಕೊರತೆಯಿಂದಾಗಿ ಅವರು ತಮ್ಮ ಗೆಲುವಾಗಿ ಪರಿವರ್ತಿಸಲು ವಿಫಲರಾದರು.
ಕ್ರೀಡಾ ಒಕ್ಕೂಟದೊಂದಿಗಿನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳು: ಭಾರತೀಯ ಕ್ರೀಡಾ ಒಕ್ಕೂಟಗಳು ರಾಜಕೀಯೀಕರಣ ಮತ್ತು ಭ್ರಷ್ಟಾಚಾರದ ವ್ಯವಸ್ಥಿತ ಕೊಳೆತದಿಂದ ಬಳಲುತ್ತಿವೆ. ಕ್ರೀಡಾ ಆಡಳಿತದಲ್ಲಿ ಮೀಸಲಾತಿ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯು ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಅಸಮರ್ಥತೆಗಳಿಗೆ ಮತ್ತು ಕಡಿಮೆ ಸಾಮರ್ಥ್ಯದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಆಯ್ಕೆಗೆ ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ.
ಭಾರತದ ಹೆಚ್ಚಿನ ಕ್ರೀಡಾ ಒಕ್ಕೂಟಗಳು ಮತ್ತು ಸಂಸ್ಥೆಗಳು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇ ಹಿನ್ನೆಲೆಯಿಲ್ಲದ ರಾಜಕಾರಣಿಗಳಿಂದ ನೇತೃತ್ವ ವಹಿಸುತ್ತವೆ. ರಾಜಕಾರಣಿಗಳು ಕ್ರೀಡಾ ಸಂಸ್ಥೆಗಳ ಮುಖ್ಯಸ್ಥರಾಗಲು ಉತ್ಸುಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಕೆಲವು ಸಂದರ್ಭಗಳಲ್ಲಿ, ಅವರು ಕೆಲವು ಆಡಳಿತಾತ್ಮಕ ಸಾಮರ್ಥ್ಯವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ ಕ್ರೀಡೆಗಳ ಆಧುನಿಕ ಬೇಡಿಕೆಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಯಾವುದೇ ತಿಳುವಳಿಕೆ ಅವರ ಬಳಿ ಇಲ್ಲ ಎಂಬ ಆರೋಪವಿದೆ.
ಅಸಮಂಜಸವಾದ ಸರ್ಕಾರದ ಬೆಂಬಲ: ಕ್ರೀಡಾ ನಿಧಿ ಮತ್ತು ಬೆಂಬಲದಲ್ಲಿ ಸುಧಾರಣೆಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಇತರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಕ್ರೀಡಾ ಶಿಕ್ಷಣ ಮತ್ತು ಮೂಲಸೌಕರ್ಯಗಳ ಆದ್ಯತೆಯು ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಕ್ರೀಡಾ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ದೀರ್ಘಾವಧಿಯ ಹೂಡಿಕೆಯ ಕೊರತೆಯು ಭಾರತದಲ್ಲಿ ದೃಢವಾದ ಕ್ರೀಡಾ ಸಂಸ್ಕೃತಿಯ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡೆಗಳಿಗೆ ಹಣದ ಕೊರತೆ: ತಳಮಟ್ಟದ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಗುರಿಯನ್ನು ಹೊಂದಿರುವ ಸರ್ಕಾರದ ಪ್ರಮುಖ ಯೋಜನೆಯಾದ ಖೇಲೋ ಇಂಡಿಯಾ, 2024 ರ ಯೂನಿಯನ್ ಬಜೆಟ್‌ನಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾ ಸಚಿವಾಲಯದ ಒಟ್ಟು ಬಜೆಟ್ 3,442.32 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳಿಂದ 900 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳನ್ನು ಪಡೆದಿದೆ. ಈ ಬಜೆಟ್ ಹಂಚಿಕೆಯು ರೂ. 20 ಕೋಟಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು. ಹಿಂದಿನ ಹಣಕಾಸು ವರ್ಷದಲ್ಲಿ 880 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳ ಪರಿಷ್ಕೃತ ಹಂಚಿಕೆ. ಪ್ಯಾರಿಸ್ ಒಲಿಂಪಿಕ್ಸ್, ಕಾಮನ್‌ವೆಲ್ತ್ ಗೇಮ್ಸ್ ಮತ್ತು ಏಷ್ಯನ್ ಗೇಮ್ಸ್‌ಗೆ ಇನ್ನೂ ಎರಡು ವರ್ಷ ಬಾಕಿ ಇರುವಾಗ, ಕ್ರೀಡಾ ಸಚಿವಾಲಯದ ಬಜೆಟ್ ಹಿಂದಿನ ಸೈಕಲ್‌ನ 3,396.96 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ 45.36 ಕೋಟಿ ರೂ.ಗಳ ಹೆಚ್ಚಳವನ್ನು ಕಂಡಿದೆ.
ಕ್ರೀಡೆ ಮತ್ತು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳ ಅಭಿವೃದ್ಧಿಯಲ್ಲಿ ಹಣಕಾಸಿನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಮತ್ತು ಧನಸಹಾಯವು ನಿರ್ಣಾಯಕ ಪಾತ್ರವನ್ನು ವಹಿಸುತ್ತದೆ. ಬಹುಪಾಲು ಭಾರತೀಯ ಒಲಿಂಪಿಕ್ ಅಥ್ಲೀಟ್‌ಗಳು ಖಾಸಗಿ ಕಂಪನಿಗಳು ಅಥವಾ ಪಿಎಸ್‌ಯುಗಳಿಂದ ಪ್ರಾಯೋಜಿಸಲ್ಪಟ್ಟಿವೆ. ನಾವು ದೇಶದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ಕ್ರೀಡಾ ಬಜೆಟ್ ಅನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ, ಪ್ರಮುಖ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳಲ್ಲಿ ಭಾರತವು ತೀರಾ ಕೆಳಮಟ್ಟದಲ್ಲಿದೆ.
ಇತರ ದೊಡ್ಡ ಆರ್ಥಿಕತೆಗಳಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಭಾರತದ ಒಟ್ಟಾರೆ ಕ್ರೀಡಾ ಬಜೆಟ್ ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಕಂಡಿದೆ ಎಂದು ಸಹ ಗಮನಿಸಲಾಗಿದೆ. ಖಾಸಗಿ ವಲಯದ ಇತರ ಹೂಡಿಕೆಗಳೊಂದಿಗೆ ಸರ್ಕಾರದಿಂದ ಬೆಳೆಯುತ್ತಿರುವ ನಿಧಿಯು ಭರವಸೆಯ ಫಲಿತಾಂಶಗಳನ್ನು ತೋರಿಸಿದೆ. ಭಾರತದ ಒಲಂಪಿಕ್ ತಂಡದ ಗಾತ್ರವು ಬೆಳೆಯುತ್ತಿದೆ. ಆದರೂ ಸಹಆರ್ಥಿಕ ದೈತ್ಯರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ದೇಶವು ಇನ್ನೂ ಹಿಂದುಳಿದಿದೆ.
ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ಏಕೆ ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದಿಲ್ಲ?: ಹತ್ತು ಜನರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬರು ಮಾತ್ರ ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲು ಬಯಸುತ್ತಾರೆ ಎಂದು ಅಂದಾಜಿಸಲಾಗಿದೆ. ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನರು ಕ್ರೀಡೆಗೆ "ಯಾವುದೇ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ಇಲ್ಲ" ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗಾಗಿ ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ಶಾಲೆಗೆ ಸೀಮಿತವಾದ ಚಟುವಟಿಕೆ ಎಂದು ಪರಿಗಣಿಸುತ್ತಾರೆ. ಪಾಲಕರು ತಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ವೃತ್ತಿಯಾಗಿ ಕ್ರೀಡೆಯನ್ನು ಆರಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದನ್ನು ಪ್ರೋತ್ಸಾಹಿಸುವುದನ್ನು ತಡೆಯುತ್ತಾರೆ. ಶಿಕ್ಷಕರು ಸಹ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಒತ್ತು ನೀಡುತ್ತಾರೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಅಧ್ಯಯನಕ್ಕೆ ಸಿಗುವಷ್ಟು ಗೌರವ ಕ್ರೀಡೆಗೆ ಸಿಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಈ ಸಾಮಾಜಿಕ ಮನಸ್ಥಿತಿಯು ಯುವ ಪ್ರತಿಭೆಗಳನ್ನು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ಕೃಷ್ಟಗೊಳಿಸಲು ಬೇಕಾದ ಸಮಯ ಮತ್ತು ಶ್ರಮವನ್ನು ಹೂಡಿಕೆ ಮಾಡುವುದನ್ನು ನಿರುತ್ಸಾಹಗೊಳಿಸುತ್ತದೆ.
ಆಯ್ಕೆ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಲ್ಲಿ ಸ್ವಜನಪಕ್ಷಪಾತ: ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಕ್ರೀಡಾ ಪ್ರಾಧಿಕಾರಗಳು ಆಟಗಾರರನ್ನು ಸಾಮರ್ಥ್ಯಗಳಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಸಂಪರ್ಕಗಳ ಆಧಾರದ ಮೇಲೆ ಆಯ್ಕೆಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಎಂದು ಪದೇ ಪದೇ ಆರೋಪಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ನಿಜವಾದ ಪ್ರತಿಭಾವಂತ ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳನ್ನು ಹೊರಗಿಡಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತದೆ. ಅನೇಕ ಪ್ರತಿಭಾನ್ವಿತ ಕ್ರೀಡಾ ತಾರೆಗಳು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಾರದೆ ಉಳಿಯುತ್ತಾರೆ ಅಥವಾ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಪ್ರೇರಣೆ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.
ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ಲಿಂಗ ಪಕ್ಷಪಾತ: ಲಿಂಗ ಪಕ್ಷಪಾತಗಳು ಮತ್ತು ಸಾಮಾಜಿಕ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳು ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಗಂಭೀರವಾಗಿ ಅನುಸರಿಸುವುದರಿಂದ ಮಹಿಳಾ ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳನ್ನು ತಡೆಯಬಹುದು. ಪಿ.ಟಿ.ಉಷಾ, ಮೇರಿ ಕೋಮ್, ಮಿಥಾಲಿ ರಾಜ್ ಮತ್ತು ಪಿ.ವಿ.ಸಿಂಧು ಅವರಂತಹ ಮಹಿಳಾ ಪ್ರವರ್ತಕರು ಈ ಅಡೆತಡೆಗಳನ್ನು ಮುರಿದಿದ್ದರೂ, ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಕಟ್ಟುಪಾಡುಗಳಿಂದಾಗಿ ಕ್ರೀಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರ ಭಾಗವಹಿಸುವಿಕೆ ಕಡಿಮೆಯಾಗಿದೆ. ಮಾಧ್ಯಮಗಳಿಂದ ಪುರುಷ ಕ್ರೀಡಾಕೂಟಗಳಿಗಿಂತ ಮಹಿಳಾ ಕ್ರೀಡೆಗಳನ್ನು ಕಡಿಮೆ ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ಪುರುಷರಿಗೆ ಹೋಲಿಸಿದರೆ ಮಹಿಳೆಯರು ಕ್ರೀಡೆಯಲ್ಲಿ ವಿವಿಧ ನಿರ್ಬಂಧಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ. ಅಲ್ಪ ಸಂಭಾವನೆ, ಮಹಿಳಾ ಕೋಚ್‌ಗಳ ಕೊರತೆ, ಪ್ರಶಸ್ತಿಗಳಲ್ಲಿ ಪಕ್ಷಪಾತ, ಕುಟುಂಬದ ಬೆಂಬಲದ ಕೊರತೆ ಎದ್ದು ಕಾಣುತ್ತದೆ.
ಮೂಲಭೂತ ಸೌಕರ್ಯಗಳ ಕೊರತೆ: ಭಾರತ ಸರ್ಕಾರದ ಅನೇಕ ಉಪಕ್ರಮಗಳ ಹೊರತಾಗಿಯೂ, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾ ಮೂಲಸೌಕರ್ಯವು ಇನ್ನೂ ಅನೇಕ ಸವಾಲುಗಳನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿದೆ. ಅಸ್ತಿತ್ವದಲ್ಲಿರುವ ಮೂಲಭೂತ ಸೌಕರ್ಯಗಳ ನಿರ್ವಹಣೆಯ ಕೊರತೆಯು ಅತ್ಯಂತ ಮಹತ್ವದ ಸವಾಲುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದಾಗಿದೆ. ಅನೇಕ ಕ್ರೀಡಾ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಕಳಪೆಯಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸಲಾಗಿದೆ. ಇದು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳು ಮತ್ತು ಸಂದರ್ಶಕರಿಗೆ ಅಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿದೆ. ವಿವಿಧ ಕ್ರೀಡೆಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಕೊರತೆ ಇನ್ನೊಂದು ಸವಾಲಾಗಿದೆ. ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಕ್ರೀಡೆಯಾಗಿದ್ದರೂ, ಫುಟ್ಬಾಲ್, ಹಾಕಿ ಮತ್ತು ಅಥ್ಲೆಟಿಕ್ಸ್‌ನಂತಹ ಇತರ ಕ್ರೀಡೆಗಳಿಗೆ ಉತ್ತಮ ಸೌಲಭ್ಯಗಳ ಅವಶ್ಯಕತೆಯಿದೆ. ಇದು ಕ್ರೀಡಾಪಟುಗಳಿಗೆ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದಲ್ಲಿ ತರಬೇತಿ ನೀಡಲು, ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲು ಮತ್ತು ದೇಶದಲ್ಲಿ ಕ್ರೀಡಾ ಪ್ರತಿಭೆಗಳ ಬೆಳವಣಿಗೆಯನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುತ್ತದೆ.
ಭಾರತದಲ್ಲಿನ ಟಾಪ್ 5 ಅತ್ಯಂತ ಜನಪ್ರಿಯ ಕ್ರೀಡೆಗಳು:
ಕ್ರಿಕೆಟ್ (ಐಪಿಎಲ್): 2008 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ವೃತ್ತಿಪರ ಟ್ವೆಂಟಿ-20 ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಾದ ಇಂಡಿಯನ್ ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಲೀಗ್ (ಐಪಿಎಲ್) ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿಶ್ವದಲ್ಲಿ ಅತಿ ಹೆಚ್ಚು ಪಾಲ್ಗೊಳ್ಳುವ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಲೀಗ್ ಆಗಿದೆ. ಇಂಡಿಯನ್ ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಲೀಗ್‌ನ ವ್ಯಾಪಾರ ಮೌಲ್ಯವು ವರ್ಷದಿಂದ ವರ್ಷಕ್ಕೆ 6.5% ರಷ್ಟು ಏರಿಕೆಯಾಗುತ್ತಿದೆ. 2024 ರಲ್ಲಿ $16.4 ಶತಕೋಟಿಗೆ ಏರಿದೆ ಎಂದು ಅಮೇರಿಕನ್ ಇನ್ವೆಸ್ಟ್‌ಮೆಂಟ್ ಬ್ಯಾಂಕ್ ಹೌಲಿಹಾನ್ ಲೋಕಿ ಅವರ 2024 ರ ಐಪಿಎಲ್ ಬ್ರಾಂಡ್ ಮೌಲ್ಯಮಾಪನ ಅಧ್ಯಯನದಿಂದ ತಿಳಿದುಬಂದಿದೆ.
ಕಬಡ್ಡಿ (ಪಿಕೆಎಲ್): ಪ್ರೊ ಕಬಡ್ಡಿ ಲೀಗ್ (ಪಿಕೆಎಲ್) ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಲ್ಲಿ ಅಗ್ರಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿದೆ. ಈ ಲೀಗ್ ಅನ್ನು 2014 ರಲ್ಲಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಲಾಯಿತು ಮತ್ತು ಅಂದಿನಿಂದ ಅಭಿಮಾನಿಗಳು ಮತ್ತು ವೀಕ್ಷಕರಲ್ಲಿ ಹೆಚ್ಚಿನ ಜನಪ್ರಿಯತೆಯನ್ನು ಕಂಡಿದೆ. PKL 2024 ಹರಾಜು ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿದೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇದು ಲೀಗ್‌ನ ಇತಿಹಾಸದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ ಒಟ್ಟು ಎಂಟು ಆಟಗಾರರು 1 ಕೋಟಿ ರೂಪಾಯಿಗಳನ್ನು ದಾಟಿತ್ತು.
ಫುಟ್ಬಾಲ್ (ಐಎಸ್ಎಲ್ ಮತ್ತು ಐ-ಲೀಗ್) : ಇಂಡಿಯನ್ ಸೂಪರ್ ಲೀಗ್ (ಐಎಸ್ಎಲ್) ಮತ್ತು ಐ-ಲೀಗ್ ದೇಶದ ಉನ್ನತ ಮಟ್ಟದ ಸ್ಪರ್ಧೆಯನ್ನು ಪ್ರತಿನಿಧಿಸುತ್ತವೆ. 2013 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪನೆಯಾದ ISL, USA ನಲ್ಲಿನ ಮೇಜರ್ ಲೀಗ್ ಸಾಕರ್‌ನಂತೆಯೇ ವಿಸ್ತರಣೆಯ ಮೂಲಕ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಹೊಂದುತ್ತಿದೆ.
ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ (PBL) : ದೇಶದ ಅಗ್ರ ಸ್ಪರ್ಧೆಯಾದ ಪ್ರೀಮಿಯರ್ ಬ್ಯಾಡ್ಮಿಂಟನ್ ಲೀಗ್ ಹೆಚ್ಚಿನ ಸಂಖ್ಯೆಯ ವೀಕ್ಷಕರನ್ನು ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತಿದೆ. 2019 ರಲ್ಲಿ PBL ಆಟಗಳ ಟಿವಿ ವೀಕ್ಷಕರ ಸಂಖ್ಯೆಯು ದಾಖಲೆಯ 155 ಮಿಲಿಯನ್‌ಗೆ ಏರಿತು (ಹಿಂದಿನ ವರ್ಷ 42 ಮಿಲಿಯನ್‌).
ಫೀಲ್ಡ್ ಹಾಕಿ (HIL) : 2013 ರಲ್ಲಿ ಸ್ಥಾಪಿತವಾದ ಲೀಗ್ ಪ್ರಸ್ತುತ ಆರು ತಂಡಗಳಿಂದ ಸ್ಪರ್ಧಿಸಲ್ಪಡುತ್ತದೆ. ಪ್ರತಿಯೊಂದೂ ಎರಡು ತಿಂಗಳ ನಿಯಮಿತ ಋತುವಿನಲ್ಲಿ 10 ಪಂದ್ಯಗಳನ್ನು ಆಡಲಾಗುತ್ತದೆ. ನಂತರ ಪ್ಲೇ-ಆಫ್‌ಗಳು ನಡೆಯುತ್ತವೆ.
ಓದಿ: ಅಂತಾರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕ್ರಿಕೆಟ್ ಮಂಡಳಿಗೆ ಜಯ್ ಶಾ ಸಾರಥಿ; ಅಧ್ಯಕ್ಷರಾಗಿ ಅವಿರೋಧ ಆಯ್ಕೆ - ICC New President
