ಕಾಲಿಗೆ ಕೋಳ ಹಾಕಿಸಿಕೊಂಡು ದೈವ ಬಂಧಿಯಾದ ಕುಟುಂಬ: ದೇವರ ಅಪ್ಪಣೆಯೇ ಇವರಿಗೆ ಜಾಮೀನು!

ಇಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾದ ಯುವಕರು ಕಾಲಿಗೆ ಕೋಳ ಹಾಕಿಕೊಂಡೇ ಇರಬೇಕು - ದೇವರ ಅಪ್ಪಣೆ ಬರುವವರೆಗೂ ಮುಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ ಆ ಕೋಳದಿಂದ..! ಇಂತಹದ್ದೊಂದು ವಿಚಿತ್ರ ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಏಕೆ ಇಂತಹ ಆಚರಣೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ ಅನ್ನೋದು ಸಹ ಇತಿಹಾಸ!

ವಿಜಯಪುರ: ಸಾಮಾನ್ಯವಾಗಿ ಯಾರಾದ್ರೂ ತಪ್ಪು ಮಾಡಿ ಪೊಲೀಸರ ಕೈಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿಕೊಂಡ್ರೆ ಮಾತ್ರ ಕೈಗೆ ಕೋಳ ಬೀಳುತ್ತೆ. ಹಾಗೆ ಬೇಡಿ ತೊಟ್ಟು ಬಂಧನಕ್ಕೊಳಪಟ್ಟವರು ಜಾಮೀನಿನ ಮೇಲೆ ಬಿಡುಗಡೆಯಾಗಬಹುದು. ಆದ್ರೆ ಇಲ್ಲಿ ಒಮ್ಮೆ ಬೇಡಿ ಬಿದ್ರೆ ಮುಗೀತು. ಯಾವ ಕೋರ್ಟ್, ಕಚೇರಿ ಏನೂ ಮಾಡೋಕಾಗಲ್ಲ. ಇವರಿಗೆ ಬಿದ್ದ ಬೇಡಿ ಕಳಚಬೇಕಂದ್ರೆ ಆ ದೇವರ ಅಪ್ಪಣೆಯೇ ಆಗಬೇಕು.

ಹೌದು, ಅಚ್ಚರಿಯಾದರೂ ಇದು ಸತ್ಯ. ಇಂಥದ್ದೊಂದು ಸಂಪ್ರದಾಯವನ್ನು ನೂರಾರು ವರ್ಷಗಳಿಂದ ಸದ್ದಿಲ್ಲದೇ ಪಾಲಿಸಿಕೊಂಡು ಬರಲಾಗುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲಿನ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಮದುವೆಯಾದರೆ ಸಾಕು ಇಡೀ ಮನೆ ಮಂದಿಯೆಲ್ಲಾ ಕಾಲಿಗೆ ಕೋಳ ಹಾಕಿಕೊಳ್ತಾರೆ. ಕಬ್ಬಿಣದ ಸರಳುಗಳ ಕೋಳ ಕಳಚುವವರೆಗೂ ಇವರು ಮನೆಗೆ ಹೋಗದೆ ದೇವರ ಕೃಪೆಗಾಗಿ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರದಲ್ಲೇ ಇರಬೇಕು. ಮದುವೆಯಾದ ಬಳಿಕ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬವೇ ಕಾಲಿಗೆ ಕೋಳ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ದೇವರ ಅಪ್ಪಣೆಗಾಗಿ ಕಾಯುವಂತಹ ವಿಚಿತ್ರ ಆಚರಣೆ ಇದು.

ಹೀಗೆ ಎರಡೂ ಕಾಲುಗಳಿಗೆ ಬೇಡಿ ತೊಟ್ಟ ಇವರೆಲ್ಲ ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲೇ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಹೂಡಿದ್ದಾರೆ. ಕಳೆದ 15 ದಿನಗಳಿಂದ ಕಾಲಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಸಣ್ಣ ಸರಳಿನಿಂದ ಮಾಡಿದ ಬೇಡಿ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ದೇವಸ್ಥಾನದಲ್ಲೇ ಓಡಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಬೇಡಿ ತನ್ನಿಂತಾನೆ ಕಳಚುವವರೆಗೂ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವಂತಿಲ್ಲ. ಇಂತಹ ವಿಚಿತ್ರ ಆಚರಣೆ ಕಂಡುಬಂದಿದ್ದು ವಿಜಯಪುರ ಜಿಲ್ಲೆ ಸಿಂದಗಿ ತಾಲೂಕಿನ ಯಂಕಂಚಿ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ. ಗ್ರಾಮದ ದಾವಲ್​​ಮಲಿಕ್ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರದ ಅರ್ಚಕರಾದ ಮುಜಾವರ್​​ ಕುಟುಂಬ ಸದ್ಯ ಬೇಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ದೇವರ ಅಪ್ಪಣೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ. ದಾವಲ್​ಮಲಿಕ್​ ಮುಸ್ಲಿಂ ದೇವರಾದರೂ ಇಲ್ಲಿ ಹಾಲುಮತ ಸಮುದಾಯದ ಮುಜಾವರ್​ ಕುಟುಂಬದವರೇ ಅರ್ಚಕರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈಗಾಗಲೇ 6 ಜನರ ಬೇಡಿ ಕಳಚಿದ್ದು, ಇನ್ನುಳಿದ 18 ಜನ ದೇವರ ಕೃಪೆಗಾಗಿ ಕಾಯುತ್ತಿದ್ದಾರೆ.

ಯಂಕಂಚಿ ಗ್ರಾಮದ ಮುಜಾವರ್​ ಕುಟುಂಬ, ಕುಲಕರ್ಣಿ ಮತ್ತು ಗೌಡ್ರ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಈ ಬೇಡಿ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಹಾಸು ಹೊಕ್ಕಾಗಿದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಗಂಡು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಮದುವೆಯಾದರೆ ಮನೆ ಮಂದಿ ಎಲ್ಲಾ ಕೋಳ ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡು ದಾವಲ್ ​​​ಮಲಿಕ್ ಪ್ರಾರ್ಥನಾ ಮಂದಿರದಲ್ಲೇ ವಾಸ್ತವ್ಯ ಹೂಡುತ್ತಾರೆ. ಬೇಡಿ ತನ್ನಿಂದ ತಾನೇ ಕಳಚುವವರೆಗೂ ಇಡೀ ಕುಟುಂಬ ದೇವಸ್ಥಾನ ತೊರೆಯಲ್ಲ. ಅದು ವಾರ, ತಿಂಗಳು, ಎಷ್ಟೇ ವರ್ಷವಾದರೂ ಸರಿ. ತಾವಾಗಿ ಬೇಡಿ ಬಿಚ್ಚುವಂತಿಲ್ಲ. ದೇವರೇ ಅದನ್ನು ಕಳಚಬೇಕಂತೆ!

ಇವರ ಕಾಲಿನ ಬೇಡಿ ಕಳಚಿ ಇವರು ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವವರೆಗೂ ಇವರ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಸಂಬಂಧಿಕರು ಬಂದು ವಾಸವಿರುತ್ತಾರೆ. ಸಂಬಂಧಿಕರೇ ಜಾನುವಾರು, ಜಮೀನು ನೋಡಿಕೊಳ್ತಾರೆ. ಕಳೆದ ಮೇ 24ರಂದು ಮುಜಾವರ್ ಕುಟುಂಬದಲ್ಲಿ ಒಟ್ಟಿಗೆ ಎಂಟು ಯುವಕರ ಮದುವೆ ಮಾಡಲಾಯ್ತು. ಮದುವೆಯಾದ ಐದನೇ ದಿನಕ್ಕೆ ದೇವಸ್ಥಾನಕ್ಕೆ ಬಂದು ಗ್ರಾಮದ ಪಂಚಾಯಿತಿಯಿಂದ ಬೇಡಿ ಕಟ್ಟಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಾಯ್ತು. ಹೆಣ್ಣುಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಹೂವಿನಿಂದಾದ ಬೇಡಿ ಹಾಕಿದರೆ, ಇವರಿಗೆ ಕಬ್ಬಿಣದ ಬೇಡಿ ಹಾಕಲಾಯ್ತು. ಪ್ರತಿದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಗ್ರಾಮದಲ್ಲಿ ಕೂತು ಭಿಕ್ಷೆ ಬೇಡಿಯೇ ಪ್ರಸಾದ ಸೇವಿಸಬೇಕು. ಹೀಗೆ ಬೇಡಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡವರು ತಿಂಗಳ ಮೇಲೆ ಇಲ್ಲಿ ಇರುವುದಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರೊಳಗೆ ಆ ಕಾಲ್ಕೋಳ ತನ್ನಿಂತಾನೇ ಕಳಚಲೇಬೇಕು. ಅದು ದೇವರ ಪವಾಡ ಎನ್ನುವುದು ಅರ್ಚಕರ ಬಲವಾದ ನಂಬಿಕೆ.

ಬೇಡಿ ಆಚರಣೆ ಹೇಗೆ ಬಂತು ಗೊತ್ತಾ?

ಇದರ ಹಿತಿಹಾಸ ನೋಡುವುದಾದ್ರೆ ಆಂಗ್ಲರ ಆಳ್ವಿಕೆಯಲ್ಲಿ ವಿಜಯಪುರ ಬದಲು ಕಲಾದಗಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಾಗಿತ್ತು. ಕಂದಾಯ ಸರಿಯಾಗಿ ಕಟ್ಟಲಿಲ್ಲ ಎಂಬ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಗ್ರಾಮದ ಗೌಡರು, ಕುಲಕರ್ಣಿಗಳನ್ನು ಕಲಾದಗಿಯ ಜೈಲಿಗೆ ಕರೆದೊಯ್ದಿರುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ವಾಲೀಕಾರಾಗಿದ್ದ ಈಗಿನ ಮುಜಾವರ್​ ಕುಟುಂಬದ ಹಿರಿಯ ಹೊನ್ನ ಜಾಂಜಪ್ಪ ಅವರನ್ನು ಕಾಣಲೆಂದು ಜೈಲಿಗೆ ಹೋಗಿರುತ್ತಾರೆ.

ಆಗ ಅಲ್ಲೇ ಹತ್ತಿರದಲ್ಲಿದ್ದ ದಾವಲ್​​ ಮಲಿಕ್​ ಅವರ ಪಾಳು ಬಿದ್ದ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ರಾತ್ರಿ ಅಲ್ಲಿಯೇ ತಂಗುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ಆತ ದೇವರೇ ನಮಗೆ ಈ ಸರ್ಕಾರದ ಬೇಡಿ ಬೇಡ, ಬೇಕಿದ್ದರೆ ನಿನ್ನ ಬೇಡಿ ತೊಡಿಸು ಎಂದು ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಸಲ್ಲಿಸುತ್ತಾನೆ. ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದ ದಾವಲ್​ ಮಲಿಕರು ಜೈಲಿನ ಕಚೇರಿಯಲ್ಲೊಂದು ಕುದುರೆ ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಯಾರೂ ಪಳಗಿಸಲಾಗಿಲ್ಲ. ನೀನು ಪಳಗಿಸಿದರೆ ಬ್ರಿಟಿಷರು ಕುದುರೆಯೊಂದಿಗೆ ನೀನು ಬೇಡಿದ್ದನ್ನು ನೀಡಲಿದ್ದಾರೆ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ.

ಆದರೆ, ಕುದುರೆ ಪಳಗಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ತಮ್ಮಲ್ಲಿಲ್ಲವೆನ್ನಲಾಗಿ ದಾವಲ್‌ ಮಲಿಕರು ಆ ಶಕ್ತಿ ನಿನಗೆ ಸಿಕ್ಕಿದೆ ಹೋಗು ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ. ಅದರಂತೆ ಹೊನ್ನ ಜಾಂಜಪ್ಪ ಕುದುರೆ ಪಳಗಿಸಿ ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ಕುಲಕರ್ಣಿ ಹಾಗೂ ಗೌಡರನ್ನು ಬಿಡುಗಡೆ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ. ಮರಳಿ ಬರುವಾಗ ಎಲ್ಲರೂ ದೇವರ ದರ್ಶನ ಪಡೆದು ಇನ್ಮುಂದೆ ನಿನಗಾಗಿ ಬೇಡಿ ಹಾಕಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇವೆಂದು ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ಈ ಸಂಪ್ರದಾಯ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ ಎನ್ನುವ ಪ್ರತೀತಿ ಇದೆ.

ದೇವರ ಮೇಲಿನ ಅಪಾರ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದಾಗಿ ಹೊನ್ನ ಜಾಂಜಪ್ಪ ಯಂಕಂಚಿಯಿಂದ ಕಲಾದಗಿಯ ದರ್ಗಾದವರೆಗೆ ದೀರ್ಘದಂಡ ನಮಸ್ಕಾರ ಹಾಕುತ್ತಾರೆ. ಆಗ ದೇವರು ಮತ್ತೆ ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಬಂದು ಇಲ್ಲಿಯವರೆಗೆ ನೀನು ಬರುವುದೇ ಬೇಡ. ನಾನೇ ನೀನಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ. ಗ್ರಾಮದ ಹೊರವಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಐದು ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹೂವು ಮತ್ತು ಊದುಬತ್ತಿ ಹೊಗೆಯಾಡುತ್ತಿರುವ ಜಾಗದ ಮುಂಭಾಗದಲ್ಲಿ ನಾನಿರುತ್ತೇನೆ ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ. ಅದೇ ರೀತಿ ಗ್ರಾಮಕ್ಕೆ ಬಂದು ನೋಡಿದಾಗ ಈಗಿರುವ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಹಿಂಬದಿಯ ಜಾಗೆಯಲ್ಲಿ ಆ ದೃಶ್ಯ ಗೋಚರಿಸುತ್ತದೆ. ಅಂದಿನಿಂದ ದಾವಲ್ ಮಲಿಕರ ಪವಾಡಗಳು ನಡೆದುಕೊಂಡೇ ಬಂದಿವೆ ಎಂಬ ನಂಬಿಕೆ ಇವರದ್ದಾಗಿದೆ.