দেশৰ স্বাধীনতা সংগ্ৰামত জাতিৰ পিতা মহাত্মা গান্ধীয়ে আগবঢ়োৱা গুৰুত্বপূৰ্ণ অৱদানৰ বিষয়ে আমি সকলোৱেই জ্ঞাত ৷ মহাত্মা গান্ধীৰ সৈতে জড়িত বহুতো কাহিনী আমি পঢ়িছো আৰু শুনিছো, কিন্তু কোৱা হয় যে খাদ্যৰ কথা আহিলে গান্ধীজীয়ে এই বিষয়ত খুব শান্ত আছিল ৷
স্বাধীনতা আন্দোলনৰ সময়ত গান্ধীজী বহুবাৰ খাদ্যৰ অবিহনে থাকিবলগীয়া হৈছিল ৷ অৱশ্যে তেওঁ সহজ-সৰল আৰু স্বাস্থ্যকৰ খাদ্যত বিশ্বাস কৰিছিল ৷ যিবোৰ বস্তুৱে তেওঁৰ স্বাস্থ্যৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায়, সেইবোৰ খোৱাৰ পৰা বিৰত আছিল ৷ ফল-মূল খোৱাৰ প্ৰতি তেওঁৰ বৰ আকৰ্ষণ আছিল ৷
কোৱা হয় যে মহাত্মা গান্ধীয়েও খিচিৰি, দাল মাখানী, বিৰিয়ানী আদি ভাল পাইছিল ৷ বিৰিয়ানীত বাদাম ব্যৱহাৰ কৰা হৈছিল, যিটো তেওঁ খাবলৈ খুবেই ভাল পাইছিল ৷ ভাৰতীয়সকলৰ মাজত আজিও এই ব্যঞ্জনসমূহ অতি জনপ্ৰিয় ৷ গান্ধীজী পকৰিৰ প্ৰতি অতি আকৰ্ষিত আছিল বুলিও কোৱা হয় ৷ তেওঁৰ আন এটি প্ৰিয় খাদ্য আছিল মেথিৰ চাটনি ৷
গান্ধী জয়ন্তীৰ বাবে মাত্ৰ কেইটামান দিন বাকী, গতিকে আজি এই লেখাটোত আমি মহাত্মা গান্ধীৰ প্ৰিয় খাদ্যৰ বিষয়ে বিতংভাৱে ক'ম ৷
দালি আৰু ভাত
বিশ্বাস কৰা হয় যে গান্ধীজীয়ে সাত্বিক খাদ্যত বিশ্বাস কৰিছিল ৷ তেওঁৰ প্ৰিয় খাদ্য সামগ্ৰীৰ ভিতৰত আছিল দালি আৰু ভাত ৷ এই খাদ্য যুগ যুগ ধৰি ভাৰতীয় খাদ্যৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংশ হৈ আহিছে ৷ গান্ধীজীয়ে প্ৰটিন আৰু কাৰ্বহাইড্ৰেটেৰে সমৃদ্ধ দালি আৰু চাউলৰ প্ৰতি অতি আকৰ্ষিত আছিল ৷
ৰুটি
যিহেতু গান্ধীজী গুজৰাটী পৰিয়ালৰ আছিল, সেয়ে ৰুটি তেওঁৰ খাদ্যাভ্যাসৰ এক গুৰুত্বপূৰ্ণ অংগ আছিল ৷ এইটো এটা খাদ্য আছিল যিটো গান্ধীজীয়ে কেতিয়াও খাবলৈ পৰিহাৰ কৰা নাছিল ৷
পেৰা
গান্ধীজীয়ে মিঠাইৰ বাবে পেৰা খাই ভাল পাইছিল ৷ গুজৰাটী লোকসকলে অতি সুখেৰে খাই ভাল পায়৷ এইটো আছিল গান্ধীজীৰ অন্যতম প্ৰিয় মিঠাই ৷
সিজোৱা শাক-পাচলি
গান্ধীজীয়ে সাধাৰণ খাদ্য খাই ভাল পাইছিল ৷ তেওঁ সেই খাদ্যসমূহ খোৱাৰ পৰা বিৰত আছিল যিয়ে তেওঁৰ খং বৃদ্ধি কৰে৷ সেয়েহে তেওঁ আগতে তেল আৰু নিমখ নোহোৱাকৈ সিজোৱা শাক-পাচলি খাইছিল ৷ ইয়াৰ ভিতৰত সিজোৱা বিটো আছিল ৷
