சத்தமில்லாமல் வானத்தை மிக அழகாய் பூப்பூவாய் வண்ணமயமாக்கும் பட்டாசுகளும் சரி. டமால், டுமீல் ஓசைகளால் காதை கிழிக்கும் பட்டாசுகளாக இருந்தாலும் இவர்களுக்கு நிகர் இங்கு எவருமில்லை. ஆனால், தற்போது அவர்களது கதையைக் கேட்டால் கல்நெஞ்சக்காரர்களும் கரைந்து போவார்கள். தீப்பெட்டித் தொழிலும், அச்சுத் தொழிலும் நிறைந்த குட்டி ஜப்பான் என்று அழைக்கப்படும் சிவகாசியை சுற்றி ஏராளமான தொழிற்சாலைகள் உள்ளன.
இறப்பு, பிறப்பு, அரசியல், திருவிழா, கொண்டாட்டம், அனைத்து நிகழ்வுகளுக்கும் இங்கு வாழும் மக்களின் உழைப்பு இல்லாமல் சிறிய ரக சீனி வெடிகூட வாங்க முடியாது. அவர்களின் உழைப்பு அளப்பறியது. சிவகாசி பட்டாசு தொழிற்சாலைகளில் தினசரி வேலைக்குச் செல்லும் ஆண்களும், பெண்களும் அதிகமாக உள்ளனர். இவர்களின் வாழ்வாதரமாக மாறிப்போன பட்டாசுத் தொழிற்சாலை தற்போது மூடப்பட்டுள்ளதால் அவர்களது அன்றாட வாழ்க்கை கேள்விக்குறியாக உள்ளது.
சின்னத் தீக்குச்சியில் வரும் ஒளிக்குப் பின்னால், இம்மக்களின் வாழ்வாதாரம் இருக்கிறது என்பதே நிதர்சனம். ஒரு பக்கத்தில் எழுதி முடிக்கக் கூடிய சிறுகதை அல்ல இவர்களது வாழ்க்கை முறை. தாய், தந்தையின் அன்பு இருக்கிறது, வறுமையில் வாடும் பசிக்கொடுமையும் இருக்கிறது. அது பற்றிய சிறிய பார்வை...
கரோனா தொற்று பரவலைத் தடுக்கும் விதமாக பிறப்பிக்கப்பட்ட ஊரடங்கால் நாட்டில் உள்ள அனைத்துத் தொழில்களும் முடங்கியுள்ளன. இதில், சிவகாசி பட்டாசுத் தொழிலும் விதிவிலக்கல்ல.
விருதுநகர் மாவட்டம் சிவகாசி மற்றும் அதனைச் சுற்றியுள்ள பகுதிகளிலும் சுமார் 1,100 பட்டாசு ஆலைகள் இயங்கி வருகின்றன. இத்தொழிலில் நேரடியாகவும் மறைமுகமாகவும் சுமார் 5 லட்சத்திற்கும் மேற்பட்ட தொழிலாளர்கள் ஈடுபட்டுள்ளனர்.