தொழில்நுட்பம் மிகச் சிறப்பாக வளர்ச்சியடைந்த பின்னரும்கூட, மனிதன் உணவின்றி பசியாற ஒரு வழியும் கண்டறியப்படவில்லை. ஒருவேளை இனியேனும் கண்டுபிடித்தால் நன்றாயிருக்கும் என கற்பனைகளை வளர்க்கிறது, எல்லைகளைக் கடந்து எளியவர்களை நடக்கச் சொல்லும் பசி என்னும் உயிரியல் செயல்பாடு.
ஊரடங்கு பிறப்பித்த பின்னர் பல்வேறு மாநிலங்களிலிருந்து மக்கள் கூட்டம் கூட்டமாக நடக்கத் தொடங்கினர். அவர்கள் அந்தவூர்வாசிகளில்லை, பிழைக்க வந்தவர்கள். இங்கிருந்தால், பட்டினிதான் கிடக்க வேண்டும் என்ற உணர்வுதான் அவர்களின் கால்களை சொந்த ஊரின் வழியை நோக்கித் திருப்பியது.
அது போலதான், ஓய்வு பெற வேண்டிய வயதில் நாள்தோறும் மூன்று கிலோ மீட்டர் நடந்து சென்று முடி திருத்திவருகிறார், சுப்பிரமணியம். முகக்கவசம், கையுறை சகிதம் வாடிக்கையாளரின் அருகில் அமர்ந்து அர்ப்பணிப்போடு தனது வேலையை செய்யும் இவருக்கு, கரோனா கொடுத்த நெருக்கடிகளை குறித்து அவரிடம் பேசினோம்.
“ஊரடங்கு உத்தரவால், அத்தியாவசிய கடைகள் தவிர அனைத்துக் கடைகளும் அடைக்கப்பட்டது. நானும் பங்களாபுதூரிலுள்ள எனது சலூன் கடையை மூடினேன். முடியைத் திருத்துவதால் கிடைக்கும் அன்றாட கூலிதான் என் வாழ்வாதாரம். கரோனாவால் திடீரென கடையடைப்பு, தனி நபர் இடைவெளியெல்லாம் கடைபிடிக்க அறிவுறுத்தப்பட்டது. இதனால், சேமிப்பு கரைந்து எவ்வித வருமானமுமின்றி எனது குடும்பம் தவித்துவருகிறது” என வருந்துகிறார் சுப்பிரமணியம்.