சென்னை:தமிழகத்தில் கடந்த 1996ஆம் ஆண்டு ராஜா முத்தையா மருத்துவ கல்லாரியில் படித்த முதலாமாண்டு மருத்துவ மாணவன் பொன் நாவரசு, விடுதியில் சக மாணவர்களால் துன்புறத்தப்பட்டு கொலை செய்யப்பட்டார். பின்னர், உடல்களை பல்வேறு துண்டுகளாக வெட்டி பல இடங்களில் வீசியுள்ளனர்.
தமிழகத்தையே உலுக்கிய இந்த சம்பவத்திற்கு பிறகு, ராகிங் கொடுமைகளை தடுக்க இந்தியாவிலேயே முதன் முறையாக தமிழகத்தில் சட்டம் கொண்டு வரப்பட்டது. 1997ஆம் ஆண்டு பிப்ரவரி 17ஆம் தேதி கொண்டுவரப்பட்ட "தமிழ்நாடு ராகிங் தடுப்பு சட்டத்தின்" படி நேரடியாக பாதிப்பு ஏற்படுத்தக்கூடிய வகையில் நடந்து கொள்வது, அச்சுறுத்துவது, உடல்ரீதியாக துன்புறுத்துவது, விருப்பமில்லாத சில செயல்களை செய்ய தூண்டுவது உள்ளிட்டவை அடங்கும்.
கல்வி நிறுவனங்களின் உள்ளேயும் வெளியேயும் கிண்டல் செய்வது தடை செய்யப்பட்டுள்ளது. ராகிங் செய்தது நிரூபிக்கப்பட்டால், 2 ஆண்டுகள் சிறை தண்டனையும், 10 ஆயிரம் ரூபாய் அபராதமும் விதிக்கலாம். பிரிவு 4-ன் படி ராகிங் செய்து ஒருவர் தண்டிக்கப்பட்டால் சம்பந்தப்பட்ட கல்வி நிறுவத்தில் இருந்து உடனடியாக நீக்கப்படுவார். வேறு எந்த நிறுவனத்திலும் சேர்த்துக் கொள்ளப்பட மாட்டார்.
ராகிங் தொடர்பாக புகார்கள் வந்தால், உடனே சம்பந்தப்பட்ட கல்வி நிறுவனம் விசாரணை நடத்த வேண்டும். விசாரணையில் உண்மை இருக்கும் பட்சத்தில் சம்பந்தப்பட்ட மாணவரை கல்லூரியில் இருந்து உடனடியாக இடைநீக்கம் செய்ய வேண்டும். ராகிங் புகார் தொடர்பாக சம்பந்தப்பட்ட கல்வி நிறுவனத்தின் முடிவே இறுதியானது. புகார் அளித்தும் நடவடிக்கை எடுக்க தவறினால், கல்வி நிறுவனமும் துணை போனதாக கருதி தண்டனை விதிக்கலாம் என சட்டம் கூறுகிறது.
ஆனால், 1997ஆம் ஆண்டு முதல் 2023 வரை இத்தனை ஆண்டுகளில் ஏன் கல்வி நிறுவனங்களில் ராகிங் கொடுமைகளை தடுக்க முடியவில்லை. சட்டங்கள் வலுவானதாக இல்லையா? அல்லது முழுமையாக அமல்படுத்தப்படவில்லையா? என்பது விடை தெரியாத கேள்வியாக உள்ளது. ராகிங் சம்பவங்கள் அவ்வபோது தமிழகத்தில் அரங்கேறினாலும், தண்டனைகள் என்பது அரிதாகவே வழங்கப்பட்டுள்ளது.
ராகிங் சிறப்பு சட்டம் இருந்தும் ஏன் மாணாக்கர்களுக்கு கொடுமைகள் தொடர்கிறது. தடுப்பதற்கு நிரந்தர வழி என்ன? என முன்னாள் அரசு வழக்கறிஞர் கெளரி அசோகன் தரும் விளக்கத்தை பார்க்கலாம்.