உயர் கற்றல் மற்றும் ஒழுக்கத்தின் மையங்களாக இருக்கும் பல்கலைக்கழகங்களில் சில பேராசிரியர்களின் நடத்தை ஆபத்தானதாக இருக்கிறது. இலட்சியங்களையும் கொள்கைகளையும் கோரும் ஒரு தொழிலில் இருந்தபோதிலும், சில பேராசிரியர்கள் மாணவர்களையும் ஆராய்ச்சி அறிஞர்களையும் சித்திரவதை செய்கிறார்கள். அவர்களில் சிலர் மாணவர்களை பாலியல் துன்புறுத்தல் செய்ததாக குற்றம்சாட்டி சிறையிலும் அடைக்கப்பட்டிருக்கிறார்கள். கடந்த பத்து நாட்களில் ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்தில் மட்டும் மூன்று பேராசிரியர்கள் மீது பாலியல் துன்புறுத்தல் குற்றச்சாட்டுகள் எழுந்துள்ளன. அவர்களில் இருவர் நான்கு நாட்களுக்கு வரவழைக்கப்பட்டு, ஆலோசனை அமர்வுகளில் கலந்துகொள்ளும்படி கேட்டுக் கொள்ளப்பட்டு, எதிர்காலத்தில் இதுபோன்ற நடத்தைகளை மீண்டும் செய்தால் கடுமையான விளைவுகள் ஏற்படும் என்ற எச்சரிக்கையுடன் கடைசியில் ஒரு பிணைப்புடன் செல்ல அனுமதிக்கப்பட்டனர். பாதிக்கப்பட்டவர்களுக்கு புகார் செய்வதைத் தவிர வேறு வழியில்லை என்பதால் இந்த பிரச்னை வெளிச்சத்துக்கு வந்தது. இந்த பிரச்னை ஆந்திர பல்கலைக்கழகத்தில் மட்டும் இல்லை. அனைத்து பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்லூரிகளில் உள்ள மாணவிகள் இதுபோன்ற பிரச்னைகளை எதிர்கொள்கின்றனர். சிலர் பணத்திற்காக துன்புறுத்தப்படுகிறார்கள், இன்னும் சிலர் பாலியல் துஷ்பிரயோகம் செய்யப்படுகிறார்கள்.
சுகாதார அறிவியல் பல்கலைக்கழகத்தின் கீழ் மருத்துவக் கல்லூரிகளின் மாணவர்கள் கூட இதுபோன்ற சித்திரவதைகளைச் சந்திக்கிறார்கள், ஒரு சிலர் தற்கொலை செய்து கொள்கிறார்கள். 1988 ஆம் ஆண்டு பல்கலைக்கழக மானியங்கள் ஆணையம் (யுஜிசி), பல்கலைக்கழகங்கள் மற்றும் கல்லூரிகளில் பேராசிரியர்களின் நடத்தை குறித்து வழிகாட்டுதல்களை வெளியிட்டது. இந்த நோக்கத்திற்காக, பல இந்திய பல்கலைக்கழகங்களின் பிரதிநிதிகள் மற்றும் கற்பித்தல் ஊழியர்களுடன் விரிவான கூட்டங்களை நடத்திய பின்னர் தொழில்முறை நெறிமுறைகளின் குறியீட்டை வகுக்க யுஜிசி ஒரு பணிக்குழுவை அமைத்தது. கல்வித்துறையில் நுழையும் பேராசிரியர்கள் இந்த குறியீட்டை கண்டிப்பாக பின்பற்ற வேண்டும் என்றாலும், அவர்களில் பெரும்பாலானோருக்கு இது குறித்த அடிப்படை விழிப்புணர்வு இல்லை. சிலருக்கு அதன் இருப்பு பற்றி கூட தெரியாது. இதன் விளைவாக, பேராசிரியர்கள் அவர்கள் விரும்பியபடி நடந்து கொள்வது ஒரு வழக்கமாகிவிட்டது. நெறிமுறையற்ற செயல்களில் ஈடுபடும் பேராசிரியர்களுக்கு எதிராக கடுமையான நடவடிக்கை எடுப்பதில் அரசாங்கங்கள் முனைப்பு காட்டவில்லை. இதன் விளைவாக, பல்கலைக்கழகங்களும் கல்லூரிகளும் அரசியல் மற்றும் வகுப்புவாத வேறுபாடுகளின் மைய புள்ளியாக மாறி வருகின்றன.
துணைவேந்தர், பதிவாளர் மற்றும் டீன் போன்ற பதவிகளுக்கு பேராசிரியர்களிடையே அதிக வெறி உள்ளது. மாணவர்களிடையே ஒழுக்கத்தையும் சிறந்த நடத்தையையும் வளர்ப்பதற்குப் பதிலாக, பேராசிரியர்களே சமூக மற்றும் சாதியின் அடிப்படையில் குழுக்களாகப் பிரிக்கப்படுகிறார்கள். ஆராய்ச்சி மற்றும் கண்டுபிடிப்புகளுக்கு மையமாக உள்ள பல்கலைக்கழகங்களில் கற்பித்தல் மற்றும் ஆராய்ச்சி தரங்களை வலுப்படுத்த, மாணவர்கள் முதலில் தங்கள் கருத்துகளை சுதந்திரமாக வெளிப்படுத்த அதிகாரம் பெற வேண்டும். வகுப்புகளுக்கு ஒழுங்கற்ற பேராசிரியர்களை கேள்வி கேட்க ஆராய்ச்சி அறிஞர்களுக்கு உரிமை இல்லை. பேராசிரியர்களைப் பற்றி யாராவது புகார் செய்தால், அவர்கள் தங்கள் பிஎச்டி பட்டம் பெறும் நம்பிக்கையை விட்டுவிட வேண்டும். மாணவர்கள் தங்களுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட எந்த வகையான பேராசிரியரையும் சகித்துக்கொள்ள வேண்டும். வழிகாட்டியை மாற்ற ஒரு மாணவருக்கு அவர்களின் தற்போதைய வழிகாட்டியின் அனுமதி தேவை. இதுபோன்ற எழுதப்படாத விதிகள் மாணவர்களுக்கு இருப்பதால், பேராசிரியர்கள் தங்கள் தவறான நடத்தைகளிலிருந்து தப்பிச் செல்கின்றனர். சில பல்கலைக்கழகங்களில், தேர்வு பணியில் உள்ள முரண்பாடுகள் காரணமாக பேராசிரியர்களின் ஆட்சேர்ப்பு தடைபட்டுள்ள சம்பவங்கள் உள்ளன. ஆட்சேர்ப்பு செயல்முறை பல்கலைக்கழகங்களில் உயர் அதிகாரிகளிடம் ஒப்படைக்கப்பட்டாலும், பல துணைவேந்தர்கள் இந்த செயல்முறையையும் சிதைத்துள்ளனர். பேராசிரியர்களின் தவறான நடத்தை குறித்து பல்கலைக்கழக அதிபர்களுக்கு புகார்கள் வழக்கமாகிவிட்டன. இதுபோன்ற புகார்களை விசாரிப்பது குறித்து ஆளுநர் அலுவலகம் தெளிவான வழிமுறைகளை வழங்கியிருந்தாலும், பேராசிரியர்கள் அதைப் பற்றி கவலைப்படுவதில்லை. பல காரணங்களை சுட்டிக்காட்டி புகார்கள் வசதியாக புறக்கணிக்கப்பட்டு வருகின்றன, பேராசிரியர்கள் மீது எந்த நடவடிக்கையும் தொடங்கப்படவில்லை.
பல்கலைக்கழகங்களில் பெண்களுக்கு எதிரான பாலியல் துன்புறுத்தல்களை விசாரிக்கவும் தடுக்கவும், உள் புகார்கள் குழுக்கள் அமைக்கப்பட்டுள்ளன. கூறப்பட்ட குழுக்களில் பணியாளர்கள் இல்லாததால், பெரும்பாலான புகார்கள் கவனிக்கப்படாமலும் தீர்க்கப்படாமலும் உள்ளன. பேராசிரியர்களின் பாலியல் வேட்டையாடலின் பல நிகழ்வுகள் வெளிச்சத்திற்கு வந்துள்ளன, இது அமைப்பின் ஓட்டைகள் மற்றும் குறைபாடுகளை எடுத்துக்காட்டுகிறது. இந்த சிக்கலுக்கு உண்மையான தீர்வு காலாவதியான விதிகள் மற்றும் ஒழுங்குமுறைகளை திருத்துவதாகும். இந்த நிலைமையை மாற்ற, பல்கலைக்கழக மானிய ஆணையம் அவ்வப்போது வழிகாட்டுதல்களை சீர்திருத்துவது மட்டுமல்லாமல், அவற்றை செயல்படுத்தக்கூடிய சூழலையும் வழங்க வேண்டும்.
