இளைஞர்கள் சிலர் தொடர்ந்து ஏற்படுத்திவரும் தீங்கு விளைவிக்கும் செயல்களுக்கு எதிராக தான் ஒரு வாரம் உண்ணாவிரதம் இருக்கப்போவதாக 1925ஆம் ஆண்டு மகாத்மா காந்திஅறிவித்தார். 'எனது மரணத்திற்கு நீங்கள் காரணம் ஆகிவிடாதீர்கள்!' என்று அவர் இளைஞர்களைப் பார்த்துச் சொன்னபோது நாடே அதிர்ந்தது. உடனடியாக அது போன்ற தீய செயல்களில் ஈடுபட்டுவந்த இளைஞர்கள் அவர்கள் செய்த தவறை உணர்ந்து காந்தியிடம் மன்னிப்புக் கோரினர். அதுதான் மகாத்மாவின் சக்தி!
தென்னாப்பிரிக்காவில் பீனிக்ஸ், டர்பன் ஆகிய இடங்களிலும், இந்தியாவில் அகமதாபாத் அருகே சபர்மதி ஆசிரமம், மகாராஷ்டிராவில் வர்தா சேவகிராம் என மொத்தம் நான்கு ஆசிரமங்களைக் கட்டி எழுப்பினார். உண்மையைச் சொல்லப்போனால், காந்தி கட்டியெழுப்பியவை ஆசிரமங்கள் அல்ல; அவை அனைத்தும் சமூகத்தை ஆய்வு செய்யும் கூடங்கள்.
பலரும் காந்தியை ஒரு சுதந்திரப் போராட்ட நாயகனாக மட்டுமே பார்க்கின்றனர். அவர்களே காந்தியை 'தேசத்தந்தை' என்றும் அழைக்கிறார்கள். ஆனால் உண்மையில், காந்தி என்ற ஆளுமை அத்துடன் சுருங்கிப்போவதில்லை. அவர் சமூகத்திலுள்ள பிரச்னைகளை புரிந்துகொண்டு அதற்கான மாற்று வழிகளையும், கொள்கைகளையும் முன்மொழிந்தார். முன்மொழிந்ததுடன் மட்டும் நின்றுவிடாமல் அவற்றை நடைமுறைப்படுத்திய தீர்க்கதரிசி அவர்.
வரலாற்றைப் புரட்டிப் பார்த்தால் காந்தியடிகளைப் போல பலர் சமூகத்தில் நிகழும் ஏற்றத்தாழ்வுகள் குறித்தும் பிரச்னைகள் குறித்தும் பேசியிருந்தாலும், அவர்கள் தங்கள் சொந்த வாழ்க்கையில் பின்பற்றியது என்று பார்த்தால் அவர்கள் கூறியதற்கு முரண்பட்டவையாகத்தான் இருக்கும்; அதில் மகாத்மா காந்தி மட்டும் விதிவிலக்கு! அவர் தான் கூறிய கருத்துகளை முதலில் தனது சொந்த வாழ்க்கையில் செயல்படுத்திக்காட்டினார்.
காந்தி எப்போதும் ஒன்று கூறுவார், "நமது இலக்குகளைப் போல, அதனை அடைய நாம் பயணிக்கும் பாதையும் உன்னதமாக இருக்க வேண்டும்" என்பார். அதைத்தான், அவரது ஆசிரமங்களிலும் அவர் பின்பற்றவைத்தார். சமூகத்தில் உள்ள பிரச்னைகளை களைந்து, சாதாரண மனிதர்களையும் புனிதர்களாக மாற்ற முயலும் ஆய்வுக் கூடங்களாக அவரது ஆசிரமங்கள் திகழ்ந்தன.
ஆதி காலத்தில் வாழ்ந்த முனிவர்கள் முக்தியடையவும் ஞானத்தைப் பெறவும் முக்கியக் காரணமாக அவர்கள் பின்பற்றிய ஆசிரம வாழ்க்கை முறை இருந்தது. ஆனால் காந்தியடிகளைப் பொறுத்தவரை ஆசிரமங்கள் என்பது அகிம்சை மூலம் போராடுவதற்கும் - ஏற்றத்தாழ்வுகளற்ற புதிய சமூகத்தையும் அதில் வாழ புது மனிதர்களையும் உருவாக்குவதற்குமான ஒரு இடமாகவே பார்த்தார். காந்தியின் ஆசிரமத்தில் அனைவருமே சமம். சாதி, மதம், பாலினம், நாடு, மொழி உள்பட எதன் அடிப்படையிலும் ஏற்றத்தாழ்வுகள் அங்கு இருக்காது. சமையல் வேலை முதல் கழிப்பறை சுத்தம் செய்வது வரை அங்குள்ள அனைவரும் அனைத்து வகையான வேலைகளையும் செய்தனர். காந்தி தனது ஆசிரமத்திலுள்ளவர்கள் பின்பற்ற 11 கொள்கைகளை வரையறுத்தார். அவையாவன:
- சத்யா - உண்மை
- அஹிம்சா - அகிம்சை
- பிரம்மச்சரியா - இல்லறம் துறந்தநிலை
- அஸ்தேயா - களவாடாமலிருத்தல்
- அசங்ரஹா - உடமைகள் மீது நாட்டம் இல்லாமை
- ஷாரீர-ஷ்ரமா - பரம்பரைத் தொழில்
- அஸ்வதா - உணவுக் கட்டுப்பாடு
- அபயா - அச்சம் தவிர்
- சர்வ தர்ம சமனத்துவா - அனைத்து மதங்களையும் சமமாக பாவித்தல்
- ஸ்வதேசி - நாட்டுக்கான நமது சேவை
- அஸ்பிரிஷ்யநிவாரணா - தீண்டாமையை ஒழித்தல்
போராட்டங்கள், வேலை நிறுத்தம், ஒத்துழையாமை இயக்கம் மேற்கொண்டாலே நம் நாட்டிற்கு விடுதலை கிடைக்கும். பிறகு ஏன் இதுபோன்ற ஆசிரம வாழ்க்கை முறையையும் கொள்கைகளையும் பின்பற்ற வேண்டும் என்று ஒருவர் கேட்கலாம். இந்தியாவுக்குச் சுதந்திரம் கிடைப்பது மட்டும் போதாது, நாட்டிலுள்ள ஒவ்வொரு மனிதனும் சுதந்திரமாக வாழ வேண்டும் என்பதே காந்தியடிகளின் நோக்கமாக இருந்தது. இயற்கையுடன் இயைந்து வாழும் ஒவ்வொருவரின் வாழ்க்கையும் அர்த்தமுள்ளதாக இருக்க வேண்டும் என்றே அவர் எண்ணினார்.
சாதிய உணர்வு, மத வெறுப்பு, சுயநலம், வன்முறை, பாலின பாகுபாடு போன்ற சமூகத்துக்குத் தீமைகள் விளைவிக்கும் அனைத்தும் தற்போதுவரை நம் சமூகத்தில் தொடர்கின்றன. அதனால்தான் காந்தியடிகள் மனிதர்களைப் புனிதர்களாக மாற்ற முயன்றார். அதன் வெளிப்பாடே காந்தியின் ஆசிரமங்கள். ஒத்துழையாமை இயக்கம், அகிம்சை வழிகள் மூலமாக மனிதர்களை மேம்படுத்த முயன்றார். அதற்கான வழியாகவே சத்தியாகிரகத்தைப் பார்த்தார். மிக முக்கியமாக, விடுதலைப் போராட்டங்களை முன்னெடுத்த அனைவரும் இதுபோல முற்போக்கான செயல்பாடுகளில் பங்கேற்க வேண்டும் என்பதே அவரது விருப்பமாக இருந்தது.
இந்தியாவில் உள்ள சனாதன சாதி அமைப்பு பல்வேறு அடுக்குகளைக் கொண்ட சமூக கட்டுமானத்தை உருவாகியுள்ளது. இது பட்டியலினத்தவரை தலைமுறை தலைமுறைகளாகத் தீண்டத்தகாதவர்களாகத் தனிமைப்படுத்தியுள்ளது. காந்தியடிகளின் தலையாய நோக்கமே நாட்டில் நிலவும் தீண்டாமையை ஒழிப்பதாகும். ஒருமுறை காந்தியடிகளின் ஆசிரமத்தில் அப்போது ஹரிஜன்கள் என்றழைக்கப்பட்ட பட்டியலின தம்பதி நுழைந்தபோது, காந்தியின் மனைவி கஸ்தூரிபாய் உள்பட அனைவரிடமும் எதிர்ப்புகள் எழுந்தன. முடித்திருத்துபவர்களும் பட்டியலின முடித்திருத்த மறுத்துவிட்டனர்.
இதுபோன்ற அதிருப்தி எழுந்தபோதும், காந்தி அவரது முயற்சிகளிலிருந்து துளியும் பின்வாங்கவில்லை. தானே அவர்களுக்கு முடித்திருத்தினார். அவர்களுக்குத் தேவையான அனைத்தையும் செய்தார். இது புது சமுதாயத்தைக் கட்டமைக்க அவர் எடுத்த முதல் புரட்சிகர நடவடிக்கை.
சமூகத்தில் வாழும் இரு பிரிவினருக்கிடையே பகை உணர்வை வளர்க்கும் வேலையை ஆளும் வர்க்கம் எப்போதும் பார்த்துக்கொண்டுதான் இருக்கும். இந்தியாவை ஆண்ட ஆங்கிலேயர்களும் அதையே செய்தனர். இதை முறியடிக்கக் காந்தியடிகள் அனைத்து மதங்களிடையே ஒற்றுமை உணர்வைப் பரப்பினார். அவரது ஆசிரமத்தில் தினமும், அனைத்து மத பிரார்த்தனைகளும் நடத்தப்பட்டன. அதைத் தொடர்ந்து காந்தியின் சொற்பொழிவு நடைபெறும். தென் ஆப்பிரிக்காவிலுள்ள டால்ஸ்ட்ராய் ஆசிரமமாக இருந்தாலும் சரி, சபர்மதி ஆசிரமம் ஆனாலும் சரி, காந்தியின் ஆசிரமத்தில் அனைவரும் அனைத்து விதமான வேலைகளையும் செய்ய வேண்டும்.