'ஜம்லேலிய மஜ்யா தமாம்' (குழுமியிருக்கும் சகோதர, சகோதரிகளே...) பால் தாக்கரேவின் உதட்டிலிருந்து இந்த வார்த்தைகள் உதிர்ந்த நிமிடம் மும்பையின் சிவாஜி மைதானத்திலிருக்கும் லட்சக்கணக்கான சிவ சைனிக் ஆதரவாளர்களின் ஆர்ப்பரிப்பில் மும்பை நகரமே அதிரும். அதே மும்பை சிவாஜி மைதானம் மீண்டும் ஒரு முறை ஆர்ப்பரிக்கக் காத்திருக்கிறது. இந்த ஆர்ப்பரிப்பு மராட்டிய புலிக்காக அல்ல, புலியின் குட்டிக்காக. பால் சாஹேப்பின் அன்பு மகன் 'உத்தவ் தாக்கரேயாகிய நான்' என முதலமைச்சராக பதவியேற்கும் தருணத்தை சிவசேனையின் தொண்டர்கள், தசரா விழாவாகவே கொண்டாடவுள்ளனர்.
கேலிச்சித்திர கலகக்காரன்:
மராட்டியத்தின் சாம்ராட்டாக பால் கேசவ் தாக்கரேவை மகாராஷ்டிரா மக்கள் கொண்டாடினாலும், தாக்கரே தன்னை என்றும் அரசியல் 'கேலிச்சித்திரக்காரர்' என்றே சொல்வார். ஆம், தாக்கரே தன்னை அரசியல்வாதியாக என்றும் பிரகடனப்படுத்திக் கொண்டதே இல்லை. 'நான் ஒரு அரசியல்வாதியில்லை. என்னை அவ்வாறு கூறி அவமானப்படுத்த வேண்டாம். நான் ஒரு பொலிட்டிக்கல் கார்டூனிஸ்ட் மட்டுமே' என பிரபல ஊடகவியலாளரிடம் நேரடியாகக் கூறியவர் பால் தாக்கரே. ஒரு அரசியல்வாதியாக முன்னிறுத்தப்பட விரும்பாத ஒருவரின் இயக்கத்திற்கு இந்தியாவின் வர்த்தக மையமாகக் கருதப்படும் மகாராஷ்டிரா மாநிலத்தின் முதலமைச்சர் நாற்காலி தற்போது கிடைத்துள்ளது விந்தைதானே. இந்த விந்தை நிகழ்வுக்குப் பின்னணியில் மகாரஷ்டிரா அரசியல் பாதையை புரட்டிப்போட்ட ஒற்றை மனிதனின் வரலாறு அடங்கியுள்ளது.
நாடு சுதந்திரம் பெற்ற தொடக்கத்தில், இந்தியாவின் ஒரே வர்த்தக மையமாக விளங்கியது அன்றைக்கு பம்பாய் என்றழைக்கப்பட்ட மும்பை நகர் மட்டுமே. தமிழ்நாடு, கேரளா என்று தென் மாநிலங்கள் தொடங்கி குஜராத், உத்தரப் பிரதேசம், பீகார் என்று வடமாநிலங்கள் வரை நாட்டில் பிழைப்புத் தேடி அலையும் மக்களின் புகலிடமாக மும்பை மாறத்தொடங்கியது. அரசு வேலைகள் என்றால் தென்மாநிலத்தவர்கள் ஆதிக்கம், வணிகம் சார்ந்த வேலைகள் என்றால் குஜராத்தைச் சேர்ந்த பெரு வணிகர்களின் ஆதிக்கம் என மகாராஷ்டிரா மண் அம்மக்களின் பிடியிலிருந்து வெளியேறத் தொடங்கியதை பால் தாக்கரே என்ற பத்திரிகையாளர் ஆத்திரத்துடன் உற்றுநோக்கத் தொடங்கினார்.
அந்த ஆத்திரத்தின் வெளிப்பாடாகத்தான் 1966ஆம் ஆண்டு ஜூன் 19ஆம் தேதி சிவாஜியின் சேனை என்ற பொருள்படும் 'சிவ சேனா' இயக்கத்தைத் தோற்றுவித்தார். மராட்டியர்களின் உரிமைகள் வேற்று மாநிலத்தவர்களால் பறிக்கப்படுவதாக 'மார்மிக்' என்ற இதழில் கேலிச்சித்திரம் வரைந்தும், காத்திரத்துடன் எழுதியும் வந்த தாக்கரே, சிவசேனாவின் மூலம் நேரடி கள அரசியலில் குதித்து, உறங்கிக்கொண்டிருந்த மராட்டியப் பெருமையை தட்டியெழுப்பத் தொடங்கினார். சிவசேனா தோற்றுவிக்கப்பட்டபின் 1966ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் மாதம் மும்பையின் புகழ் பெற்ற சிவாஜி மைதானத்தில் தசரா விழா உரையை நிகழ்த்தினார் பால் தாக்கரே. அன்று தொடங்கி 2012ஆம் ஆண்டு வரை பால் தாக்கரேவின் உரைக்காக சிவாஜி மைதானத்தின் செவிகள் திறந்தபடியே இருந்தன.
கட்சி தொடங்கிய அடுத்தாண்டே மும்பை கார்ப்பரேஷன் தேர்தலில் போட்டியிட்ட சிவசேனா 120 இடங்களில் 42 இடங்களைக் கைப்பற்றியது. இந்த உற்சாகத்தில் 1968ஆம் ஆண்டு சிவ சேனாவின் தொழிலாளர் சங்கமான 'பாரதிய காம்கார் சேனா' தொடங்கப்பட்டது. தீவிர வலதுசாரியான சிவசேனா, அன்று மும்பையை கோலாச்சிக் கொண்டிருந்த இடதுசாரி தொழிற்சங்கத்தின் ஆதிக்கத்தை மெல்ல மெல்ல அழிக்கத்தொடங்கியது. 'இடது சாரிகளின் எதிரி நான்' என நேரடியாக தன்னை அறிவித்துக்கொள்வார் பால் தாக்கரே. ஆனால் எமர்ஜென்சி நாயகனான சோஷலிஸ்ட் தொழிற்சங்கத் தலைவர் ஜார்ஜ் பெர்ணாண்டஸ் பால் தாக்கரேவின் உற்றத் தோழர் என்பது நகைமுரண்.
மாராட்டிய அரசியலிலிருந்து இந்துத்துவ அரசியலுக்கு...:
கட்சி தொடங்கிய ஐந்தாவது ஆண்டிலேயே மும்பை கார்ப்பரேஷனின் மேயர் பதவியை சிவசேனா கைப்பற்றியது. 1971ஆம் ஆண்டு அக்கட்சியின் ஹேமச்சந்திர குப்தே மும்பையின் மேயரானார். இந்த வெற்றிக்குப்பின் மும்பை நகரைத் தாண்டி தனது சிவசேனா ஒட்டுமொத்த மராட்டிய மாநிலத்திலும் பரவிட வேண்டும் என முனைப்புக் காட்டத் தொடங்கினார் பால் தாக்கரே.
அதன்பின்னர், 'இந்துத்துவா' அரசியலைக் கையிலெடுத்த தாக்கரே மராட்டிய மக்களின் சாம்ராட்டில் இருந்து, இந்து மக்களின் சாம்ராட்டாக தன்னை மாற்றத் தொடங்கினார். 1990களில் பாஜகவுடன் கைகோர்த்த தாக்கரே, பாபர் மசூதி சம்பவம், மும்பை குண்டுவெடிப்பு சம்பவம் போன்ற காலக்கட்டத்தின் பின்னணியில் இந்தியாவின் தீவிர இந்துத்துவ அரசியல் தலைவராக உருவெடுத்தார். பால் தாக்கரேவின் சிந்தையிலிருந்து புறப்படும் ஒவ்வொரு கருத்தும் வில்லிலிருந்து பாய்ந்த அம்பாக சிவசேனாவின் நாளிதழான சாம்னாவில் அரசியல் கட்டுரைகளாகவும், கார்ட்டூன்களாகவும் சீறிப்பாய்ந்து மகாராஷ்டிராவின் அரசியல் களத்தில் அனல் கக்கின.