१५ मे रोजी इंटरनेटवर आलेल्या 'पाताल लोक'मधील अभिषेक बॅनर्जीचे पात्र उरात धडकी भरणारे होते. ईटीव्ही भारत सिताराला दिलेल्या एका खास मुलाखतीत अभिषेकने आपल्या स्टारडमच्या प्रवासाविषयी सांगितले.
प्रश्नः अभिषेक बॅनर्जी हे नाव टॉक ऑफ दि टाऊन बनले आहे....
अभिषेक: लॉकडाऊनमुळे मी घराबाहेर पडू शकत नाही, म्हणून मला ते समजू शकत नाही. आपण इन्स्टाग्रामवरील चर्चा म्हणून म्हणू शकता. मीही ते पाहून आनंदी झालोय.
प्रश्नः हाथोडा त्यागी सुपर डुपर हिट आहे ...
अभिषेक: मी आनंदाने भारावून गेलो आहे. मला आत काय वाटते आणि मी किती आनंदी आहे हे कोणालाही सांगता येत नाही.
प्रश्न: आपण कोठे वाढलात आणि आपण स्वत: ला कसे तयार केले?
पदार्पणः जरी माझा जन्म पश्चिम बंगालच्या खडगपुरात झाला तरी मी मी दिल्ली आणि चेन्नईमध्ये मोठा झालो. मी नक्ताला येथे नर्सरी आणि केजी शिकलो. मग मी दिल्लीला गेलो. तिथे मी केंद्रीय विद्यालयात इयत्ता चौथीपर्यंत शिक्षण घेतले. मग मी चेन्नईच्या कल्पक्कममध्ये इयत्ता नववीपर्यंत शिक्षण घेतले. मी खेळामध्ये नेहमीच चांगला होतो. मी पूर्ण लक्ष देऊन अभ्यास करायचो. हॉकी, फुटबॉल आणि हँडबॉल खेळला, मी गोलकीपर होता. मी प्रादेशिक स्तरावर क्रिकेटही खेळलो आहे.
प्रश्नः अभिनयाशी तुमची ओळख कशी झाली?
अभिषेक: दक्षिण भारतात खेळ हा एक शिस्तबद्ध मार्गाने केला जातो. लहान वयातच मुले खेळामध्ये व्यग्र असतात. म्हणून येथून बरीच क्रीडापटू येतात. जेव्हा मी दिल्लीला आलो तेव्हा मला समजले की आमच्या शाळेत असे खेळाडू नव्हते, कारण येथे ही संस्कृती फारशी लोकप्रिय नव्हती. मला दिल्लीत क्रिकेट खेळता आले नाही. दिल्लीतील मुले स्लेजिंगला बळी पडतात. मुख्य म्हणजे, बंगाली मुलगा असून, दक्षिण भारतात शिकला, मला त्या संस्कृतीशी जुळवून घेता आले नाही. मी एक सामान्य मुलगा होतो. पण मी दिल्लीला जे काही शिकलो ते म्हणजे अभिनय.
प्रश्नः कृपया आपल्या अभिनयाशी झालेल्या पहिल्या भेटीबद्दल सांगा ...
अभिषेक: मी गायला सुरुवात केली. आमच्या शिक्षकांनी सांगितले की ते एक संगीत रामायण बनवित आहेत. कोणताही संवाद नव्हता. दृश्यांचे असे चित्र होते की पार्श्वभूमीवर एखादे गाणे वाजत असेल तर राम प्रेक्षकांसमोर येईल. मी गोरा नव्हतो, म्हणून रामची भूमिका मिळाली नाही.
प्रश्नः त्वचेच्या रंगामुळे अभियन सोडले होते?
अभिषेक: मी संदिग्ध होतो. म्हणूनच मी सहाय्यकाच्या भूमिका केल्या. दुर्गापूजनादरम्यान मी एका कार्यक्रमातही काम केले. मी चांगली कामगिरी केली नाही. मी स्वत: ला व्हिडिओमध्ये पाहिले आणि मी विचार केला की 'मी इतके गरीब कसे वागू शकेन' आणि जेव्हा मी असे म्हणतो तेव्हा मी खोटे बोलत नाही. मी बहुधा पाचवीत असताना, सहा किंवा सातवीत असताना मी स्वतःवर काम करण्यास सुरवात केली. ते परफॉर्मन्स पाहून मला वाटलं की मी इतका वाईट अभिनेता आहे! मी त्या वयापासून सराव सुरू केला. मग मी दिल्लीला आलो ...
प्रश्न: परंतु आपण खेळाचे सर्व संबंध तोडून टाकले?
अभिषेक: होय. पण कामगिरी कायम राहिली. मीदेखील नक्कल करायचो आणि त्यासाठी मी खूप लोकप्रिय झालो. शिक्षकांनी मला फक्त या कौशल्यांसाठी डिप्टी हेड बॉय बनवले. दिल्लीत गेल्यानंतर अभ्यासाने मागची सीट घेतली. मी १० वी पर्यंत ठीक होतो. त्यावेळी सर्वांना इंजिनियर व्हायचं होतं. मी कॉम्प्यूटर सायन्स मध्ये प्रवेश घेतला. पण माझ्या डोक्यातून काही जात नव्हतं. नकारात्मक उर्जा वाहू लागली. मी विचार करीत होतो की काय करावे? एके दिवशी मी स्टेजवर जात असतांना आणि सायन्सच्या शिक्षकाने 'आपण हे करा!' आपण त्यात चांगले आहात!असे म्हणत मला टोमणे मारले,
'मला वाटते ज्यांनी कोणीही असे म्हणाले ते चांगले केले (हसत). तेही बरोबर होते. मी शाळेत सर्वोत्कृष्ट आहे. लहान असतानाही मी शाळेत सर्वोत्कृष्ट होतो. मी अभिनय करण्याचा निर्णय घेतला तेव्हाच. मी अमिताभ बच्चनचा खूप मोठा चाहता होता. अमिताभ दिल्लीतील किरोरी मल कॉलेजमध्ये शिकत असत, म्हणून मला तिथेही अभ्यास करायचा होता. मग मी अभिनेता झीशान अयूब यांना विचारले. मी त्याला सांगितले की, मला किरोरी मलमध्ये प्रवेश घ्यायचा आहे. तो तेथील विद्यार्थी होता. झीशन मला म्हणाला, "तुला जर अभिनय माहित असेल तर तुला प्रवेश मिळेल. पण त्यासाठी तुला ऑडिशन द्यावी लागेल." मग मी थिएटर पाहण्यास सुरवात केली. मी स्वत: हून हे सर्व केले. माझ्या पालकांना याबद्दल काहीही माहित नव्हते. वडिलांना वाटलं मी प्रवेश परीक्षा देईन. मी किरोरी मल कॉलेजमध्ये गेलो आणि ती ऑडिशन दिली. पहिल्या दिवशी मला शॉर्टलिस्ट केले होते. दुसर्‍या दिवशी त्यांनी मला बोलावले.
प्रश्नः तुझे वडील काही बोलले नाहीत?
अभिषेक: अ‍ॅडमिशन टेस्ट संपल्यानंतर मी किरोरी मल कॉलेजला पळत गेलो. मी दीड तास उशीरा होतो. तरीही प्राध्यापकाने मला ऑडिशन घेण्याची परवानगी दिली. संपूर्ण दिवस तिथे गेला. दुसर्‍याच दिवशी मी किरोरी मल महाविद्यालयात प्रवेश मिळावा म्हणून दुर्गा देवीची प्रार्थना केली. मी जेव्हा महाविद्यालयात पोहोचलो तेव्हा मला दिसले की यादीमध्ये फक्त चार नावे आहेत आणि त्यापैकी माझे एक होते. अभिषेक बॅनर्जी मधील अभिनेत्याचा जन्म झाला तो दिवस.
प्रश्नः तुम्ही मुंबईतील सुप्रसिद्ध कास्टिंग डायरेक्टरही आहात ...
अभिषेक: कॉलेजनंतर मी दिल्लीत दोन वर्षे होतो. मी कॉलेजमध्ये असताना कास्टिंग डायरेक्टरचा विषय खूप लोकप्रिय झाला होता. आमच्या कॉलेजमध्ये चक दे इंडियाचे अभिमन्यू रॉय, देव डीचे गौतम किशनचंदानी, कमिनेचे हमीद त्रेहान आले होते. कास्टिंगची सुरुवात दिल्लीत झाली आणि आम्ही विद्यापीठाचे नवीन कलाकार जाऊन त्यांना मदत करत असू. हे कास्टिंग कसे कार्य करते याबद्दल मला उत्सुकता होती. गौतम किशनचंदानी मला मुंबई येथे माझे नशीब आजमावण्यास सांगितले. त्याने मला सांगितले की मी एक "उत्कृष्ट अभिनेता" आहे. मी एक "चांगला अभिनेता" असल्याचे त्याने कधीही म्हटले नाही. मी लोकांना चित्रपटांमध्ये कास्ट करू शकतो असेही ते म्हणाले. जेव्हा तो, अनुराग कश्यप बरोबर काम करणारा माणूस असे बोलला तेव्हा मला असं वाटलं की माझ्यात काहीतरी आहे. मग मी मुंबईत येऊन गौतमला मदत करण्यास सुरवात केली. ही देखील एक अतिशय नैसर्गिक प्रक्रिया होती. मी त्याच्याबरोबर काम करण्यास सुरुवात केली आणि मला खूप आनंद झाला कारण मी अभिनय करण्यास सक्षम होतो. मी ऑडिशन रूममध्ये अभिनय करत होतो. मी पैसे कमवत होतो, माझ्या घराचे भाडे देण्यास सक्षम होतो, माझे स्वत: चे खाद्यपदार्थही घेऊ शकत होतो.. त्यानंतर मी त्यांच्याबरोबर कास्टिंग असिस्टंट म्हणून काम करत होतो.
प्रश्नः आपण कधी पूर्ण कास्टिंग डायरेक्टर बनले?