স্বাস্থ্য হৈছে এজন মানুহে গোটেই জীৱনৰ বাবে আটাইতকৈ মূল্যৱান সম্পদ । ইয়াৰ এক 'অন্তৰ্নিহিত মূল্য' আছে ৷ কিয়নো ই জীয়াই থকা, শাৰীৰিক আৰু মানসিক বিকাশ, সুস্থতা, কাৰ্যক্ষমতা, আৱেগিক স্থিৰতা, আত্ম যত্নৰ সামৰ্থ্য, পৰিয়াল আৰু বন্ধুবৰ্গৰ সহযোগ উপভোগ কৰাৰ সামৰ্থ্য, নতুন দক্ষতা আহৰণ, ক্ৰীড়া, ভ্ৰমণ আৰু আনকি প্ৰাপ্তবয়স্ক জীৱনত যৌন আৰু প্ৰজনন কাৰ্যৰ বাবেও গুৰুত্বপূৰ্ণ ।
স্বাস্থ্যৰ এক 'যান্ত্ৰিক মূল্য' আছে ৷ কিয়নো ই এজন ব্যক্তিক শিক্ষা প্ৰাপ্ত কৰা, নিযুক্তি প্ৰাপ্ত কৰা, উপাৰ্জন কৰা, প্ৰতিযোগিতামূলক ক্ৰীড়া বা সূক্ষ্ম কলাত উৎকৃষ্টতা অৰ্জন কৰা আৰু বৃহৎ সামাজিক কাৰ্যৰ অংশ হ'বলৈ সক্ষম কৰে ।
তথাপিও, স্বাস্থ্য এক অতি মূল্যহীন সম্পদ । যি ব্যক্তিগত আচৰণ বা বাহ্যিক প্ৰভাৱৰ দ্বাৰা সহজে ক্ষতিগ্ৰস্ত হয়, যি ব্যক্তি এজনৰ জীৱবিজ্ঞান, বিশ্বাস আৰু আচৰণৰ ওপৰত প্ৰভাৱ পেলায় । সমাজৰ বেছিভাগ মানুহে জীৱনকালত কোনবোৰ কাৰকে স্বাস্থ্যৰ প্ৰচাৰ, সুৰক্ষা আৰু সংৰক্ষণ কৰে বা বহুতো সামাজিক, অৰ্থনৈতিক, পাৰিপাৰ্শ্বিক আৰু বাণিজ্যিক প্ৰভাৱৰ বিষয়ে শিকা অবিহনে ডাঙৰ হয় । যাৰ ফলত ৰোগ, অক্ষমতা আৰু অকাল মৃত্যুৰ বলি হয় । ই তেওঁলোকৰ নিজৰ, তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্য বা সমাজৰ আন সকলৰ স্বাস্থ্য আৰু সুস্থতাৰ যত্ন লোৱাৰ সামৰ্থ যথেষ্ট সীমিত কৰে ।
শিক্ষাই জনসংখ্যাৰ স্বাস্থ্য উন্নত কৰে আৰু ব্যক্তিসকলৰ স্বাস্থ্য সুৰক্ষিত কৰে । ৰাষ্ট্ৰসংঘৰ শৈক্ষিক, বৈজ্ঞানিক আৰু সাংস্কৃতিক সংস্থাই (ইউনেস্কো) নিশ্চিত কৰে যে 'শিক্ষা হৈছে বিকাশৰ বাবে এক অনুঘটক আৰু নিজৰ ক্ষেত্ৰত স্বাস্থ্যৰ হস্তক্ষেপ । বহনক্ষম উন্নয়ন লক্ষ্য 4 (গুণগত শিক্ষা)ৰ ওপৰত 2015 চনৰ ইনচিয়ন ঘোষণা পত্ৰত উল্লেখ কৰা হৈছে যে শিক্ষাই "দক্ষতা, মূল্যবোধ আৰু মনোভাৱ প্ৰদান কৰে যি নাগৰিকসকলক স্বাস্থ্যৱান আৰু পৰিপূৰ্ণ জীৱন যাপন কৰিবলৈ আৰু অৱগত সিদ্ধান্ত ল'বলৈ সক্ষম কৰে ।"
আনকি শিক্ষাৰ দ্বাৰা সুস্বাস্থ্যৰ সহায় লোৱা ৰখাৰ পিছতো, দুৰ্বল স্বাস্থ্যই এজন শিক্ষাৰ্থীক শিক্ষাপ্ৰাপ্ত বা সম্পূৰ্ণৰূপে লাভান্বিত হোৱাত বাধা দিয়ে । সেয়েহে, আমি শিক্ষা আৰু স্বাস্থ্যৰ মাজত এক গুণী দ্বি-দিশীয় সম্পৰ্ক কঢ়িয়াই অনা প্ৰয়োজন ।
বিদ্যালয় হৈছে এনে স্থান য'ত শিক্ষাই শিশু এটাৰ ওপৰত আটাইতকৈ প্ৰভাৱশালী গঠনমূলক প্ৰভাৱ পেলায়, যাৰ ছাপ আজীৱন থাকে । তেওঁলোকে বহুতো ক্ষেত্ৰত জ্ঞান বৰ্ধিতভাৱে প্ৰয়োগ কৰিবলৈ, জীৱনদক্ষতা প্ৰদান কৰিবলৈ, মূল্যবোধ ৰক্ষা কৰিবলৈ, পিছৰ নিযুক্তিৰ বাবে প্ৰস্তুত কৰিবলৈ আৰু লগতে শিক্ষাৰ্থীসকলক দায়িত্বশীল নাগৰিক হিচাপে বিকশিত কৰাত সহায় কৰিবলৈ নিৰ্দেশনা প্ৰদান কৰে যি সমাজক আকাৰ, চালনা আৰু সুৰক্ষা দিব পাৰে । এই সকলোবোৰ সুস্বাস্থ্যৰ প্ৰচাৰ আৰু সুৰক্ষাৰ বাবে অত্যাৱশ্যকীয় ।
বিদ্যালয়বোৰে যুৱক-যুৱতীসকলক ব্যক্তিগত পৰিচ্ছন্নতা, ভাল অনাময়, স্বাস্থ্যকৰ আহাৰ, পৰ্যাপ্ত শাৰীৰিক সক্ৰিয়তা, আসক্তিযুক্ত পদাৰ্থ পৰিহাৰ, চাপৰ সৈতে মোকাবিলাৰ কৌশল, মনোৰম সামাজিকীকৰণ আৰু বিবাদ নিষ্পত্তিৰ লাভালাভৰ সৈতে পৰিচয় কৰাই দিয়াৰ বাবে প্ৰাৰম্ভিক জীৱন নিৰ্ধাৰণ প্ৰদান কৰে । যান-বাহন সুৰক্ষা আৰু প্ৰাথমিক চিকিৎসাৰ পাঠ শাৰীৰিক স্বাস্থ্যৰ বাবে লাভজনক হ'ব । আনহাতে উৎপীড়ন, শাৰীৰিক হিংসা, বৈষম্য আৰু লিংগ পক্ষপাতিত্বৰ পৰা হোৱা ক্ষতিৰ আলোচনাই ভাল আচৰণগত প্ৰকাৰ গঢ়ি তুলিব ।
বিদ্যালয়সমূহে পৰিষ্কাৰ আৰু সেউজীয়া পৰিৱেশ, ভালদৰে বতাহ চলাচল কৰা আৰু সঠিকভাৱে পোহৰ পৰা শ্ৰেণীকোঠা, খেলপথাৰৰ ব্যৱস্থা, দিব্যাংগসকলৰ অনুকূল আন্তঃগাঁথনি, স্বাস্থ্যকৰ কেফেটেৰিয়াৰ ব্যৱস্থা কৰাৰ লগতে ধঁপাতজাতীয় সামগ্ৰী, সুৰা আৰু ড্ৰাগ ব্যৱহাৰৰ বিৰুদ্ধে কঠোৰ নীতি ৰূপায়ণ কৰি স্বাস্থ্য সজাগতা প্ৰচাৰৰ বাবে আলোচনা কৰিব পাৰে । তেওঁলোকে মানসিক স্বাস্থ্য পৰামৰ্শ প্ৰদান কৰিব পাৰে, যোগ আৰু ধ্যান কৌশল শিকাব পাৰে, আগতীয়াকৈ চিনাক্তকৰণ আৰু সংশোধন সক্ষম কৰিবলৈ দৃষ্টি শক্তি আৰু শ্ৰৱণশক্তিৰ সময়ে সময়ে পৰীক্ষা কৰিব পাৰে যাতে শিকাৰ শাৰীৰিক বাধাবোৰ আঁতৰ হয় ।
শিক্ষাৰ্থীসকলক মানসিক স্বাস্থ্যৰ প্ৰত্যাহ্বানবোৰ অতিক্ৰম কৰাত বা শাৰীৰিক অক্ষমতাৰ দ্বাৰা উদ্ভৱ হোৱা বাধাবোৰ অভাৰৰাইড কৰাত সহায় কৰিবলৈ পিয়েৰ টু পিয়াৰ সমৰ্থন গোট স্থাপন কৰিব পাৰি । সেই প্ৰক্ৰিয়াটোত তেওঁলোকে সহানুভূতি বৃদ্ধি কৰিব পাৰে, যি এক মূল্যৱান গুণ হৈ পৰিব যিহেতু তেওঁলোকে এক সংঘাতগ্ৰস্ত পৃথিৱীত সম্পৰ্ক গঢ়ি তুলিব ।
প্ৰশিক্ষিত নাৰ্ছৰ দ্বাৰা পৰিচালিত বিদ্যালয় স্বাস্থ্য ক্লিনিকবোৰে বহুতো স্বাস্থ্য সমস্যাৰ প্ৰতি লক্ষ্য ৰাখিবলৈ যথেষ্ট সহায়ক হ'ব পাৰে, মেনাৰ্চেত সাধাৰণ জ্বৰ বা ঋতুস্ৰাৱৰ অভিযোগৰ পৰা আৰম্ভ কৰি মৃগী ৰোগৰ চিজাৰ বা কিশোৰ ডায়েবেটিচ থকা শিশুৰ নিম্ন ৰক্ত শৰ্কৰাৰ ফলত হাইপোগ্লাইকেমিক ঘটনাৰ চিকিৎসাৰ দৰে বিশেষ সমস্যালৈকে । য'ত বিদ্যালয়বোৰত এনে ক্লিনিক নাই, শিক্ষকসকলক দক্ষতা আৰু সংবেদনশীলতাৰে সাধাৰণ স্বাস্থ্য সমস্যা আৰু স্বাস্থ্য জৰুৰীকালীন অৱস্থাৰ প্ৰতি দক্ষতাৰে আৰু সহানুভূতিশীলভাৱে সঁহাৰি দিবলৈ প্ৰশিক্ষণ দিব লাগে ।
শিক্ষাৰ্থীসকল তেওঁলোকৰ পৰিয়ালৰ সদস্যসকলৰ স্বাস্থ্যকৰ আচৰণৰ প্ৰচাৰৰ বাবে কাৰ্যকৰী পৰিৱৰ্তন এজেণ্ট হ'ব পাৰে আৰু স্বাস্থ্যকৰ নীতিৰ বাবে চেম্পিয়ন হ'ব পাৰে, যেতিয়া তেওঁলোকক সঠিক তথ্য প্ৰদান কৰা হয় আৰু প্ৰেৰণাদায়ক যোগাযোগ দক্ষতা বিকাশত সহায় কৰা হয় ।