నాన్న తోడుగా రాకెట్ పట్టాడు.. సిమెంట్‌ కోర్టులో సాధన మొదలెట్టాడు.. గాయపడ్డా, ఆర్థిక ఇబ్బందులు వెనక్కి లాగుతున్నా లెక్క చేయలేదు.. దాతల సాయంతో పోటీలకెళ్లాడు.. దేశం గర్వించే విజయాలు సాధించాడు.. టోక్యో ఒలింపిక్స్ బ్యాడ్మింటన్‌లో పతకం గెలిచి మూడు రంగుల జెండా ముద్దాడతానంటున్నాడు మన అమలాపురానికి చెందిన బ్యాడ్మింటన్‌ ఆటగాడు సాత్విక్ సాయిరాజ్‌ రంకిరెడ్డి.
మొదట సింగిల్స్.. ఆ తర్వాత డబుల్స్..
సాత్విక్ నాన్న కాశీవిశ్వనాథ్‌ వ్యాయామ ఉపాధ్యాయుడు. పిల్లలకు రకరకాల క్రీడల్లో శిక్షణనిచ్చేవారు. ఏడేళ్ల వయసులో ఆయనతో కలిసి బ్యాడ్మింటన్‌ కోర్టుకు వెళ్లేవాడు సాత్విక్. అక్కడ పిల్లలతో కలిసి ఆడుతూ మంచి ప్రతిభ చూపించేవాడు. విశ్వనాథ్‌ ఇది గమనించి ప్రోత్సహించడం మొదలుపెట్టారు. మెల్లగా జిల్లా, రాష్ట్రస్థాయిలో పతకాలు కొల్లగొట్టడం మొదలుపెట్టాడు. మొదట్లో సింగిల్స్‌పైనే దృష్టిపెట్టినా తన ఆటతీరుకి డబుల్స్ అయితే సరిపోతుందని డబుల్స్ ఎంచుకున్నాడు. మొదట్లో తెలుగబ్బాయి కృష్ణప్రసాద్‌తో కలిసి ఆడినా, కర్ణాటక కుర్రాడు చిరాగ్‌శెట్టి భాగస్వామిగా మారాక అంతర్జాతీయ స్థాయిలో విజయాలతో దూసుకెళ్తున్నాడు.
ఇబ్బందులు దాటి
ఒకరకంగా చెప్పాలంటే బ్యాడ్మింటన్‌ ఖరీదైన ఆటే. మంచి సౌకర్యాలు, కోర్ట్‌, కోచ్‌ ఉన్నప్పుడే ఆటలో రాటుదేలుతారు. అంతర్జాతీస్థాయిలో రాణిస్తారు. సాత్విక్ కుటుంబ ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంతమాత్రమే. అడపాదడపా రాష్ట్రస్థాయిలో పతకాలు సాధిస్తున్నా మొదట్లో స్పాన్సర్లు దొరకలేదు. అయినా నాణ్యమైన శిక్షణ లభిస్తుందనే ఉద్దేశంతో తెలుగు రాష్ట్రాల్లో పెద్దఎత్తున షట్లర్లను తయారు చేసే కార్ఖానాగా పేరున్న హైదరాబాద్‌లోని గోపీచంద్‌ అకాడెమీలో చేరాడు.
అప్పుడు టోర్నమెంట్లకు వెళ్లడానికి కూడా వేరొకరిపై ఆధారపడే పరిస్థితి. సన్నిహితులు, బంధువులు, ఊరివాళ్లు సాయం చేసేవారు. ఇవన్నీ చెబితే ఆటపై ప్రభావం పడుతుందని పేరెంట్స్‌ ఏమీ తెలియనిచ్చేవారు కాదు. పెద్ద టోర్నమెంట్లలో క్రమంగా విజయాలు సాధిస్తుండటంతో అకాడెమీలో తక్కువ ఫీజులు తీసుకోసాగారు. తర్వాత చిరాగ్‌తో డబుల్స్‌లో జట్టు కట్టాక అంతర్జాతీయ స్థాయిలో పతకాలు నెగ్గడంతో మంచి స్పాన్సర్లు దొరికారు. పరిస్థితి ఒక్కసారిగా మెరుగైంది. అప్పట్నుంటి వెనుదిరిగి చూడకుండా విజయాల పరంపర కొనసాగిస్తున్నాడు.