బిందువు సింధువైనట్లు..వాన వరదైనట్లు..అమరావతి రాజధాని పరిరక్షణ ఉద్యమం అప్రతిహతంగా సాగిపోతోంది. శాసనసభ వేదికగా... సీఎం జగన్‌ 3 రాజధానుల ప్రకటనతో పురుడు పోసుకున్న రైతు, మహిళా ఉద్యమం 200రోజులకు చేరింది. రైతుది, భూమిది విడదీయరానిబంధం. సెంటు భూమి వదులుకోవాలన్నా... ప్రాణం పోతుందనేంత సెంటిమెంటు. కానీ అమరావతి ప్రాంత రైతులు దాన్నీ పక్కనపెట్టారు. రాష్ట్ర భవిత కోసం, తమ బిడ్డల భవిష్యత్ కోసం పచ్చనిభూముల్ని ప్రభుత్వానికి హారతిపళ్లెంలో పెట్టి అప్పగించారు. ఆ తర్వాత తాత్కాలిక సచివాలయం.. శాసనసభ కార్యకలాపాలు మొదలవడం, శాశ్వత కట్టడాలూ ఓ రూపు దిద్దుకున్నాయి. తమ త్యాగాలకు ఫలితం లభిస్తుందని అనుకుంటన్న తరుణంలో వైకాపా సర్కార్‌ 3రాజధానుల ప్రతిపాదన... వారి కలల్ని చిదిమేసింది. నోటికాడ కూడు పోతుంటే... రాజధాని రైతులు సహించలేకపోయారు. కంకులు కోసే చేతులతోనే పిడికిళ్లు బిగించి సమరభేరి మోగించారు.
రాజధాని ఉద్యమానికి రైతులే సారథులు. ప్రత్యేక జెండా కూడా.... రూపొందించుకున్నారు. అమరావతి రైతులు, రైతుల కూలీల ఐకాస ఏర్పాటు.... చేసుకున్నారు. ఉద్యమంపై రాజకీయ నీడ పడకుండా పోరాటానికి అవసరమైన ఖర్చుల కోసం.. ఎకరాకు ఇంతని చందాలు వేసుకున్నారు. తొలినాళ్లలో ఉద్యమం దీక్షా శిబిరాల్లో నడిచింది. తుళ్లూరు, మందడం, వెలగపూడి సహా పలు గ్రామాల్లో... నిరసనలు హోరెత్తాయి. పిల్లల నుంచి వృద్ధుల వరకూ అంతా భాగస్వాములయ్యారు. రోజుకోరూపంలో 96 రోజులపాటు శిబిరాల్లో నిరసన తెలిపారు. కరోనా కారణంగా ఇళ్ల వద్దే నిత్యం నినదిస్తున్నారు.
ఆర్నెళ్లకుపైగా సాగుతున్న పోరాటాన్ని అతివలే... అపరదుర్గలై నడిపిస్తున్నారు. ఇళ్లు చక్కబెట్టుకుంటూనే అమరావతి ఆశను. బతికించుకుంటున్నారు. దీక్షలు, ధర్నాలు, మౌన ప్రదర్శనలు, కాడగాల ర్యాలీలు, యజ్ఞాలు, ప్రధానికి లేఖలు, జాతీయ రహదారి దిగ్బంధం, అసెంబ్లీ ముట్టడి ఇలా అనేక పోరాటాల్లో కదం తొక్కారు. రోడ్లపై నిరసనలు కుదరవంటే..... ప్రైవేటు స్థలాల్లో టెంట్లు వేసుకుని కూర్చున్నారు. పాదయాత్రగా వెళ్లి కనకదుర్గమ్మకు మొక్కులూ తీర్చుకున్నారు. ఈ క్రమంలో లాఠీ దెబ్బలు తిన్నారు.