சென்னை அண்ணா அறிவாலயத்தில் நேற்று ( ஜனவரி 7) நடைபெற்ற “பாதை மாறா பயணம்” என்ற நூல் வெளியீட்டு விழாவில் முதலமைச்சர் மு.க.ஸ்டாலின் கலந்துகொண்டு நூலை வெளியிட்டு சிறப்புரை ஆற்றினார். அப்போது பேசிய அவர், ''கலைஞரின் தொண்டரா? தோழரா? செல்லப்பிள்ளையா? உடன்பிறப்பா? பற்றாளரா? வெறியரா? எதைச் சொல்வது? வேறு ஒன்றும் இல்லை. இது எல்லாம் கலந்த ஒருவர்தான் நம்முடைய டி.ஆர்.பாலு. இது ஏதோ வார்த்தை அலங்காரத்திற்காக சொல்லக்கூடிய சொல் அல்ல, இது நியாயமானதுதான் என்பதற்கு அடையாளம்தான் இந்த விழா.
உங்களது வாழ்க்கைக் குறிப்புகளை நிகழ்ச்சிகளின் தொகுப்புகளைகூட ஒரு டைரி மாதிரி, ஒரு தொகுப்பு மாதிரிகூட நீங்கள் எழுதலாம். ஏன் இதைச் சொல்கிறேன் என்றால் டி.ஆர்.பாலுவின் இந்தப் புத்தகமானது அத்தகைய தாக்கத்தை நமக்கு ஏற்படுத்தி இருக்கிறது. ஒரு பள்ளி விழாவில் பேராசிரியர் முன்னால், 17 வயதில் மிகத் தீவிரமான அரசியலுக்குள் நுழைந்த டி.ஆர்.பாலு இன்றைக்கு, 80 வயது கடந்த நிலையிலும் ஒரே கொடி - ஒரே இயக்கம் - ஒரே தலைமை என கொள்கை பிடிப்போடு வாழ்ந்து வருகிறார்.
அவரை நான் 1970-லிருந்து அறிவேன். அவரோடு பழகிக்கொண்டிருப்பவன். அவரை இளைஞராக பார்த்தவன். எனக்கும் அவருக்கும் 10 வயது வித்தியாசம். இப்போது வாங்க, போங்க என்று பேசுகிறோம். வாடா, போடா என்று பேசிய காலம் உண்டு. அப்படியெல்லாம், பழகி இருக்கிறோம். மிசா காலத்தில்தான் எங்கள் நட்பு இன்னும் நெருக்கமானது. மிசாவில் நான் கைது செய்யப்பட்டபோது, கோபாலபுரத்தில் இருந்து வேனில் ஏற்றினார்கள்.
அப்போது ஆயிரக்கணக்கான தோழர்கள் வேனை சூழ்ந்துகொண்டு மறித்தார்கள். அதில் டி.ஆர். பாலுவும் இருந்தார். 'ஸ்டாலினைக் கைது செய்ய விடமாட்டோம்' என்று முழக்கம் எழுப்பிய தீரர்தான் நம்முடைய டி.ஆர்.பாலு. இந்த நேரத்தில் வெளிப்படையாக ஒன்று பேச விரும்புகிறேன். பாலு கோபித்துக்கொள்ளக் கூடாது. நாங்கள் இரண்டு பேரும் கூட்டத்திற்கு போவோம், எனக்கு துணையாக இவரை தான் அழைத்துக் கொண்டு போவேன். அந்தக் கூட்டத்தில் எனக்கு வழிச் செலவு கொடுப்பார்கள். அதில் பாதியை அவருக்கு கொடுத்துவிடுவேன்.
உடனே வாங்கிக்கொள்வார். இதைவிட வேடிக்கை என்னவென்று கேட்டால், எனக்கு கைத்தறி ஆடையெல்லாம் கொடுப்பார். அதை வாங்கிகொண்டு போய், மறுநாள் சட்டை தைத்துக் கொண்டு போட்டு வருவார். இதைவிட இன்னொரு கொடுமை நான் செகண்ட் ஹேண்டில் எலிகன்ட் பியட் 7690 MDN ஒன்று வாங்கினேன். இன்னும் அது நினைவிருக்கிறது. 5,000 ரூபாய்க்கு வாங்கினேன். 5,000 ரூபாய் என்பது இப்போது ஐந்து லட்சம் ரூபாய். அது வாங்கி கொஞ்ச நாளில் விபத்து ஏற்பட்டு விட்டது. 5,000 ரூபாய்க்கு வாங்கி 7,000 ரூபாய்க்கு செலவு செய்தேன். அதன்பின் விற்றுவிடலாம் என்று முடிவு செய்தபோது அதை நான் வாங்கிக் கொள்கிறேன் என்று சொன்னார். எவ்வளவு வேணும் என்ற கேட்டார். எனக்கு லாபம் வேண்டாம். அசல் வந்தால் போதும். நான் வாங்கியது 5,000 ரூபாய் செலவு செய்தது 7,000 ரூபாய், 12,000 ரூபாய் கொடுங்கள் போதும் என்று சொன்னேன்.