இது தொடர்பாக வெளியிடப்பட்டுள்ள அறிகக்கையில், "உள்ளூர் வேலைக்கானத் திறன் தேவைகளில் (local skilling needs) ஒரு வேலைக்கானத் திறனை, குழந்தைப் பருவத்தின் தொடக்கத்திலேயே ஒரு மாணவர் பயில வேண்டும். எட்டாம் வகுப்பு முடிக்கும் போதே அத்தகைய ஒரு வேலையில் ஆர்வமும், திறனும் பெறும் வகையில் பத்து பள்ளி வேலை நாள்கள், உள்ளூரில் அத்தகைய வேலை நடக்கும் இடத்திற்கே சென்று 13 வயதிற்கு உட்பட்ட குழந்தை பயிற்சி மேற்கொள்ள வேண்டும் என்று தேசியக் கல்விக் கொள்கை கூறுகிறது.
அனைவருக்கும் அனைத்திலும் சமமான வாய்ப்பு வழங்கப்பட வேண்டும் என்ற இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் சமத்துவக் கோட்பாட்டிற்கு எதிராக, அரசுப் பள்ளிகளில் எந்தெந்தப் பள்ளிகளில் குறைந்த மாணவர் எண்ணிக்கை, ஆசிரியர் பற்றாக்குறை, கட்டமைப்பில் போதாமை இவ்வாறான பலவீனங்கள் உள்ளனவோ அப்பள்ளிகளை இணைத்து, பள்ளி வளாகம் உருவாக்கி, வளமைகளைப் (sharing the resources) பகிர்ந்து கொள்ள வேண்டும் என்று கூறுகிறது. அதாவது, அனைத்து வளங்களும் உள்ள பள்ளிகளும் இருக்கும், வளங்கள் குறைவாக இருக்கும் பள்ளிகளில் வளங்களைப் பகிர்ந்து பயன்படுத்தப்படும் வகை பள்ளிகளும் இருக்கும்.
ஆனால், இவ்விரண்டு வகை பள்ளிகளில் பயிலும் மாணவர்களுக்கும் கற்றல் திறன் வெளிப்பாடு மதிப்பிடுவதற்கு ஒரே அளவுகோல் (National Bench Mark for Assessment of Learning Outcome). சமமற்ற வாய்ப்பு அளித்து, சமமான போட்டி என்பது மாணவர்களை எத்துணை மன உளைச்சலுக்கு உள்ளாக்கும்; ஆசிரியர்களுக்கு எத்துணை சவாலைகளை முன்வைக்கும் என்பதை எவராலும் உணர முடியும்.
கல்வியை வணிகமாக்கும் முயற்சி:
சமமானக் கற்றல் வாய்ப்பு இல்லாவிட்டால் ஏற்படும் பாதிப்புக்கள் பற்றிக் கவலைப் படாமல் குழந்தைகளுக்கு மேலும் மேலும் சவால்கள் கூடிக் கொண்டே போகும் வகையில் இரண்டிற்கும் மேற்பட்ட மொழிப் படங்களைக் கற்க, கட்டாயப்படுத்துவது நியாயமற்ற அணுகுமுறை. சமஸ்கிருத ஒற்றைப் பண்பாட்டுத் தேசியத்தைக் கட்டமைக்கும் சூழ்ச்சி நிறைந்த தேசியக் கல்விக் கொள்கை, கல்வியை வணிகச் சந்தையிடம் ஒப்படைக்க வழி செய்கிறது.
அரசுக் கல்வி நிறுவனங்களைப் பலவீனப்படுத்தி, தனியார்க் கல்வி நிலையங்கள், அதிலும் உள்நாட்டவர் மட்டுமல்லாமல் வெளி நாட்டவரும் சந்தைக்குள் நுழைந்து சுயநிதிக் கல்வி நிலையங்களைத் தொடங்கி, தங்களின் செலவிற்கு ஈடாகக் கட்டணம் வசூலித்துக் கொள்ளவும், உருவாகும் உபரித் தொகையை எந்த இடத்திலும் வேறு கல்வி நிறுவனங்கள் திறக்க முதலீடு செய்ய வழி செய்கிறது தேசியக் கல்விக் கொள்கை.
கட்டண வசூலில் பலவகைக் கட்டுப்பாடுகள் உள்ள தற்போதைய சூழலிலேயே கல்விக் கட்டணம் கட்டப் பரிதவிக்கும் பெற்றோர்கள், இனி தனியார் தீர்மானிப்பதுதான் கட்டணம் என்ற நிலை உருவானால் எந்த அளவு பாதிக்கப்படுவார்கள் என்பதை நாம் உணர வேண்டும்.
இது போல பல்வேறு பாதகமான அம்சங்கள் உள்ளதால்தான், மத்திய அரசு நாடாளுமன்றத்தில் கல்விக் கொள்கையை உரிய முறையில் முழுமையான விவாதத்திற்கு உட்படுத்த முன்வரவில்லை.
மாநிலங்களில் தேர்ந்தெடுக்கப்பட்ட சட்டப்பேரவை, அமைச்சரவையின் விவாதத்திற்கு உட்படுத்தாமலேயே, நேரடியாக மத்திய அரசின் வழிகாட்டுதல் படி மாநில அரசுகள் செயல்படும் வகையில் மாநிலக் கல்வித் துறை செயலாளர்களை மத்திய அரசின் கல்விஅமைச்சர் அழைத்துப் பேசுகிறார். இந்திய அரசமைப்புச் சட்டத்தின் மக்களாட்சி மாண்பிற்கும், கூட்டாட்சித் தத்துவத்திற்கும் எதிராக, மாநில அரசின் உரிமைகள் அனைத்தையும் ஒன்றிய அரசு எடுத்துக் கொள்ள வழி செய்யும் தேசியக் கல்விக் கொள்கை விளைவிக்க இருக்கும் பாதிப்புக்களில் இருந்து தமிழ் நாடு காப்பாற்றப்பட வேண்டும்.
2021-2022 கல்வி ஆண்டு முதல் தேசியக் கல்விக் கொள்கை நடைமுறைக்கு வருவதாக மத்திய அரசு அறிவித்துள்ளது. கல்வி ஆண்டு தொடங்குகின்றது இந்தச் சூழலில் நம் கவனம் நமது மாநிலத்தில் உருவாக்கப்பட்டிருக்கும் சமூகநீதியின் அடிப்படையிலான அரசுக் கல்வி நிலையங்களை வலுப்படுத்திடுவதிலேயே இருக்க வேண்டும். சமமானக் கற்றல் வாய்ப்பு அனைவருக்கும் உறுதிப்படுத்த நமது செயல்பாடு அமைய வேண்டும்.