ਰੋਪੜ: ਝੋਨੇ ਦੀ ਰਹਿੰਦ ਖੂਹੰਦ ਨੂੰ ਸਾੜਨਾ ਸਾਡੇ ਖ਼ੇਤਰੀ ਸੰਕਟ ਦਾ ਇੱਕ ਕਾਰਕ ਹੈ। ਕਿਸਾਨ ਝੋਨੇ ਦੀ ਕਟਾਈ ਅਤੇ ਅੱਗੇ ਆਉਣ ਵਾਲੀ ਕਣਕ ਦੀ ਫਸਲ ਦੀ ਬੀਜਾਈ ਲਈ ਖੇਤ ਨੂੰ ਤਿਆਰ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਮੌਜੂਦ ਸਮੇਂ ਦੀ ਘਾਟ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ ਹਰ ਵਰ੍ਹੇ ਝੋਨੇ ਦੀ ਪਰਾਲੀ ਅਤੇ ਪੁਆਲ ਨੂੰ ਜਲਾਉਣ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਖੇਤ ਤਿਆਰ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਮਸ਼ੀਨੀ ਖੇਤੀ ਦੇ ਆਗਮਨ ਅਤੇ ਇਸ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਵਧੀ ਕਿਰਤੀਆਂ ਦੀ ਕਮੀ ਦੇ ਮਗਰੋਂ ਹੀ ਸੰਯੁਕਤ ਹਾਰਵੇਸਟਰ (ਫਸਲ ਕੱਟਣ ਦੀ ਇੱਕ ਮਸ਼ੀਨ) ਝੋਨੇ ਦੀ ਫਸਲ ਵੱਢਣ ਦੇ ਲਈ ਉਪਯੋਗ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਖੇਤਾਂ ਵਿਚ ਰਹਿੰਦ ਖੂਹੰਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿਚ ਵੱਡੀ ਮਾਤਰਾ ਵਿਚ ਪਰਾਲੀ ਅਤੇ ਪੁਆਲ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਕਿਉਂਕਿ ਝੋਨੇ ਦੀ ਪੁਆਲ ਦਾ ਕੋਈ ਪੌਸ਼ਕ ਅਤੇ ਵਪਾਰਕ ਮੁੱਲ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਜਲਾ ਦਿੱਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਸਮੇਂ ਦੀ ਘਾਟ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕਿਸਾਨ ਫਸਲੀ ਰਹਿੰਦ ਖੂਹੰਦ ਦੇ ਭੰਡਾਰਨ ਵਿਚ, ਖੇਤ ਵਿਚ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਅਤੇ ਨਿਪਟਾਰੇ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਸਮਸਿਆਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦੇ ਹੋਏ, ਖੇਤ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਅਤੇ ਸਸਤੇ ਵਿਚ ਸਾਫ ਕਰਨ ਦੇ ਲਈ ਸਾੜ ਦਿੰਦੇ ਹਨ। ਪਰਾਲੀ ਦੇ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੜਨ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਵਾ ਦੀ ਗੁਣਵੱਤਾ ਦਿਨ ਪ੍ਰਤੀਦਿਨ ਵਿਗੜਦੀ ਜਾ ਰਹੀ ਹੈ ਕਿਉਂਕਿ ਸੀਓ, ਐਸਓਐਕਸ ਅਤੇ ਐਨਓਐਕਸ ਜਿਹੀ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਗੈਸਾਂ ਪਰਾਲੀ ਦੇ ਸੜਨ ਕਾਰਨ ਪੈਦਾ ਹੁੰਦੀਆਂ ਹਨ।