ਅਜੇ ਦੇਵਗਨ ਨੇ ਕਿਹਾ, “ਮੈਨੂੰ ਖ਼ਾਸ ਮੈਮਰੀ ਯਾਦ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਪਰ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਸਕੂਲ ਜਾਂਦੇ ਸੀ, ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਇਹ ਸਾਰੇ ਯੰਤਰ ਨਹੀਂ ਸਨ, ਸਾਡੇ ਲਈ, ਸਾਡਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਸਰੀਰਕ ਸੀ। ਜਿਸ ਨੂੰ ਮੈਂ ਅੱਜ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਿਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ। ਪਰ ਮੈਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਬਾਹਰ ਜਾਣ ਲਈ ਕਹਿੰਦਾ ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੇ ਪੀਐਸਐਸ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੇ ਯੰਤਰਾਂ 'ਤੇ ਖੇਡਣ ਦੀ ਬਜਾਏ ਬਾਹਰ ਖੇਡਣ ਕਿਉਂਕਿ ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਬਹੁਤ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਹੈ। "
ਉਨ੍ਹਾਂ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, "ਸਰੀਰਕ ਗਤੀਵਿਧੀ ਸਿਰਫ ਸਾਡਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਇਸ ਦਾ ਪੂਰਾ ਆਨੰਦ ਲਿਆ। ਹੁਣ, ਬੱਚਿਆਂ ਕੋਲ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਵਿਕਲਪ ਹਨ ਇਸ ਲਈ ਉਹ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਚੀਜ਼ਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਸਾਡੇ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰੀਏ ਤਾਂ, ਅਸੀਂ ਖੇਡਾਂ ਖੇਡਦੇ ਸੀ ਅਤੇ ਇਹ ਕਿਸੇ ਵੀ ਕਿਸਮ ਦੀ ਸਰੀਰਕ ਖੇਡ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ, ਸਿਰਫ ਕ੍ਰਿਕਟ ਜਾਂ ਫੁਟਬਾਲ ਨਹੀਂ, ਅਤੇ ਕਈ ਵਾਰ ਸਾਨੂੰ ਆਪਣੇ ਤੋਂ ਵੱਡੀਆਂ ਦੀ ਝਿੜਕ ਵੀ ਖਾਣੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਪਰ ਇਹ ਸਾਡੇ ਲਈ ਮਜ਼ੇਦਾਰ ਸੀ ਅਤੇ ਸ਼ਾਇਦ ਇਹ ਸਭ ਸਾਡੇ ਬਚਪਨ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਯਾਦਗਾਰੀ ਹਿੱਸਿਆਂ ਵਿੱਚ ਹੈ। ਬੱਸ ਮੇਰੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨਾਲ ਘੁੰਮਣਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਸਮਾਂ ਬਿਤਾਉਣ ਹੀ ਸਭ ਕੁੱਝ ਸੀ। "