ਜੌਨਪੁਰ:ਮਨ ਵਿੱਚ ਹਿੰਮਤ ਅਤੇ ਜਜ਼ਬਾ ਹੋਵੇ ਤਾਂ ਔਖਾ ਰਸਤਾ ਵੀ ਆਸਾਨ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਹੀ ਕੁਝ ਕਹਾਣੀ ਤ੍ਰਿਨੀਦਾਦ ਅਤੇ ਟੋਬੈਗੋ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਸੁਨੀਤੀ ਮਹਾਰਾਜ ਦੀ ਹੈ। ਦਰਅਸਲ, ਗਿਰਮੀਟੀਆ ਫਾਊਂਡੇਸ਼ਨ ਦੇ ਪ੍ਰਧਾਨ ਦਿਲੀਪ ਗਿਰੀ ਨੇ ਸੁਨੀਤੀ ਦੀ ਮਦਦ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਦਹਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਦੀ ਬੇਸਬਰੀ ਨਾਲ ਖੋਜ ਕਰ ਰਹੀ ਸੀ। ਸੁਨੀਤੀ ਸੋਮਵਾਰ ਸਵੇਰੇ ਕਾਸ਼ੀ ਤੋਂ ਆਦੀਪੁਰ ਪਿੰਡ ਲਈ ਰਵਾਨਾ ਹੋਈ ਸੀ। ਜਿਉਂ ਹੀ ਉਹ ਪਿੰਡ ਦੇ ਮੋੜ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਤਾਂ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰਾਂ ਅਤੇ ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਫੁੱਲਾਂ ਦੇ ਹਾਰਾਂ ਅਤੇ ਢੋਲ ਦੀ ਥਾਪ ਨਾਲ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ| ਆਸਨਸੋਲ ਤੋਂ ਆਈ ਸੁਨੀਤੀ ਪਿੰਡ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਕ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਮਿਲ ਕੇ ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਲਈ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਗਈ। ਸੁਨੀਤੀ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਹੈ ਕਿ ਵਧਦੀ ਉਮਰ ਵੀ ਇਸ ਔਖੀ ਖੋਜ ਵਿੱਚ ਉਸਦੇ ਕਦਮਾਂ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕ ਸਕਦੀ ਅਤੇ ਉਸਦਾ ਸੁਪਨਾ ਸਾਕਾਰ ਹੋਇਆ।
ਸੁਨੀਤੀ ਮਹਾਰਾਜ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਇਹ ਕਹਾਣੀ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਅੰਗਰੇਜ਼ਾਂ ਦੇ ਰਾਜ ਦੌਰਾਨ 1885 ਤੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਰਾਇਣ ਦੂਬੇ 1885 ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿਨੀਦਾਦ ਅਤੇ ਟੋਬੈਗੋ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਜ਼ਦੂਰ ਵਜੋਂ ਗਏ ਸਨ। ਸੁਨੀਤੀ ਨੇ ਆਪਣੀਆਂ ਜੜ੍ਹਾਂ ਦੀ ਭਾਲ ਵਿਚ ਹਿੰਮਤ ਨਹੀਂ ਹਾਰੀ। ਚੌਥੀ ਪੀੜ੍ਹੀ ਤੋਂ ਨਰਾਇਣ ਦੂਬੇ ਦੀ ਪੜਪੋਤੀ ਸੁਨੀਤੀ ਮਹਾਰਾਜ, ਆਪਣੇ ਚਾਚਾ ਨਰਾਇਣ ਦੂਬੇ ਦੇ ਨਾਲ ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਦੇ ਪਿੰਡ ਆਦੀਪੁਰ ਪਹੁੰਚੇ। ਪਿੰਡ ਵਾਸੀਆਂ ਨੇ ਢੋਲ ਢਮੱਕੇ ਨਾਲ ਪਰਿਵਾਰ ਦੀ ਧੀ ਦਾ ਭਰਵਾਂ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ। ਆਪਣੇ ਪੁਰਖਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਬਣਾਏ ਸ਼ਿਵ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਪੂਜਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਸੁਨੀਤੀ ਭਾਵੁਕ ਹੋ ਗਈ। ਸੁਨੀਤੀ ਨੇ ਅੱਖਾਂ 'ਚ ਹੰਝੂ ਲੈ ਕੇ ਕਿਹਾ, 'ਇਹ ਮੇਰੇ ਖੁਸ਼ੀ ਦੇ ਹੰਝੂ ਹਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮੈਂ ਰੋਕ ਨਹੀਂ ਸਕਦੀ।