"ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਜੀਵਨ ਦੀਆਂ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਤੋਂ ਭੱਜਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਿਸਮਤ ਅਤੇ ਰੱਬ ਦੀ ਰਜ਼ਾ ਵਰਗੇ ਬਹਾਨੇ ਵਰਤਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਪਰਿਵਰਤਨ ਹੀ ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਨਿਯਮ ਹੈ, ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਅਸੀਂ ਕਰੋੜਾਂ ਦੇ ਮਾਲਕ ਬਣ ਜਾਂਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਪਲ ਵਿੱਚ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡੇ ਕੋਲ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਮਨੁੱਖ ਕਰਮ ਦਾ ਫਲ ਤਿਆਗ ਕੇ ਆਤਮ-ਸਥਿਰ ਹੋਣ ਤੋਂ ਅਸਮਰੱਥ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਯਤਨ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਦੋ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਲੋਕ ਹਨ ਜੋ ਆਤਮ-ਬੋਧ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ, ਕੁਝ ਇਸ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਸਮਝਣ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਕੁਝ ਭਗਤੀ ਸੇਵਾ ਦੁਆਰਾ। ਜੋ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਸ ਦਾ ਮਨ ਗਿਆਨ-ਇੰਦ੍ਰਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸੋਚਦਾ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਧੋਖਾ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਝੂਠਾ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਇਮਾਨਦਾਰ ਵਿਅਕਤੀ ਆਪਣੇ ਮਨ ਰਾਹੀਂ ਗਿਆਨ ਇੰਦਰੀਆਂ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਮੋਹ ਦੇ ਕਰਮਯੋਗ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਬਹੁਤ ਉੱਤਮ ਹੈ। ਕਰਮ ਤੋਂ ਹਟ ਕੇ ਨਾ ਤਾਂ ਕਰਮ ਦੇ ਫਲ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਤਿਆਗ ਕਰਨ ਨਾਲ ਸੰਪੂਰਨਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੋ ਸਕਦੀ ਹੈ।"