ਚੇਨਈ (ਤਾਮਿਲਨਾਡੂ) : ਘਰ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਬਦਸਲੂਕੀ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾਰਾਜ਼ਗੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪੈਂਦਾ ਹੈ ਪਰ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸਮਰਥਨ ਮਿਲਿਆ ਹੈ। ਅਜਿਹੇ ਸਮੇਂ ਜਦੋਂ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਗੋਟਾਬਾਯਾ ਰਾਜਪਕਸ਼ੇ 'ਤੇ ਦਬਾਅ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਟਾਪੂ ਦੇਸ਼ ਦੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੋਂ ਯੁੱਧ ਕਰਨ ਵਾਲੇ, ਰਾਨਿਲ ਵਿਕਰਮਸਿੰਘੇ ਦਾ ਪ੍ਰਧਾਨ ਮੰਤਰੀ ਬਣਨਾ ਉਸ ਕਬੀਲੇ ਦੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਦੇ ਕਦਮ ਵਜੋਂ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਗੁੱਸਾ ਵਧ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਇਸ ਨਾਲ ਨਾ ਤਾਂ ਚੱਲ ਰਹੇ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨਾਂ ਨੂੰ ਠੱਲ ਪਈ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਨਸਲੀ ਤਮਿਲਾਂ ਨੂੰ ਇਹ ਭਰੋਸਾ ਮਿਲਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਅਸਲ ਸ਼ਕਤੀ-ਵੰਡ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਨ।
ਸਰਵੇਸ਼ਵਰਨ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ, “ਇਹ ਨਵੀਂ ਬੋਤਲ ਵਿਚ ਪੁਰਾਣੀ ਸ਼ਰਾਬ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਹੋਰ ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਆਪਣੇ ਸਿਆਸੀ ਕਰੀਅਰ ਦੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਰਾਨਿਲ ਰਾਜਪਕਸ਼ੇ ਕਬੀਲੇ ਲਈ ਮੈਨ ਫ੍ਰਾਈਡੇ ਬਣ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਸ ਕਾਸਮੈਟਿਕ ਕਸਰਤ ਤੋਂ ਕੀ ਉਮੀਦ ਕੀਤੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ।”
“ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਪਾਰਟੀ, ਯੂਨਾਈਟਿਡ ਨੈਸ਼ਨਲ ਪਾਰਟੀ (ਯੂਐਨਪੀ) ਤੋਂ ਇਕਲੌਤਾ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਉਹ ਰਾਜਪਕਸ਼ੇ ਦੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਪੋਦੁਜਾਨਾ ਪੇਰਾਮੁਨਾ (SLPP) ਦੇ ਸੰਸਦ ਮੈਂਬਰਾਂ 'ਤੇ ਨਿਰਭਰ ਹੈ। ਉਸ ਤੋਂ ਮੰਤਰੀ ਮੰਡਲ ਦਾ ਗਠਨ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇਗਾ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਇਹ ਸਿਰਫ ਸਿੰਹਾਲੀ ਸਥਾਪਨਾ ਨੂੰ ਸੱਤਾ 'ਤੇ ਆਪਣੀ ਪਕੜ ਬਣਾਈ ਰੱਖਣ ਵਿਚ ਮਦਦ ਕਰਦਾ ਹੈ, ”ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ, ਰਾਨਿਲ ਇਸ ਨਾਲ ਆਪਣੀ ਘਟਦੀ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਕਿਸਮਤ ਨੂੰ ਮੁੜ ਸੁਰਜੀਤ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਬੇਚੈਨ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।
ਉਸਦੇ ਵਿਚਾਰ ਵਿੱਚ, ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਆਰਥਿਕ ਸੰਕਟ ਦਾ ਮੂਲ ਕਾਰਨ ਫੌਜੀਕਰਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਜੀਵੰਤ ਨਿਰਮਾਣ ਖੇਤਰ ਦੀ ਅਣਹੋਂਦ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੂੰ ਖੱਬੇ ਪੱਖੀ ਸਮੇਤ ਸਾਰੇ ਰੰਗਾਂ ਦੀ ਸਿੰਹਲੀ ਸਿਆਸੀ ਜਮਾਤ ਦੁਆਰਾ ਕਦੇ ਵੀ ਸੰਬੋਧਿਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬੀ ਪ੍ਰਾਂਤ, ਜਿੱਥੇ ਤਾਮਿਲ ਕੇਂਦਰਿਤ ਹਨ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਵਿਕਾਸ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ ਹਨ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਹੇਠ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। 2009 ਦੀ ਲੜਾਈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਲਿੱਟੇ ਦਾ ਸਫਾਇਆ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਨੇ ਆਰਥਿਕਤਾ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ।
“ਨਾ ਸਿਰਫ ਵਿਦੇਸ਼ਾਂ ਤੋਂ ਹਥਿਆਰ ਮੰਗਵਾਏ ਗਏ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਫੌਜੀਆਂ ਲਈ ਵਰਦੀਆਂ ਅਤੇ ਫਰੰਟਲਾਈਨ ਲਈ ਖਾਣੇ ਦੇ ਪੈਕੇਟ ਵੀ ਆਯਾਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ। ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਵੀ, ਫੌਜ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਬਜਟ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ ਲੈਂਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਆਪਣੇ ਸੁਰੱਖਿਆ ਬਲਾਂ ਨੂੰ ਵਧਾ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਸਵਾਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ ਦੇਸ਼ ਦਾ ਦੁਸ਼ਮਣ ਕੌਣ ਹੈ ਅਤੇ ਕੀ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਦੇਸ਼ ਨੂੰ ਇੰਨੀ ਵੱਡੀ ਫੌਜ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ? ਸਾਬਕਾ ਸੂਬਾਈ ਮੰਤਰੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਸਪੱਸ਼ਟ ਉਦੇਸ਼ ਤਾਮਿਲਾਂ ਨੂੰ ਅਧੀਨ ਰੱਖਣਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਆਜ਼ਾਦੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਕਰਜ਼ੇ ਦਾ ਵੱਡਾ ਹਿੱਸਾ, ਲਗਭਗ 60 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ, ਰਾਜਪਕਸ਼ੇ ਦੇ ਸ਼ਾਸਨਕਾਲ ਦੌਰਾਨ ਸੀ।
ਭਾਰਤ-ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਸ੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨਾਲ ਪੱਖ ਅਤੇ ਬੀਜਿੰਗ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸਥਾਪਨਾ ਦੇ ਇਤਿਹਾਸ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਸਰਵੇਸ਼ਵਰਨ ਕਹਿੰਦੇ ਹਨ ਕਿ ਜਦੋਂ ਚੀਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਕਰਜ਼ੇ ਦੇ ਜਾਲ ਵਿੱਚ ਫਸਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਸਿੰਹਾਲੀ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਚੁੱਪ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਭਾਰਤੀ ਨਿਵੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਗੜਬੜ ਹੋ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਤਾਮਿਲ ਇੱਕ ਭਾਰਤ-ਪੱਖੀ ਹਲਕਾ ਹੈ ਜਿਸਨੂੰ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਕਰਨਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਅਧਿਕਾਰਾਂ ਨੂੰ ਸੁਰੱਖਿਅਤ ਕਰਨ ਲਈ ਸਰਗਰਮ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।
ਭਾਰਤ ਦੀ ਭੂਮਿਕਾ ਬਾਰੇ ਸਰਵੇਸ਼ਵਰਨ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਨੂੰ ਇਹ ਯਕੀਨੀ ਬਣਾਉਣ ਲਈ ਕਦਮ ਚੁੱਕਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਕਿ 1987 ਦੇ ਭਾਰਤ-ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਸਮਝੌਤੇ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕੀਤਾ ਜਾਵੇ। “ਹੁਣ ਤੱਕ, ਭਾਰਤ ਉਦਾਸੀਨ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਕੋਲੰਬੋ ਨੂੰ ਇਕਪਾਸੜ ਤੌਰ 'ਤੇ ਪਤਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਇਸ ਨੂੰ ਬੇਲੋੜਾ ਬਣਾਉਣ ਦੀ ਇਜਾਜ਼ਤ ਦਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਹ ਦੁਵੱਲੀ ਸੰਧੀ ਹੈ ਅਤੇ ਭਾਰਤ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਨੂੰ ਛੱਡ ਨਹੀਂ ਸਕਦਾ। ਅਤੇ, ਇਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਮੋੜ 'ਤੇ ਦਾਨੀ ਹੋਣ ਦੇ ਨਾਤੇ, ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਇਸ ਮੌਕੇ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ। ਉੱਤਰ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਜੋੜਿਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਸਿੰਗਲ ਸੂਬਾ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ”ਉਸ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ। ਤਾਮਿਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਭਾਰਤ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਦੀ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੇਵਾ ਕੀਤੀ ਜਾਵੇਗੀ ਕਿਉਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਹਿੱਤ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਦੇ ਹਿੱਤਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਹੋਏ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ, ਭਾਰਤ ਨੂੰ ਹੁਣ ਜਾਤੀ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਲਿੱਟੇ ਦੇ ਪ੍ਰਿਜ਼ਮ ਰਾਹੀਂ ਨਹੀਂ ਦੇਖਣਾ ਚਾਹੀਦਾ। "ਉੱਤਰੀ ਅਤੇ ਪੂਰਬ ਲਈ ਖੁਦਮੁਖਤਿਆਰੀ, ਲੋੜੀਂਦੀਆਂ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਆਰਥਿਕ ਵਿਕਾਸ ਲਈ ਤਮਿਲ ਡਾਇਸਪੋਰਾ ਤੋਂ ਨਿਵੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਵਾਹ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਸੁਵਿਧਾਜਨਕ ਬਣਾਏਗੀ। ਜੇਕਰ ਤਮਿਲ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਵਪਾਰ ਅਤੇ ਉਦਯੋਗ ਵਧਿਆ, ਤਾਂ ਇਹ ਸਮੁੱਚੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼੍ਰੀਲੰਕਾ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਕਰੇਗਾ। ਪ੍ਰਵਾਸੀ ਨਿਵੇਸ਼ ਕਰਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹਨ, ਪਰ ਤਾਮਿਲ ਪ੍ਰਾਂਤਾਂ ਵਿੱਚ ਅਨੁਕੂਲ ਮਾਹੌਲ ਅਤੇ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਹੈ, ਜੋ ਕਿ ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕਦਾ ਹੈ, ”ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੱਸਿਆ ਕਿ, ਨਾਲ ਹੀ ਨਸਲੀ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਹੱਲ ਕਰਨ ਲਈ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਰਗੇ ਹੋਰ ਦਾਨੀਆਂ ਤੋਂ ਸ਼ਰਤਾਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ।
ਇਹ ਵੀ ਪੜ੍ਹੋ:ਸ਼ਾਹੀ ਅੰਕੜਿਆਂ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਮਹਾਰਾਸ਼ਟਰ ਵਿੱਚ ਸਿਆਸੀ ਰਾਖਵੇਂਕਰਨ ਤੋਂ ਵਾਂਝੇ OBCs
