ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
" ਕਰਮ ਦਾ ਸਥਾਨ ਅਰਥਾਤ ਇਹ ਸਰੀਰ, ਕਰਤਾ, ਕਈ ਇੰਦਰੀਆਂ, ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਤਨ ਅਤੇ ਪਰਮ ਆਤਮਾ - ਇਹ ਪੰਜ ਕਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਨ। ਤਿਆਗ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਕਰਮ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣੇ ਚਾਹੀਦੇ, ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਨਿਰਸੰਦੇਹ, ਤਿਆਗ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਤੱਵਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਆਪਣੇ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਤੱਵਾਂ ਨੂੰ ਭੁਲੇਖੇ ਵਿੱਚ ਛੱਡ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਤਿਆਗ ਨੂੰ ਤਾਮਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਕਾਰਣ ਵਜੋਂ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਤੱਵ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਪਦਾਰਥਕ ਸਾਂਝਾਂ ਅਤੇ ਫਲ ਨਾਲ ਮੋਹ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਤਿਆਗ ਸਾਤਵਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਰੂਪ ਵਾਲੇ ਜੀਵ ਲਈ ਸਾਰੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਕਰਮ ਦੇ ਫਲ ਨੂੰ ਤਿਆਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਰਿਆ ਜੋ ਨਿਯਮਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਕਰਮ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੋਹ, ਮੋਹ ਅਤੇ ਵੈਰ ਰਹਿਤ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਤਵਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜੋ ਕੰਮ ਜਤਨ ਨਾਲ ਅਤੇ ਝੂਠੀ ਹਉਮੈ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨਾਲ ਇੱਛਾ ਦੀ ਪੂਰਤੀ ਲਈ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਰਜੋਗੁਣੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। "