ਤੇਲੰਗਾਨਾ: ਨਾਰਾਇਣਪੇਟ ਜ਼ਿਲ੍ਹੇ ਦੇ ਮਦਾਰ ਮੰਡਲ ਦੇ ਚੇਨਾਵਰ ਦੀ ਰਹਿਣ ਵਾਲੀ ਲਕਸ਼ਮੀ, ਗੁਰੂਕੁਲ ਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਦੇ ਵਿਦਿਆਰਥੀਆਂ ਮਲਾਵਤ ਅਤੇ ਅਨੰਦ ਦੇ ਨਕਸ਼ੇ ਕਦਮਾਂ ਤੇ ਚੱਲ ਰਹੀ ਹੈ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੇ ਇਕ ਹੋਰ ਵਿਦਿਆਰਥੀ ਨਾਲ 17 ਫਰਵਰੀ ਨੂੰ ਕਿਲੀਮੰਜਾਰੋ ਚੜ੍ਹਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਅਤੇ 21 ਫਰਵਰੀ 2020 ਨੂੰ ਉਹ ਕਿਲੀਮੰਜਾਰੋ ਦੀ ਸਿਖਰ ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਗਈ, ਜੋ 19,340 ਫੁੱਟ ਉੱਚੀ ਸੀ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇ ਮਾਤਾ-ਪਿਤਾ ਮਜ਼ਦੂਰ ਹਨ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਤਿੰਨ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਬੇਟਾ ਹੈ। ਉਸ ਨੇ ਛੋਟੀ ਉਮਰ ਵਿਚ ਹੀ ਆਪਣੀ ਮਾਂ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ਅਤਿ ਦੀ ਗਰੀਬੀ ਕਾਰਨ, ਉਸਦੇ ਪਿਤਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸਨ ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਛੱਡ ਦੇਵੇ, ਪਰ ਉਸਨੇ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰਦਿਆਂ ਸਰਕਾਰੀ ਅਦਾਰਿਆਂ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੀ।
ਗਰੀਬੀ ਨੇ ਵੀ ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਰੋਕਿਆ ਮਾਉਂਟ ਕਿਲੀਮੰਜਾਰੋ ਦੀ ਚੜ੍ਹਾਈ ਤੋਂ ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇ ਪਿਤਾ ਯੇਲੱਪਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਿਸੇ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਵਾਰ ਸਵਾਲ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣੀ ਧੀ ਨੂੰ ਉਸ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਭੇਜ ਸਕਦੇ ਹੋ ਜਿੱਥੋਂ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਪਹਾੜੀ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਹੇਠਾਂ ਡਿੱਗਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਮੇਰੀ ਧੀ ਦੇ ਅਜਿਹਾ ਕਰਨ ਨਾਲ ਉਸਨੂੰ ਵਧੀਆ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਮਿਲੇਗੀ। ਆਪਣੇ ਟੀਚੇ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਉਸ ਨੂੰ ਹੋਰ ਅੱਗੇ ਜਾਣਾ ਪਏਗਾ ਅਤੇ ਹੁਣ ਉਸ ਲਈ ਮੇਰਾ ਵੀ ਉਹੀ ਸੁਪਨਾ ਹੈ।
ਉਸ ਦੀ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀ ਜਮਾਂਦਰੂ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੀ ਭਾਵਨਾ ਨੂੰ ਭੁਵਨਗਿਰੀ ਰਾਕ ਕਲਾਈਬਿੰਗ ਸਕੂਲ ਅਤੇ ਲੱਦਾਖ ਦੇ ਅਧਿਆਪਕਾਂ ਨੇ ਨਿਖਾਰਿਆ। ਉਸਦਾ ਸਮੂਹ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ 18,000 ਫੁੱਟ ਉੱਚੇ ਸਿਲਕ ਰੂਟ ਪਹਾੜ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਿਆ। ਉਸ ਨੂੰ ਇਕ ਹੋਰ ਪਹਾੜ ਚੜ੍ਹਨ ਵਾਲੇ ਸਮੇਤ ਕਿਲਿਮੰਜਾਰੋ ਮੁਹਿੰਮ 'ਤੇ ਜਾਣ ਲਈ ਚੁਣਿਆ ਗਿਆ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ 60 ਵਿੱਚੋਂ ਸਿਰਫ 16 ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਚੋਣ ਕੀਤੀ ਜਾਣੀ ਸੀ। ਉਹ ਆਪਣੀ ਚੋਣ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ ਇਸ ਲਈ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇ ਦੌਰਾਨ ਉਸਨੇ ਸਚਮੁੱਚ ਸਖਤ ਮਿਹਨਤ ਕੀਤੀ। ਫਿਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਲੱਦਾਖ ਭੇਜਿਆ ਗਿਆ ਜਿੱਥੇ ਪੰਜ-ਰੋਜ਼ਾ ਕੈਂਪ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਰੋਜ਼ ਟ੍ਰੇਕਿੰਗ ਕਰਨੀ ਪੈਂਦੀ ਸੀ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਕਰਦੁਲਾ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਵੀ ਚੜ੍ਹੇ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੂੰ ਇਹ ਜਾਣ ਕੇ ਖੁਸ਼ੀ ਹੋਈ ਕਿ ਉਹ 16 ਮੈਂਬਰੀ ਦੀ ਸੂਚੀ ਵਿੱਚੋਂ, ਕਿਲੀ ਮੰਜਾਰੋ ਨੂੰ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਚੁਣੀ ਗਈ ਟੀਮ ਵਿਚ ਸੀ।
ਇਹ ਮੁਹਿੰਮ ਸਰੀਰਕ ਤੌਰ ਦਾ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਵਿੱਤੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸੌਖੀ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਉਚਾਈ ਲਈ, ਸਭ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਮੌਸਮ ਦੀ ਦੁਚਿੱਤੀ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨ ਲਈ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਢਾਲਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਿਹਤ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਕਰਨੀ ਹੋਵੇਗੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਲੇਰੀ ਨਾਲ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਅਤੇ ਛੋਟੇ ਹਾਦਸਿਆਂ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਵੇਗਾ। ਟੀਚੇ ਤੇ ਪਹੁੰਚਣ ਲਈ ਸਬਰ, ਸਹਿਣਸ਼ੀਲਤਾ ਅਤੇ ਲਗਨ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਸਿਖਲਾਈ ਦੌਰਾਨ ਸਿਖਲਾਈ ਦੇਣ ਵਾਲਿਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੀ ਸੇਧ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ ਲਕਸ਼ਮੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਨੂੰ ਪਾਰ ਕਰ ਸਕਦੀ ਸੀ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਦਾ ਕਹਿਣਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਡਰਦੀ ਸੀ ਪਰ ਡਰ ਤੋਂ ਛੁਟਕਾਰਾ ਪਾਉਣ ਅਤੇ ਉੱਪਰ ਜਾਣ ਲਈ ਮੇਰੀ ਮਦਦ ਕਰਨ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਸਰ ਨੇ 10 ਨਿਯਮਾਂ ਅਤੇ ਹੋਰ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀਆਂ ਉਤਸ਼ਾਹਜਨਕ ਚੀਜ਼ਾਂ ਬਾਰੇ ਦੱਸਿਆ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੇ ਸਰ ਅਤੇ ਮਾਪਿਆਂ ਵੱਲੋਂ ਦਿੱਤੇ ਉਤਸ਼ਾਹ ਕਾਰਨ ਉਨ੍ਹਾਂ ਚੜ੍ਹਾਈ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਚਾਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਸਮਾਜ ਇਹ ਜਾਣ ਲਵੇ ਕਿ ਔਰਤਾਂ ਕਿਸੇ ਤੋਂ ਘੱਟ ਨਹੀਂ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਸੀਨੀਅਰ ਪੂਰਨਾ ਤੋਂ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਲਈ ਅਤੇ ਅਸੀਂ ਸਫਲ ਹੋ ਗਏ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਨੇ ਕਿਲਿਮੰਜਾਰੋ ਪਹਾੜ ਉੱਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦੀਆਂ ਆਪਣੀਆਂ ਪ੍ਰਾਪਤੀਆਂ ਦਾ ਸਿਹਰਾ ਤੇਲੰਗਾਨਾ ਸਰਕਾਰ ਦੀ ਗੁਰੂਕੁਲ ਵਿਦਿਆਲਿਆ ਸਿੱਖਿਆ ਸੰਸਥਾ ਨੂੰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ। ਉਹ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਜੇ ਸਿਰਫ ਇੱਕੋ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਖ਼ੁਦ ਦੁਨੀਆ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਉੱਚੀ ਚੋਟੀ ਮਾਉਂਟ ਐਵਰੈਸਟ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਲਈ ਤਿਆਰ ਹੈ। ਲਕਸ਼ਮੀ ਕਹਿੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਗੁਰੂਕੁਲ ਵਿੱਚ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਜਾਰੀ ਰੱਖੇਗੀ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਸਿੱਖਿਆ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਆਈ.ਏ.ਐਸ. ਬਣਨਾ ਹੈ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੀ ਭੈਣ ਕਵਿਤਾ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇ ਗੁਰੂਕੁਲਮ (ਰਿਹਾਇਸ਼ੀ ਸਕੂਲ) ਨਾ ਹੁੰਦਾ ਤਾਂ ਲਕਸ਼ਮੀ ਲਈ ਕਿਲੀਮੰਜਾਰੋ ਚੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੁੰਦਾ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕਿਹਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਨੂੰ ਐਵਰੈਸਟ ਤੇ ਚੜ੍ਹਨ ਦਾ ਮੌਕਾ ਮਿਲਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਹ ਜ਼ਰੂਰ ਚੜ੍ਹੇਗੀ।
ਲਕਸ਼ਮੀ ਦੀ ਉੱਚ ਟੀਚਿਆਂ ਵੱਲ ਯਾਤਰਾ, ਇੱਕ ਦੂਰ-ਦੁਰਾਡੇ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਆ ਕੇ ਅਤੇ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਪੜ੍ਹਨਾ, ਉਸਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਸਾਥੀਆਂ ਲਈ ਪ੍ਰੇਰਣਾ ਸਾਬਤ ਹੋਏਗੀ।
