ਹੈਦਰਾਬਾਦ: ਕਾਰਗਿਲ ਯੁੱਧ ਉਹ ਯੁੱਧ ਸੀ ਜਿਸ ਨੇ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਵੱਲ ਮੋੜ ਦਿੱਤਾ। ਆਓ ਉਨ੍ਹਾਂ ਓਪਰੇਸ਼ਨਾਂ 'ਤੇ ਝਾਤ ਮਾਰੀਏ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਭਾਰਤੀ ਸੈਨਾ ਨੇ ਰਣਨੀਤਕ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਿਖਰਾਂ 'ਤੇ ਮੁੜ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਯੁੱਧ ਨੂੰ ਭਾਰਤ ਦੇ ਪੱਖ ਵਿੱਚ ਬਦਲਣ ਲਈ ਆਯੋਜਿਤ ਕੀਤਾ ਸੀ।
ਦ੍ਰਾਸ ਸੈਕਟਰ ਵਿੱਚ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਪੁਆਇੰਟ
ਦ੍ਰਾਸ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੇ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿੱਚ ਲੈ ਲਿਆ ਸੀ, ਜਿਹੜਾ ਕਿ ਦ੍ਰਾਸ ਤੋਂ 5 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ ਤੇ ਹੈ ਅਤੇ ਸ੍ਰੀਨਗਰ-ਕਾਰਗਿਲ-ਲੇਹ ਰਾਜ ਮਾਰਗ ਉੱਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਉਂਦਾ ਹੈ। ਇੱਥੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਦਾ ਡੂੰਘਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ।
ਤਿੰਨ ਹਫ਼ਤਿਆਂ ਦੀ ਤਿੱਖੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ‘ਤੇ ਕਬਜਾ ਕਰਨਾ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਨਵਾਂ ਮੋੜ ਸੀ। ਇੱਥੇ ਨਾਗਾ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਉਪਰਾਲੇ ਗੜ੍ਹਵਾਲ ਅਤੇ ਗ੍ਰੇਨੇਡੀਅਰ ਬਟਾਲੀਅਨਾਂ ਵੱਲੋਂ ਅਰੰਭੀਆਂ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ਾਂ ਵੀ ਅਸਫਲ ਸਾਬਤ ਹੋਈਆਂ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਇਕ ਨਵੀਂ ਬਟਾਲੀਅਨ, 2 ਰਾਜਪੁਤਾਨਾ ਰਾਈਫਲਸ ਇਥੇ ਲਿਆਂਦੀ ਗਈ ਅਤੇ ਵਾਧੂ ਤੋਪਖਾਨੇ ਵੀ ਜੋੜੇ ਗਏ।
ਮੇਜਰ ਵਿਵੇਕ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਹੇਠ 12 ਜੂਨ ਨੂੰ ਸੀ ਕੰਪਨੀ ਉੱਤੇ 2 ਰਾਜਪੁਤਾਨਾ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਦਾ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਗੁਪਤਾ ਅਤੇ ਡੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਮੇਜਰ ਮੋਹਿਤ ਸਕਸੈਨਾ ਨਾਲ ਗੋਲੀਆਂ ਚਲਾਈਆਂ। ਹੋਰ ਦੋ ਕੰਪਨੀਆਂ ਇਥੇ ਫਾਇਰਿੰਗ ਲਈ ਤਾਇਨਾਤ ਸਨ। ਉਸ ਨੂੰ ਰਿਜ਼ਰਵ ਦੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੱਖਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਡੀ ਕੰਪਨੀ ਆਪਣੇ ਉਦੇਸ਼ ਪੁਆਇੰਟ 4590 ਵੱਲ ਪਹਿਲਾਂ ਦੱਖਣ-ਪੱਛਮ ਵੱਲ ਗਈ, ਜਿੱਥੇ ਇਸ ਨੂੰ ਇਕ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਰੇਂਜ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਨਾ ਪਿਆ। ਕੰਪਨੀ ਇਥੇ ਆਪਣੇ ਪੈਰ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਫਲ ਰਹੀ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਸੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਹਮਲਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਆਹਮਣੇ-ਸਾਹਮਣੇ ਦੀ ਲੜਾਈ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋ ਗਈ ਅਤੇ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਸਿਖਰ ਦਾ ਰਸਤਾ ਬੰਦ ਹੋ ਗਿਆ। ਇਸ ਕਾਰਨ ਵਿਵੇਕ ਗੁਪਤਾ ਨੇ ਖ਼ੁਦ ਰਿਜ਼ਰਵ ਟੀਮ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ, ਇਹ ਬਹਾਦਰ ਅਧਿਕਾਰੀ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕਰਦਾ ਰਿਹਾ ਜਦ ਤੱਕ ਕਿ ਆਖਰੀ ਦੁਸ਼ਮਣ ਉਥੋਂ ਖਤਮ ਨਹੀਂ ਹੋਇਆ। ਇਸ ਨਾਜ਼ੁਕ ਸਮੇਂ ‘ਤੇ, ਕਪਤਾਨ ਮ੍ਰਿਦੁਲ ਕੁਮਾਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲਈ, ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਤ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਭਾਰਤੀ ਜਵਾਨਾਂ ਨੇ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਸਿਖ਼ਰ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਜੋ ਕਿ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਫੌਜ ਲਈ ਇਕ ਵੱਡਾ ਝਟਕਾ ਸੀ।
2 ਰਾਜਪੁਤਾਨਾ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਦੇ ਕਮਾਂਡਿੰਗ ਅਫਸਰ, ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਕਰਨਲ ਐਮ ਬੀ ਰਵਿੰਦਰਨਾਥ ਹੇਨ ਨੇ, ਪੁਆਇੰਟ 4590 ਦੇ ਬਾਕੀ ਹਿੱਸੇ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ ਮੇਜਰ ਪੀ ਆਚਾਰੀਆ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ। 13 ਜੂਨ ਨੂੰ, 2 ਰਾਜਪੁਤਾਨਾ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਆਖਰਕਾਰ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਸਹੂਲਤ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲ ਹੋ ਗਈ। ਇਸ ਸਖ਼ਤ ਅਤੇ ਫੈਸਲਾਕੁੰਨ ਲੜਾਈ ਵਿਚ ਸੂਬੇਦਾਰ ਭੰਵਰ ਲਾਲ, ਕੰਪਨੀ ਹੌਲਦਾਰ ਮੇਜਰ ਯਸ਼ਵੀਰ ਇੰਗ, ਹੌਲਦਾਰ ਸੁਲਤਾਨ ਸਿੰਘ, ਨਰਵਾਰੀਆ ਅਤੇ ਨਾਇਕ ਦਿਗਿੰਦਰ ਸਿੰਘ ਨੇ ਬਹਾਦਰੀ ਦਿਖਾਈ।
ਕਪਤਾਨ ਐਨ.ਕਾਂਗੂਰੋਸ ਨੇ ਵੱਡੇ ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਏ। ਉਸਨੇ ਕਮਾਂਡੋ ਲੈੱਟਨ ਨਾਲ ਮਿਲ ਕੇ, ਹੰਪ ਅਤੇ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ ਇੱਕ ਬਲਾਕ ਸਥਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਨੂੰ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਣ ਤੋਂ ਰੋਕਣ ਲਈ ਕੰਮ ਕੀਤਾ।
ਟਾਈਗਰ ਹਿੱਲ ਸਾਰੇ ਪਹਾੜੀ ਖੇਤਰਾਂ ਦੇ ਬਿਲਕੁਲ ਹੇਠਾਂ ਹੈ। ਇਹ ਸ੍ਰੀਨਗਰ-ਕਾਰਗਿਲ-ਲੇਹ ਰਾਜ ਮਾਰਗ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 10 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਉੱਤਰ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ, ਪਰ ਇਸ ਪਹਾੜ ਦੀ ਚੋਟੀ 'ਤੇ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੇ ਕੁਝ ਹਿੱਸਿਆਂ 'ਤੇ ਦਬਦਬਾ ਬਣਾਇਆ ਸੀ, ਨਾਲ ਲੱਗਦੀ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਅਤੇ ਆਸੰਨ ਨੂੰ ਮੁੜ ਹਾਸਲ ਕਰਨਾ ਤਰਜੀਹ ਸੀ।
ਦ੍ਰਾਸ ਸੈਕਟਰ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਟਾਈਗਰ ਹਿੱਲ ਨੂੰ ਆਖਰੀ ਸਿਖਰ ਯੁੱਧ ਦੱਸਿਆ ਗਿਆ ਹੈ। ਇਹ ਸ੍ਰੀਨਗਰ-ਲੇਹ ਰਾਜ ਮਾਰਗ 'ਤੇ ਸਥਿਤ ਹੈ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਫਾਇਦਾ ਮਿਲਿਆ ਸੀ। ਇਸ ਸਿਖਰ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਲਈ 192 ਮਾਉਂਟੇਨ ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਦੇ ਬ੍ਰਿਗੇਡੀਅਰ ਐਮ.ਪੀ. ਬਾਜਵਾ ਨੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਨਾਲ 18 ਗ੍ਰੇਨੇਡਿਅਰ, 8 ਸਿੱਖ ਅਤੇ 2 ਆਗਾ ਲਾਏ ਸਨ। 3 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਦਿਨ 122 ਮਿਲੀਮੀਟਰ ਦੇ ਮਲਟੀਬਰੈਲ ਗਰੇਡ ਰਾਕੇਟ ਲਾਂਚਰ ਅਤੇ ਮੋਰਟਾਰ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
2-3 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਟਾਈਗਰ ਹਿੱਲ ਨੂੰ ਨਿਸ਼ਾਨਾ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹੋਏ ਹਵਾਈ ਹਮਲੇ ਕੀਤੇ ਗਏ। ਇਸ ਦੌਰਾਨ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਦੀ 12 ਨਾਰਦਰਨ ਲਾਈਟ ਇਨਫੈਂਟਰੀ ਦੀ ਤਕਰੀਬਨ ਇਕ ਕੰਪਨੀ ਇਥੇ ਪਹੁੰਚੀ। 3 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, 18 ਗ੍ਰੇਨੇਡਿਅਰਸ ਨੇ ਮੌਸਮ ਅਤੇ ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਪਰਦੇ ਹੇਠ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਇਸ 'ਤੇ ਤੋਪਖਾਨਾ ਅਤੇ ਮੋਰਟਾਰ ਨਾਲ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇੱਕ ਕੰਪਨੀ ਨੇ 4 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਦੁਪਹਿਰ 1:30 ਵਜੇ ਤੱਕ ਤੁੰਗ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਵਿਚਕਾਰਲੇ ਖੇਤਰ ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ।
ਕਪਤਾਨ ਨੀਮਬਾਲਕਰ ਨੇ ਪਹਿਲੇ ਡੀ ਕੰਪਨੀ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਉਸਦੀ ਪਹੁੰਚ ਨੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇੱਕ ਛੋਟੀ ਜਿਹੀ ਗੋਲੀਬਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਡੀ ਕੰਪਨੀ ਨੇ ਖੇਤਰ ਦੇ ਕਾਲਰ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਫਲਤਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ, ਜੋ ਟਾਈਗਰ ਹਿੱਲ ਦੇ ਸਿਖਰਲੇ 100 ਮੀਟਰ ਦੇ ਵਿੱਚ ਸੀ। ਲੈਫਟੀਨੈਂਟ ਬਲਵਾਨ ਸਿੰਘ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਸੀ ਕੰਪਨੀ ਅਤੇ ਘਾਤਕ ਕਮਾਂਡੋ ਟੀਮ ਨੇ ਵੀ ਇਸ ਵਾਰ ਉੱਤਰ-ਪੂਰਬ ਦੇ ਮੁਸ਼ਕਲ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਅਤੇ ਸਿਖਰ ਤੋਂ ਸਿਰਫ 30 ਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚ ਕੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰ ਦਿੱਤਾ।
ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ 4 ਜੁਲਾਈ ਸ਼ਾਮ 4 ਵਜੇ ਸਚਿਨ ਨਿੰਬਾਲਕਰ ਅਤੇ ਬਲਵਾਨ ਸਿੰਘ ਆਪਣੇ ਆਦਮੀਆਂ ਨਾਲ ਟਾਈਗਰ ਹਿੱਲ ਟਾਪ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਚੱਟਾਨ ਤੇ ਚੜ੍ਹ ਗਏ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਘੇਰ ਲਿਆ। ਆਰ-ਪਾਰ ਦੀ ਲੜਾਈ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਉਹ ਉਦੇਸ਼ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਿਚ ਸਫਲ ਹੋਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, 18 ਗ੍ਰੇਨੇਡਿਅਰਸ ਨੇ ਵੀ ਚੋਟੀ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨਾਲ ਜੁੜਨਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਪਾਕਿਸਤਾਨ ਨੇ ਜਵਾਬੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕੀਤੀ। 8 ਮਾਉਂਟੇਨ ਡਿਵੀਜ਼ਨ ਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਟਾਈਗਰ ਪਹਾੜੀਆਂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਧੱਕਣਾ ਸੰਭਵ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ ਜਦੋਂ ਤਕ ਪੱਛਮੀ ਸਪੂਰ ਦੇ ਨਾਲ ਸਪਲਾਈ ਲਾਈਨਾਂ ਬੰਦ ਨਹੀਂ ਹੋ ਜਾਂਦੀਆਂ।
ਇਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਮਹਿੰਦਰ ਪੁਰੀ ਅਤੇ ਐਮਪੀਐਸ ਬਾਜਵਾ ਨੇ 8 ਸਿੱਖਾਂ ਨੂੰ ਪੱਛਮੀ ਖੇਤਰ ਵਿਚ ਸਥਿਤ ਹੈਲਮੇਟ ਅਤੇ ਇੰਡੀਆ ਗੇਟ ਉੱਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਆਦੇਸ਼ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ। ਸਖ਼ਤ ਮੁਕਾਬਲੇਬਾਜ਼ੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੰਡੀਆ ਗੇਟ ਨੂੰ ਕਾਬੂ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। ਉਥੇ 5 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ। 8 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ, ਸਮੁੱਚੀ ਟਾਈਗਰ ਹਿਲਜ਼ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ 18 ਗ੍ਰੇਨੇਡਿਅਰਜ਼ ਨੇ ਟਾਈਗਰ ਹਿਲਜ਼ ਉੱਤੇ ਭਾਰਤੀ ਤਿਰੰਗਾ ਲਹਿਰਾਇਆ।
3 ਖੇਤਰੀ ਮਾਪ
3ਖੇਤਰੀ ਆਯਾਮ, ਪਹਾੜੀ ਚੋਟੀ ਦਾ ਸਮੂਹ ਹੈ। ਇਹ ਖੇਤਰ ਟੋਲੋਲਿੰਗ ਨਾਲੇ ਦੇ ਪੱਛਮ ਵਿੱਚ, ਮਾਰਪੋਲਾ ਰਾਈਡਲਾਈਨ ਤੇ ਪੁਆਇੰਟ 5100 ਦੇ ਨੇੜੇ ਸਥਿਤ ਹੈ। ਨੈਸ਼ਨਲ ਹਾਈਵੇਅ, ਦ੍ਰਾਸ ਪਿੰਡ ਅਤੇ ਸੈਂਡੋ ਨਾਲਾ ‘ਤੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ। 21 ਤੋਪਖਾਨੇ ਦੀਆਂ ਫਾਇਰ ਯੂਨਿਟ (ਲਗਭਗ 120 ਤੋਪਾਂ, ਮੋਰਟਾਰਾਂ ਅਤੇ ਰਾਕੇਟ ਲਾਂਚਰਾਂ) ਨੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਤੋਂ ਦੋ ਘੰਟੇ ਪਹਿਲਾਂ ਉੱਚ ਪਾਉਡਰ ਵਿਸਫੋਟਕ ਨਾਲ ਉਦੇਸ਼ਾਂ 'ਤੇ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ, ਜਦਕਿ ਮੋਹਿਤ ਸਕਸੈਨਾ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਵਾਲੀ ਡੀ ਕੰਪਨੀ ਅਤੇ ਡੀ. ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਮੇਜਰ ਪੀ ਆਚਾਰੀਆ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ‘ਚ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ ਤੇ ਅੱਧੀ ਰਾਤ ਤੱਕ ਫੌਜ ਨੇ ਇਥੇ ਪੈਰ ਰੱਖ ਲਿਆ।
ਕੰਪਨੀ ਦੇ ਕਮਾਂਡਰ ਮੇਜਰ ਆਚਾਰੀਆ ਅਤੇ ਕਪਤਾਨ ਵਿਜਯੰਤ ਥਾਪਰ ਨੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। ਦੋਵਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਸੱਟਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਪਰ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਂਦੇ ਰਹੇ। ਉਹ ਸਫਲ ਹੋ ਗਏ, ਪਰ ਬਦਲੇ ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਕੁਰਬਾਨੀ ਦਿੱਤੀ।
ਬੀ ਕੰਪਨੀ ਗੁੱਡੀ 'ਤੇ ਏ ਕੰਪਨੀ ਨਾਲ ਜੁੜੀ। ਹੁਣ ਉਪਲੱਬਧ ਤਿੰਨ ਪਿੰਪਾਂ 'ਤੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਨਾਲ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੀ ਸਹੀ ਤੋਪਖਾਨਾ ਸਥਿਤੀ ਨੂੰ ਨਸ਼ਟ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਲੋਨ ਹਿੱਲ ਇਕ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਸੀ, ਦੁਸ਼ਮਣ ਐਮਐਮਜੀ ਦੁਆਰਾ ਕਵਰ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਮੂਨਲਾਈਟ ਨਾਈਟ ਨੇ ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵੀ ਮੁਸ਼ਕਲ ਬਣਾਇਆ।
ਮੋਹਿਤ ਸਕਸੈਨਾ ਨੇ ਆਪਣੀ ਕੰਪਨੀ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਤੋਂ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਟਿਕਾਣਿਆਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕੀਤਾ। ਤਾਕਤ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸ ਨੂੰ 200 ਫੁੱਟ ਉੱਚੀ ਇਕ ਵੱਡੀ ਚੱਟਾਨ 'ਤੇ ਚੜ੍ਹਨਾ ਪਿਆ। ਉਸ ਦੀ ਦਲੇਰ ਅਗਵਾਈ ਨੇ ਆਪਣੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਲੋਨ ਹਿੱਲ ਉੱਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਦੇ ਯੋਗ ਬਣਾਇਆ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰਾਈਫਲਮੈਨ ਜੈ ਰਾਮ ਅਤੇ ਕਪਤਾਨ ਐਨ ਕਾਂਗੂਰਸ ਵੀ ਸਨ। 29 ਜੂਨ ਨੂੰ ਤਿੰਨ ਪਿੰਪਲਸ ਨੂੰ ਖਾਲੀ ਕਰਵਾ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਪੁਆਇੰਟ 5140 ਦੀ ਸਮਰੱਥਾ
ਪੁਆਇੰਟ 5140 ਦੇ ਵੱਡੇ ਅਕਾਰ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਬ੍ਰਿਗੇਡ ਨੇ ਮਲਟੀ-ਯਾਰ ਹਮਲੇ ਦਾ ਸਹਾਰਾ ਲੈ ਕੇ ਇਸ ਨੂੰ ਹਾਸਲ ਕਰਨ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ। ਪੂਰਬ ਤੋਂ 18 ਗੜ੍ਹਵਾਲ ਰਾਈਫਲਜ਼, ਦੱਖਣ ਪੱਛਮ ਤੋਂ 1 ਨਾਗਾ ਅਤੇ ਦੱਖਣ ਤੋਂ 13 ਜੇ ਕੇ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। 19 ਜੂਨ ਨੂੰ, ਬੀ ਅਤੇ ਡੀ ਕੰਪਨੀਆਂ ਦੇ 13 ਜੇਏਐਫ ਰਾਈਫਲਜ਼ ਦੱਖਣੀ ਢਲਾਨ ‘ਤੇ ਚੜ੍ਹੇ ਅਤੇ ਪੁਆਇੰਟ 5140 ‘ਤੇ ਪਹੁੰਚੇ ਅਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਹੈਰਾਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਕਾਮਯਾਬ ਹੋਏ।
ਲੜਾਈ ਵਿਚ, ਕੈਪਟਨ ਵਿਕਰਮ ਬੱਤਰਾ ਨੇ ਬੇਮਿਸਾਲ ਹੁਨਰ ਦਿਖਾਇਆ ਅਤੇ ਹੱਥ ਦੀ ਲੜਾਈ ਵਿਚ 4 ਦੁਸ਼ਮਣ ਸਿਪਾਹੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ। ਕਪਤਾਨ ਐਸ ਐਸ ਜਾਮਵਾਲ ਨੇ ਪੁਆਇੰਟ 5140 'ਤੇ ਅੰਤਮ ਹਮਲੇ ਦੀ ਅਗਵਾਈ ਕੀਤੀ। 20 ਜੂਨ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ, ਸਾਰੇ 7 ਸਮੁੰਦਰ ਸਾਫ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਨੂੰ ਪੁਆਇੰਟ 5140 ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਕੱਢ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।
ਮਸ਼ਕੋਹ ਘਾਟੀ
ਪੁਆਇੰਟ 4875 ਮੁਸ਼ਕੋਹ ਘਾਟੀ ਵਿਚ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਕਬਜ਼ੇ ਵਿਚ ਆਈਆਂ ਸਾਰੀਆਂ ਚੋਟੀਆਂ ਦੀ ਚਾਬੀ ਸੀ। ਮੋਗਲਪੁਰਾ ਤੋਂ ਦ੍ਰਾਸ ਅਤੇ ਪਾਕਿਸਤਾਨੀ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨੂੰ ਆਸਾਨੀ ਨਾਲ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਰਾਜਮਾਰਗ ਤੋਂ 30 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਦੀ ਦੂਰੀ 'ਤੇ ਪਹੁੰਚਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਮਤਾਯਿਨ ਤੋਂ ਦ੍ਰਾਸ ਤੱਕ ਵਾਹਨਾਂ ਦੀ ਆਵਾਜਾਈ ਹਨੇਰੇ ਦੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਸੀਮਤ ਸੀ। ਆਪ੍ਰੇਸ਼ਨ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ 13 ਜੇਏਕੇ ਰਾਈਫਲਸ ਨੂੰ ਸੌਂਪਿਆ ਗਿਆ ਸੀ।
ਇਹ ਹਮਲਾ 4 ਜੁਲਾਈ ਨੂੰ ਫਲੈਟ ਦੀਆਂ ਸਿਖਰਾਂ 'ਤੇ ਹਮਲਾ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਤੋਪਖਾਨੇ ਨਾਲ ਸ਼ੁਰੂ ਹਇਆ, ਜੋ ਪੁਆਇੰਟ 4875 ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਸੀ ਅਤੇ ਇਸ ਉਦੇਸ਼ 'ਤੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਦੇ ਬਚਾਅ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਸਪੁਰ ਦੇ ਪੂਰਬੀ ਢਲਾਨ ਦੇ ਨਾਲ ਸੀ, ਜਿਸ ਕਾਰਨ ਪੁਆਇੰਟ 4875 ਅਤੇ ਸੀ ਕੰਪਨੀ ਬਣ ਗਈ.।