वॉशिंग्टन : एक सामान्य केमोथेरपी ( Chemotherapy ) औषध कर्करोगापासून ( Disease Susceptible ) वाचलेल्या किशोरवयीन तरुणांवर उपचार करताना त्यातून ते बरे झाले तरीही भविष्यात त्यांच्या मुलांसाठी ( Chemotherapy Drug Could Pass Down Increased Disease Susceptibility to Children ) आणि नातवंडांना रोगाची वाढलेली ( Michael Skinner Washington State University US ) संवेदनशीलता कमी करू शकते, असे उंदरांवर केलेल्या एका परिक्षणात आढळून आले आहे. IScience या जर्नलमध्ये प्रकाशित झालेल्या संशोधनात असे आढळून आले की, पौगंडावस्थेतील ज्या नर उंदरांना Ifosfamide हे औषध मिळाले होते, त्यांना झालेली अपत्ये आणि नातवंडांना रोगाचा प्रादुर्भाव वाढतो.
वॉशिंग्टन स्टेट युनिव्हर्सिटीचे मायकेल स्किनर म्हणाले, "निष्कर्षांवरून असे सूचित होते की, जर एखाद्या रुग्णाला केमोथेरपी मिळाली, आणि नंतर मुले झाली, तर त्यांच्या नातवंडांना आणि नातवंडांनादेखील त्यांच्या पूर्वजांच्या केमोथेरपीमुळे रोग होण्याची शक्यता वाढू शकते," मायकेल स्किनर म्हणाले. यूएस आणि अभ्यासावर संबंधित लेखक.
स्किनर यांनी यावर जोर दिला की, निष्कर्षांनी कर्करोगाच्या रुग्णांना केमोथेरपी घेण्यापासून परावृत्त करू नये कारण ते एक अतिशय प्रभावी उपचार असू शकते. केमोथेरपी औषधे कर्करोगाच्या पेशींना मारतात आणि त्यांना गुणाकार होण्यापासून प्रतिबंधित करतात, परंतु प्रजनन प्रणालीसह संपूर्ण शरीरावर परिणाम करीत असल्याने त्यांचे अनेक दुष्परिणाम होतात.
या अभ्यासाचे परिणाम लक्षात घेता, संशोधकांनी शिफारस केली आहे की, कर्करोगाचे रुग्ण ज्यांना नंतर मुले होण्याची योजना आहे. त्यांनी केमोथेरपी करण्यापूर्वी शुक्राणू किंवा ओवा गोठवण्यासाठी क्रायोप्रिझर्वेशन वापरणे यासारखी खबरदारी घ्यावी. संशोधकांच्या विश्लेषणाच्या निकालांनी दोन पिढ्यांमध्ये एपिजेनेटिक बदल दर्शविलेले आहेत, जे मूळ उघड झालेल्या उंदरांच्या केमोथेरपीच्या प्रदर्शनाशी संबंधित आहेत, असे अभ्यासात म्हटले आहे.
हे बदल केमोथेरपी औषधाच्या थेट संपर्कात नसलेल्या नातवंडांमध्ये हे बदल दिसू शकतात, हे सूचित करते की, नकारात्मक परिणाम एपिजेनेटिक वारशातून खाली गेले होते, अभ्यासात म्हटले आहे. सिएटल चिल्ड्रन्स रिसर्च इन्स्टिट्यूटमधील स्किनर आणि सहकारी सध्या माजी किशोरवयीन कर्करोगाच्या रुग्णांसोबत मानवी अभ्यासावर काम करीत आहेत. जेणेकरून केमोथेरपीच्या प्रदर्शनामुळे प्रजननक्षमता आणि रोगाच्या संवेदनाक्षमतेवर पुढील आयुष्यात काय परिणाम होतात याबद्दल अधिक जाणून घ्या.
केमोथेरपीच्या एपिजेनेटिक शिफ्ट्सचे चांगले ज्ञान रुग्णांना काही रोग विकसित होण्याच्या संभाव्यतेबद्दल माहिती देण्यास मदत करू शकते. ज्यामुळे पूर्वीचे प्रतिबंध आणि उपचार धोरणांची शक्यता निर्माण होते, असेही स्किनर म्हणाले. ते म्हणाले, "एखाद्या व्यक्तीच्या एक्सपोजरमध्ये हे एपिजेनेटिक शिफ्ट होते की नाही हे आम्ही ठरवू शकतो जे त्यांना कोणते रोग विकसित होणार आहेत आणि ते त्यांच्या नातवंडांना काय प्रसारित करणार आहेत हे निर्देशित करू शकतात," असेही त्यांनी सांगितले.
स्किनर म्हणाले, "त्यांना रोगाची संवेदनाक्षमता आहे की नाही हे निदान करण्यात मदत करण्यासाठी आम्ही एपिजेनेटिक्स वापरू शकतो." अभ्यासासाठी, संशोधकांनी तरुण नर उंदरांच्या संचाला तीन दिवसांत आयफोसफॅमाइडचा सामना करावा लागला. ज्याने किशोरवयीन मानवी कर्करोगाच्या रुग्णाला मिळणाऱ्या उपचार पद्धतीची नक्कल केली. त्या उंदरांची नंतर मादी उंदरांसह प्रजनन करण्यात आली ज्यांना औषधाच्या संपर्कात आले नव्हते. परिणामी संतती पुन्हा उघड न झालेल्या उंदरांच्या दुसर्‍या संचासह प्रजनन करण्यात आली.
पहिल्या पिढीतील संततींना त्यांच्या वडिलांचे शुक्राणू उघड झाल्यापासून काही प्रमाणात केमोथेरपी औषधाच्या संपर्कात आले होते, परंतु संशोधकांना केवळ पहिल्याच नव्हे तर दुसऱ्या पिढीमध्येही रोगाचा प्रादुर्भाव जास्त असल्याचे आढळले, ज्यांना औषधाचा थेट संपर्क नव्हता. अभ्यास म्हणाला. पिढ्यानपिढ्या आणि लिंगानुसार काही फरक असताना, संबंधित समस्यांमध्ये किडनी आणि वृषणाच्या रोगांचा अधिक प्रादुर्भाव तसेच यौवन सुरू होण्यास उशीर होणे आणि असामान्यपणे कमी चिंता यांचा समावेश होतो, जे जोखमीचे मूल्यांकन करण्याची कमी क्षमता दर्शवते, अभ्यासात म्हटले आहे.
संशोधकांनी उंदरांच्या एपिजेनोम्सचेदेखील विश्लेषण केले, जे डीएनए अनुक्रमापासून स्वतंत्र असलेल्या आण्विक प्रक्रिया आहेत. परंतु, जीन्स चालू किंवा बंद करण्यासह जनुक अभिव्यक्तीवर प्रभाव पाडतात, असे अभ्यासात म्हटले आहे. मागील संशोधनात असे दिसून आले आहे की, विषारी घटकांच्या संपर्कात, विशेषत: विकासादरम्यान, एपिजेनेटिक बदल घडवून आणू शकतात जे शुक्राणू आणि अंडामधून जाऊ शकतात, अभ्यासातदेखील असे म्हटले आहे. इतर संशोधनात असे दिसून आले आहे की, कर्करोगाच्या उपचारांमुळे रुग्णांना नंतरच्या आयुष्यात रोग होण्याची शक्यता वाढते. हे पहिल्या ज्ञात अभ्यासांपैकी एक आहे जे दर्शविते की संवेदनाक्षमता अनपेक्षित संततीच्या तिसऱ्या पिढीपर्यंत जाऊ शकते, अभ्यासात म्हटले आहे.
