திருவள்ளூர் மாவட்டம், மீஞ்சூர் பகுதியில் தொட்டிச் செடிகள், சின்னச் சின்ன மரங்கள், புசு புசு புல்வெளியுள்ள அழகிய வீட்டில் வசிக்கும் மூன்று குழந்தைகளுடைய ஒரு சின்னக் குடும்பத்தின் மூத்த மகள் ஷர்மிளா. அப்பா உலகநாதன் விவசாயி, அம்மா அனிதா இல்லத்தரசி; ஷர்மிளா முனைவர் பட்ட ஆய்வாளர்.
சென்னை அரும்பாக்கத்திலுள்ள தனியார் கல்லூரியில் நுண்ணுயிரியலில் முனைவராய்வைச் செய்து வரும் ஷர்மிளாவின் பட்டம் சார்ந்த பணிகளில் ஒன்று தான் நுண்ணுயிர்களை ஆராய்வது. இளநிலை படிக்கும் போது, சின்னச் செல்களை நுண்ணோக்கியில் வைத்து, பெரிதாக்கிப் பார்க்கும் போது ஏற்பட்ட அனுபவம், அவருக்குள் ஒரு பரவசத்தை ஏற்படுத்த, அது மனதின் அடியாழத்தில் புதைந்து கொண்டது.
இளநிலை, முதுகலை, முனைவர் பட்ட ஆய்வு என, படிப்பில் நாட்கள் சென்றாலும், தான் செய்யத் துடித்த ஏதோ ஒன்றை இன்னும் செய்யவில்லையோ என்ற ஏக்கம் அவருள் தாங்கியிருக்கிறது. இனம் புரியாத அந்த ஏக்கத்தை ஷர்மிளாவுக்குச் சரியாக அடையாளம் காட்டியது, அவரது பிறந்த நாளுக்கு பெற்றோர் கொடுத்த பரிசான மைக்ரோஸ்கோப்.
கரோனா ஊரடங்கு பொது முடக்கத்தால் கல்லூரி செல்ல முடியாத ஷர்மிளாவுக்கு விடுமுறைக்கால தோழமையாகியிருக்கிறது புதிதாக அவரிடம் வந்து சேர்ந்த மைக்ரோஸ்கோப். மனதின் அடியாழத்தில் புதைந்து போன, இளநிலைக் காலத்து பரவசத்தை புதிய தோழி மீண்டும் தூண்டிவிட, சின்னச் சின்ன நுண்ணுயிர்களை மைக்ரோஸ்கோப் தோழியின் கண்கொண்டு, உருபெருக்கிப் பார்க்கத் தொடங்கியிருக்கிறார் ஷர்மிளா.
இந்தமுறை பார்ப்பதோடு திருப்தியடையாமல், தான் பார்த்ததைப் பதிவு செய்யும் முயற்சியிலும் ஈடுபட்டிருக்கிறார். உருபெருக்கிப் பார்த்த நுண்ணுயிரிகளைத் தன் அலைப்பேசியின் உதவியுடன் படம் பிடித்து பாதுகாத்திருக்கிறார். மண், தவளை, பாம்பு தோல், பறவைகளின் இறகு, தாவர செல்கள், தண்ணீர் என இதுவரை ஷர்மிளா தேடித் தேடி உருபெருக்கிப் பார்த்து, படம் பிடித்த நுண்ணுயிர் மாதிரிகள் மட்டும் 17 ஆயிரத்து 17.