கோவிட்-19 தொற்றின் தாக்கம் இந்தியாவில் நாளுக்கு நாள் மோசமாகிக்கொண்டே செல்கிறது. கரோனா பரவலைக் கட்டுப்படுத்த அமல்படுத்தப்பட்ட ஊரடங்கால் பல்வேறு தரப்பினரும் பெரும் இன்னல்களைச் சந்தித்துவருகின்றனர். நகரத்து நாகரிகத்தை விரும்பி வருமானத்திற்காக நகர்ப் புறங்களில் குடிபெயர்ந்த லட்சக்கணக்காண தொழிலாளர்கள், ஒரே நாளில் வேலையிழந்தனர். நிச்சமற்ற எதிர்காலத்தால் சொந்த நாட்டிலேயே அகதிகள் போல பல்லாயிரம் கிலோமீட்டர் நடந்தே தங்கள் சொந்த ஊருக்குத் திரும்பும் காட்சிகளையும் நம்மால் பார்க்க முடிந்தது.
"சொர்க்கமே என்றாலும் அது நம்ம ஊரு போல வருமா" என்ற பாடல் வரிக்குகேற்ப சொந்த ஊரின் மண்வாசனையும் பழக்கவழக்கங்களும் எப்பவுமே ஒருவருக்குப் பெரியதுதான். அதிலும், குறிப்பாக கிராமத்து வாழ்க்கை என்றால் பேரின்பம்தான்! பசுமையான கிராமத்தில் எவ்வித நகரத்து ஆர்ப்பாட்டமும் இன்றி வாழ்க்கையை நடத்துபவர்களுக்கு அதுவே பேரின்பம். நகரத்து வாழ்க்கையைக் குறிப்பாக சென்னை வாழ்க்கையைக் கிராமத்து மக்கள் எப்போதும் ஒருவித தயகத்துடனேயே அணுகுவார்கள்.
அதேபோன்ற ஒரு சுவாரசிய சம்பவம்தான் தற்போது அரங்கேறியுள்ளது. சென்னையில் தனது மகன் வீட்டில் வசித்துவந்த முதியவர் ஒருவருக்கு நகரத்து வாழ்க்கையில் எவ்வித பிடிப்பும் ஏற்படாததாலும் உறவினர்களின் நாகரிக பழக்கவழக்கங்கள் பிடிக்காததாலும் சுமார் 650 கிலோமீட்டர் தூரம் சைக்கிளிலேயே பயணம் செய்து சொந்த ஊர் திரும்பியுள்ளார்.
திருநெல்வேலி மாவட்டம் தெய்வநாயகப்பேரி கிராமத்தைச் சேர்ந்தவர் பாண்டியன். இவருக்கு மனைவி மற்றும் 2 மகன்களும் ஒரு மகளும் உள்ளனர். அனைவரும் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்பே சென்னையில் குடிபெயர்ந்தனர். இருப்பினும், பாண்டியன் மட்டும் சென்னை வாழ்க்கை பிடிக்காமல் குடும்பத்தைவிட்டுப் பிரிந்து கேரள மாநிலம் சங்கனாச்சேரியில் ஹோட்டல் ஒன்றில் வேலை பார்த்து வந்துள்ளார்.
இந்நிலையில், கடந்த மார்ச் மாதம் சென்னையிலுள்ள தனது பேரனுக்கு உடல்நிலை சரியில்லாததால் கேரளாவிலிருந்து பேருந்து மூலம் சென்னைக்குச் சென்றுள்ளார். அங்கு சென்ற சில நாள்களிலேயே கரோனோ பரவலைக் கட்டுப்படுத்த ஊரடங்கு அமல்படுத்தப்பட்டது. பேரனைப் பார்த்துவிட்டு ஓரிரு நாட்களில் ஊர் திரும்பி விடலாம் என்று எண்ணி சென்னை சென்ற பாண்டியனுக்கு இந்த ஊரடங்கு பேரதிர்ச்சியை ஏற்படுத்தியது. இருப்பினும், வேறுவழியில்லாததால் பல்லைக் கடித்துக்கொண்டு நகரத்து வாழ்க்கையை நகர்த்தியுள்ளார்.
காலங்கள் மாறியதே தவிர காட்சிகள் மாறவில்லை. கரோனா தொற்றின் தீவிரம் தொடர்ந்து அதிகரித்ததால், ஊரடங்கு தொடர்ந்தது. நகரத்து வாழ்க்கை பிடிக்காமல் சொந்த ஊர் திரும்பிவிடலாம் என்று பார்த்தால் பேருந்துகளும் ஓடவில்லை. இதற்கு மேல் தன்னால் ஒரு நொடிகூட சென்னையில் இருக்க முடியாது என்பது பாண்டியனுக்கு தெளிவாகப் புரிந்தது. இதனால் ஊருக்குத் திரும்ப என்ன செய்யலாம் என்று சிந்தித்தார். பேருந்துகளுக்கு வழியில்லை. சரி, பேரன் வீட்டிலிருக்கும் சைக்கிலேயே புறப்பட்டுவிடலாம் என்று முடிவெடுத்தார்.
வீட்டில் சொன்னால் தன்னை அனுமதிக்க மாட்டார்கள் என்பதால், யாரிடமும் சொல்லாமல், கடந்த ஜூன் மாதம் 24ஆம் தேதி, தனது பேரனின் சைக்கிளுடன் திருநெல்வேலி மாவட்டம் தெய்வநாயகப்பேரியை நோக்கி தனது பெரும் பயணத்தைத் தொடங்கினார். பகலில் சைக்கிள் ஓட்டிவிட்டு, இரவில் சாலையின் ஓரம் ஓய்வெடுத்தார். சுமார் 650 கிலோ மீட்டர் தூரத்தை வெறும் ஐந்தே நாள்களில் சைக்கிளில் கடந்து ஜுன் 29ஆம் தேதி வெற்றிகரமாக பாண்டியன் தனது சொந்த ஊருக்கு வந்துசேர்ந்தார்.