சென்னை:ஆணென்றும் பெண்ணென்றும் பொதுவான வகைப்படுத்துதல்களுக்குள் வராத திருநர் பிரிவினர், இன்றும் சமூகத்திலும், வீடுகளிலும் புறக்கணிக்கப்பட்டவர்களாகவே உள்ளனர். உங்களுக்கு சந்தேகம் இருந்தால், நீங்கள் பணிபுரியும் அலுவலகத்தில் எத்தனை திருநர்கள் இருக்கிறார்கள் என எண்ணிப்பார்த்தாலே போதுமானது. இப்படி ஆணாக பிறந்து, உடலாலும் மனதாலும் தன்னை பெண்ணாக உணர்ந்தவர் தான் வழக்கறிஞர் கண்மணி. சென்னை உயர்நீதிமன்றத்தில் ஆண் வழக்கறிஞராக பதிவு செய்திருந்தவர், தன்னை திருநங்கை என கடந்த வாரம் அறிவித்துக் கொண்டார்.
இத்தனை நாட்களாக அடையாளத்தை மறைப்பதற்கான அவசியம் என்ன? தற்போது அறிவிப்பதற்கான தேவை என்ன? என்ற கேள்விகளுடன் வழக்கறிஞர் கண்மணியை அணுகினோம். “ஒரு வழக்கறிஞராக நீதிமன்றங்களில் ஆஜரானாலும், தன்னை திருநங்கையாக அறிவிப்பதில் சில தயக்கங்கள் இருந்தன.
ஆனால், சமீபத்தில் உச்சநீதிமன்றம், தன்பாலினத்தவர்கள் சேர்ந்து வாழ்வது குற்றமாகாது என அறிவித்தது. அதன் தொடர்ச்சியாக உயர்நீதிமன்றமும் LGBTQ சமுதாயத்தினருக்கு உரிய பாதுகாப்பை வழங்க வேண்டும் எனவும் தமிழ்நாடு அரசுக்கு உத்தரவிட்டுள்ளது. நீதிமன்றங்களின் இந்த நடவடிக்கையால் சமுதாயத்தில் திருநர் மீதான தவறான புரிதலும் கண்ணோட்டமும் மாற தொடங்கியுள்ளது.
திருநர், பாலியல் தொழிலில் மட்டும் தான் ஈடுபடுவார்கள் என்ற நிலை மாறி, அனைத்து வேலைக்கும் தகுதியானவர்கள் என்ற நிலை ஏற்பட்டுள்ளது. குடும்பமும் சமுதாயமும் ஒதுக்கும் போது, எப்படி அதை எதிர் கொள்வது என்ற பயத்தால் வெளிப்படையாக தன்னை இதுவரை திருநங்கை என அறிவிக்கவில்லை. ஆனால், இனி தனது அடையாளத்தை மறைக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை என்பதால் வெளிப்படுத்தினேன்” என்று தெரிவித்தார்.
சமுதாய பார்வை இன்னும் மாறவில்லை:மேலும், திருநர் சமுதாய வளர்ச்சிக்காக, நீதிமன்ற உத்தரவின் படி, குடும்ப ஒப்பந்த சட்டத்தை தமிழக அரசு கொண்டு வர வேண்டும். பெயரளவில் உள்ள திருநர் நலவாரியத்திற்கு கொள்கைகள் வகுக்க வேண்டும். கொள்கைகள் இல்லாததால் மாநில அளவில் முக்கிய முடிவுகள் எடுக்க முடியாத நிலை உள்ளது. கடந்த 2015ல் (MBC) பொதுவான இட ஒதுக்கீடு மட்டுமே வழங்கப்பட்டுள்ளதால், தனி இட ஒதுக்கீடு வழங்கப்பட வேண்டும். திருநர் மீதான சமுதாய பார்வை இன்னும் மாறவில்லை.
வீடு மற்றும் சமுதாயம் தங்களை தொடர்ந்து ஒதுக்குகிறது. பெரிய நகரங்களில் தொடரும் இந்த நிலை, கிராமப்புறங்களில் சற்று அதிகமாகவே காணப்படுகிறது. அதனால், தன்பாலினத்தவர்கள் திருமண சட்டம் இயற்றப்படும் வரை திருமணமாகாமல் சேர்ந்து வாழ்பவர்களுக்கான குடும்ப ஒப்பந்த சட்டத்தை கொண்டு வர வேண்டும். அதற்கு முன் அனைத்து சமுதாயத்தினருடனும் கலந்து ஆலோசித்து விதிகளை வகுக்க வேண்டும்.