ஒவ்வொரு மனிதருக்குள்ளும் ஏதோ ஒரு காலகட்டத்தில் கூடுதல் பணிச்சுமை, பொருளாதார ஏற்றத்தாழ்வு, தாழ்வு மனப்பான்மை, வெறுப்புணர்வு போன்ற சில காரணிகள் தீராத அழுத்தத்தைக் கொடுக்கும். அந்த அத்தனை இடர்களிலிருந்தும் விடுவிக்கும் சக்தி, நமது பால்ய கால நண்பர்களையோ அல்லது காதலியையோ பல ஆண்டுகளுக்குப்பின் சந்திக்கும்போதோ, நினைத்துப் பார்க்கும்போதோ நிகழும். அப்படி 22 வருடங்களுக்கு முன் பள்ளிக் காலத்தில் நேரிடையாக வார்த்தைகளால் சொல்லாமல் காதலித்துக் கொண்ட காதலர்கள் இருவர், முன்னாள் மாணவர்கள் சந்திப்பில் நேரிடையாகப் பார்த்துக் கொண்டால் என்ன நடக்கும். அவர்களுக்கு சில மணிநேரங்கள் கிடைத்தால், அவர்களின் பரிதவிப்புகள் கண்ணியமான முறையில் என்ன செய்யும். அந்த சேரா வலி எவ்வாறு இருவரையும் ஆட்டுவிக்கும் என்பதை இதயத்துடிப்புக்குள் நுழைத்து சொன்ன படம் தான் '96' .
உணர்வுப்பூர்வமாகக் காதலித்து பிரிந்த பலருக்கும் அவர்கள் வெற்றிபெற்ற துறையாக கலைத்துறையே இருக்கும். அதுதான் காதல் நிகழ்த்தும் மேஜிக்.
காதலி கிடைக்காத துயரில் எந்தவொரு கெட்டப்பழக்கங்களுக்கும் ஆட்படாமல் தாடி சகிதமாக, கேமராவை எடுத்துக் கொண்டு, தனிமையில் ஒரு நெடும்பயணம் செல்லும் பயணப்புகைப்படக்காரராக, ஒரு நடுத்தர குடும்ப இளைஞராக அதன் இயல்பை அப்பட்டமாக வெளிப்படுத்தியிருப்பார், கதையின் நாயகன் ராம் என்னும் விஜய்சேதுபதி. அது சமகால இளைஞர்களை பிரதிபலித்தது. அனைத்து மக்களையும் ஏற்க வைத்தது.
குறிப்பாக, மழை பொழியும்போது நாக்கை நீட்டுவது, முடி வெட்டுபவருக்கு முறுக்கு கொடுப்பது, கை ரிக்ஷாக்காரருடன் பேசிக்கொண்டு அவர் ரிக்ஷாவை இழுத்துக்கொண்டு வருவது, மரத்தில் தொங்குவது, அருவிச் சாரலில் அமர்ந்திருப்பது, மானுக்கு பிரெட் ஊட்டுவது என ராமாக நடித்த விஜய் சேதுபதி செய்யும் ஏதோ ஒரு செயலை நாமும் செய்திருப்போம். அந்த ஓர் புள்ளியில்தான் ராம் கதாபாத்திரம் பெரும்பான்மையானவர்கள் மனதுக்கு நெருக்கமானதாகத் தொடங்குகிறது.
அந்த காட்சிகள் அனைத்தையும் இயக்குநர் பிரேம் குமார் அடிப்படையில் ஓர் ஒளிப்பதிவாளர் என்பதால், அழகாக மெனக்கெட்டுச் செதுக்கியிருப்பார். அந்தப்பாடலில் ஒளிப்பதிவை நெருக்கமாக பதிவு செய்திருப்பார்கள், 96 படத்தின் ஒளிப்பதிவாளர்கள்...
பள்ளிப் பருவ காதல்
இந்த படத்தில் பலராலும் சிலாகிக்கப்பட்டது பள்ளிப் பருவ காதல். அதிகமாக பேசாமல், சின்ன சின்ன காட்சிகள் மூலமே இயக்குநர் பள்ளிப் பருவ காதல் நினைவுகளை நமக்குள் கடத்தியிருப்பார்.10ஆம் வகுப்பில் தன் உற்ற தோழியாக இருப்பவளை, காதல் வந்ததற்குப் பின் ராம் என்னும் கதாபாத்திரம் நேரிடையாக எதிர்கொள்ளத் தயங்குவதாகட்டும், தனியாக ஆய்வகத்துக்குள் சந்தித்துக்கொள்ளும் தருணம் கிடைத்தாலும் ராம் காதலை ஜானுவிடம் வெளிப்படுத்தமுடியாமல் பரிதவிப்பதாகட்டும், ஜானு காய்ச்சலில் நீண்டநாள் விடுப்பு எடுத்தபோது, அவளது இருக்கையையே பார்த்துக்கொண்டு இருக்கும் ராமுடைய வலி அத்தனையும் 80 மற்றும் 90 கிட்ஸ்கள், தன் வாழ்வில் நிச்சயம் கடந்திருப்பவை.
பள்ளிப்பாடகியாக இருக்கும் தான் காதலிக்கும் பெண்ணிடம் 'யமுனை ஆற்றிலே' பாடலை ராம் மறைமுகமாக கேட்பதாகட்டும், நேரிடையாக கேட்டால் தான் பாட்டு கிடைக்கும் என ஜானு காதலை ராமிடம் மறைமுகமாக கேட்கச்சொல்வதாகட்டும் அத்தனையும் ஒரு பதின்பருவத்தினரின் தவிப்பு.
பிறந்தநாளின்போது தாவணியில் வரும் ஜானுவை தூரத்திலிருந்து ராம் திக்குமுக்காடிப்பார்க்கும்போதும் சரி, காதல் வந்தபிறகு காதலியின் முகத்தைப் பார்த்து 'ஹேப்பி பர்த் டே' என்று சொல்வதற்குக் கூட தயங்கும்போதும், படபடப்பில் ஜானு ராமின் மார்பில் கைவைத்ததும் மயங்கி விழும்போதும், இருவரும் காதலைப் பகிர்ந்துகொள்ளவில்லையென்றாலும் நடக்கும் உணவுப்பரிமாற்றமும் சரி, வீடு திரும்பும்போது, ஜானு இறுதியாக ராமின் சட்டைகளில் மை தெளிக்கும் காட்சிகளிலும் அழகியலும் ஆன்மாவும் மிஞ்சியிருந்தது.
அது ஒவ்வொருவரையும் தங்கள் பள்ளிக் காதலோடு பொருத்திப் பார்த்துக்கொள்ள எத்தனித்தது. மேற்கூறிய காட்சிகள் வழியாக இயக்குநர் எந்த இடத்திலும் ராம் - ஜானு கதாபாத்திரத்தை நம்மைவிட்டு விலகிவிடாமல், மனதுக்கு நெருக்கமாகவே வைத்திருப்பார்.
விர்ஜின் ராம்