அமெரிக்காவுக்குப் பயந்து, இந்தியாவுடான உறவைவிட்டு வெளியேற ஈரான் தீர்மானித்திருக்கிறது. சபாஹர் துறைமுகம் முதல் ஜாஹீதான் இடையேயான முக்கியமான ரயில் பாதையைத் தனியே கட்டமைக்க தீர்மானித்திருக்கிறது. இது ஒரே நாள் இரவில் ஏற்பட்ட மாற்றம் அல்ல; இது மெல்ல மெல்ல ஏற்பட்ட மாற்றமாகும்.
பிரதமர் நரேந்திர மோடி 2016ஆம் ஆண்டு தெஹ்ரானுக்குச் சென்றபோது ஆப்கானிஸ்தான், ஈரான், இந்தியா ஆகிய நாடுகளை இணைக்கும் முத்தரப்பு ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திட்டார். இந்த ஒப்பந்தத்துக்கு உயிர் கொடுக்கும் வகையில் ரயில் பாதை அமைப்பதற்கு சாத்தியம் உள்ளதா என்பது குறித்து சாத்தியக்கூறு அறிக்கை தயாரிப்பதற்கு இர்கான் (IRCON) என்ற இந்திய ரயில்வே நிறுவனம் ஒரு புரிந்துணர்வு ஒப்பந்தம் மேற்கொண்டது. ஈரானின் தென்கிழக்கில் உள்ள சபாஹர் துறைமுகம் ஓமன் கடலில் அமைந்துள்ளது. இந்த முத்தரப்பு இணைப்பின் மையமாக இது இருக்கிறது.
இந்தியா ரயில்வே பாதை அமைக்கும் வகையில் இந்தியாவுடன் இதற்கான ஒப்பந்தத்தில் கையெழுத்திடவில்லை என்று தெஹ்ரான் சொன்னபோது, அது தவறாகப் பார்க்கப்படவில்லை. இந்தியா தமது விருப்பத்தைத் தெரிவித்தது. ஆனால், உண்மையில் ரயில் பாதை அமைப்பது உள்ளிட்டவற்றைக் கட்டமைக்கும் பணியை அது மேற்கொள்ளவில்லை. இந்திய ரயில்வே நிறுவனமான இர்கான் சாத்தியக்கூறு அறிக்கை மற்றும் அது தொடர்பான 150 மில்லியன் பண மதிப்புள்ள சில பணிகளை மட்டுமே மேற்கொண்டது.
சபாஹர் துறைமுகம் வெற்றிகரமாகச் செயல்பட வேண்டும் என்ற முக்கியத்துவம் வாய்ந்த பட்டியலில் இடம்பெற்றிருந்தபோதிலும், ஏன் இந்தியா போதுமான பணத்தை இந்த ரயில்வே பாதைக்கு ஒதுக்கவில்லை? இந்தியா எனும் பெரிய தேசம், விவேகமான சுயாட்சியைப் பயன்படுத்தவில்லை, தேசிய நலனுக்கு உதவுவதையும் முன்னெடுக்கவில்லை.
பதிலாக இந்தியா அமெரிக்காவிடம் தம்மைத் தாமே தாழ்த்திக் கொண்டுவிட்டது என்ற கோட்பாடுகள் மற்றும் காரணங்கள் உள்ளிட்டவற்றைச் சொல்லி ஈரான் இந்தியாவை குற்றஞ்சாட்டியது. சபாஹர் திட்டம் என்ற போதிலும், அமெரிக்கா அதற்கு பொருளாதார தடைவிதித்து விடுமோ என்ற அச்சத்தில் அது மூழ்கியிருப்பதுதான் இந்தத் திட்டத்துக்கு நிதியளிப்பதில் தாமதம் காட்டுகிறது என இந்தியாவுக்கு வெளிப்படையான காரணங்களாக இருக்கின்றன.
அதன் விரும்பத்தகாத அம்சத்துக்கு இடையேயும் அமெரிக்கா அதனை அனுமதிக்கிறது. அது ஆப்கானிஸ்தான் வர்த்தகத்தை அதிகரிக்கும் என்று நம்புகிறது. பாகிஸ்தானின் கராச்சி துறைமுகத்தைச் சார்ந்திருப்பது குறையும் என்றும் நம்புகிறது. கராச்சி துறைமுகம் தூரத்தில் இருப்பது மட்டுமின்றி, கொஞ்சம் சிக்கலானதும்கூட. எனினும், சமீபத்தில், அவர்களின் பொருள்களை வாகா எல்லைவரை கொண்டுவர காபூல் அரசைப் பாகிஸ்தான் அனுமதித்தது. இந்த நிலைப்பாட்டில்தான் இந்தியாவுக்கான அச்சங்கள் அதிகரித்துள்ளன.
உண்மையான காரணம் என்ன வேண்டுமானாலும் இருக்கட்டும். ஆனால், இந்தியா ஈரானிலிருந்து விலகியே இருக்கிறது. காஷ்மீரின் அந்தஸ்து குறித்து இந்திய அரசு 370ஆவது பிரிவை ரத்துசெய்ததற்கு ஈரான் கடும் கண்டனம் தெரிவித்ததுதான் அதற்குக் காரணம்.
பொதுமக்களின் உரிமைகளைக் கட்டுப்படுத்துவதாக இந்திய அரசுக்கு எதிராக ஈரானிய அரசு விமர்சனம் செய்தது, இது இஸ்லாமிய உலகில் அமைதியின்மைக்கு ஒரு காரணமாக அமைந்தது. பின்னர், ஈரானின் தலைவர் அயத்துல்லா கமேனி, இந்தியக் குடியுரிமை திருத்தச் சட்டத்துக்கு எதிராகவும் கருத்து தெரிவித்தார். இது எவ்வாறு இஸ்லாமியர்களுக்கு எதிராக இருக்கிறது என்ற தகவல்களையும் முன்வைத்தார். பலரால் படுகொலை என்று வர்ணிக்கப்படும் டெல்லி வன்முறை, ஈரானியர்களால் கடுமையாக விமர்சிக்கப்பட்டது.
ஈரானுக்கு காஷ்மீர் முக்கியத்துவம் வாய்ந்ததாக இருக்கிறது. அதனை அவர்கள் ஷாஹீர்-இ-ஈரான் அல்லது மினி ஈரான் என்று அழைக்கின்றனர். காஷ்மீரின் நிலையற்ற தன்மை, இந்தியா, பாகிஸ்தான் இடையே பகைமையை அதிகரிக்கும் என்று நம்புகின்றனர். எனவே இதில் தூதரக ரீதியாகத் தலையிடுவதை அவர்கள் விரும்பினர்.
இதன் காரணமாக பலுசிஸ்தான் மாகாணத்திலுள்ள சபாஹரில் இந்தியாவுக்கு முக்கியமான வெளியைக் கொடுக்க ஈரான் முயற்சி செய்தது. பாகிஸ்தானின் இலக்குகளுக்குப் பதிலடி கொடுக்கும் வகையில் இருக்கும் என்று இதனை ஈரான் கருதியது.
இதன் மூலம் பாகிஸ்தானைக் கட்டுப்படுத்தவும், காஷ்மீர் விஷயத்தில் இந்தியாவுடன் நெருங்கி இருக்கவும், தீவிரமாகப் பின்தொடரவும் புகழ்பெற்ற ஈரானின் ஜெனரல் காசிம் சுலைமாணி விரும்பினார்.
குட்ஸ் படையின் தலைவரான அவர், சபாஹரில் இந்தியா விரைவாக முன்னேற வேண்டும் என்றும், அதன் முக்கிய இலக்குகளை அடைய வேண்டும் என்றும் விரும்பினார். இதன் காரணமாக அவர் அமெரிக்காவால் கொல்லப்பட்டார்.