பாலச்சந்திரன் பிரபாகரன் மரணம்:
ஈழத் தமிழர் விடுதலைக்காக ஆயுதம் ஏந்திப் போராடிய தமிழீழ விடுதலைப் புலிகளின் தலைவர் பிரபாகரனின் மகன் பாலச்சந்திரன் சிங்கள பேரினவாத அரசால் சுட்டுக்கொல்லப்பட்ட புகைப்படம் உலகம் முழுவதும் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. சிங்கள பேரினவாதத்தின் முகத்திரையைக் கிழிக்கும்படி பல புகைப்படங்கள் வெளியாகியிருந்தாலும், விடுதலைப் போராட்டத்தில் பங்கேற்காத ஒரு சிறுவனை சிங்கள பேரினவாத அரசு கொடூரமாக கொலை செய்தது தமிழ்நாட்டு மக்களைக் கொதித்தெழச் செய்தது.
ரோகிங்கியா இனப்படுகொலை:
மியான்மரில் ரோகிங்கியா இஸ்லாமியர்கள் கொடூரமாகக் கொலை செய்யப்பட்டனர். இதிலிருந்து கடல் வழியாக தப்பித்த ஹனிதா பேகம், கப்பல் கவிழ்ந்ததால் தன் பிஞ்சுக் குழந்தை அப்துல் மசூத்தை இழந்தார். உயிரிழந்த அப்துல் மசூத்தை ஹனிதா முத்தமிடும் காட்சி காண்போரை கண்கலங்கச் செய்தது.
வியட்நாம் போர்:
அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியத்தால் கைப்பற்றப்பட்டிருந்தது வியட்நாம். தெற்கு வியட்நாமில் நடைபெற்ற ஏவுகணைத் தாக்குதலின்போது தனது தீப்பற்றிய ஆடைகளைக் களைந்துவிட்டு ஓடிவந்தார் பான் தி கிம் புக் எனும் சிறுமி. இந்த புகைப்படம் உலகளவில் பெரும் அதிர்வலைகளை ஏற்படுத்தியது. இதன்பிறகுதான், எந்த மாதிரியான புகைப்படங்கள் ஊடகங்களில் வெளிவர வேண்டும் என்பதில் அமெரிக்க ஏகாதிபத்தியம் கவனம் செலுத்த ஆரம்பித்தது.
வியட்நாம் போரில் கறுப்பின மக்களை பகடைக்காயாய் பயன்படுத்திய அமெரிக்கா, அவர்களுக்கு இன்னும் சுதந்திரத்தை வழங்கவில்லை. இதுகுறித்து பிளாக் பேந்தர் இயக்கத்தை தோற்றுவித்தவர்களில் ஒருவரான பாபி சியல், சிவில் வார் நேரத்தில் இவர்களுடன் (அமெரிக்கர்கள்) 1 லட்சத்துக்கும் அதிகமான நம் கறுப்பின மக்கள் பங்கேற்றோம். நமக்கு சுதந்திரம் அளிப்பதாக கூறினார்கள். ஆனால் நமக்கு சுதந்திரம் கிடைக்கவில்லை.
இரண்டாம் உலகப் போரில் இவர்களுடன் 8 லட்சத்துக்கும் அதிகமான கறுப்பின மக்கள் பங்கேற்றோம். நமக்கு சுதந்திரம் அளிப்பதாக கூறினார்கள். அப்போதும் சுதந்திரம் கிடைக்கவில்லை. இப்போது வியட்நாம் போருக்காக இவர்களுடன் பங்கேற்கக் கிளம்பிருக்கிறோம். இப்போதும் எதுவும் கிடைக்கப் போவதில்லை... இந்த நிறவெறி பிடித்த காவலர்களின் கொடூர ஒடுக்குமுறையைத் தவிர என்கிறார். இதற்கு உதாரணமாக ஜார்ஜ் ப்ளாய்ட் கொலையை எடுத்துக் கொள்ளலாம்.