வறட்சிப் பாதையில் இந்தியா
இன்று, நமது பரந்து விரிந்த இந்திய நாட்டின் மொத்த மக்கள் தொகையில் மூன்றில் ஒரு பங்கு மக்கள், மிகக் கடுமையான வறட்சியை எதிர்கொள்கின்றனர். குறிப்பாக, ஆந்திரா, கர்நாடகா, தெலங்கானா, தமிழ்நாடு, ஒடிசா, கேரளா, ராஜஸ்தான், மத்திய பிரதேசம், சத்தீஸ்கர், உத்தரப் பிரதேசம், உத்தராகண்ட், குஜராத், பஞ்சாப் மற்றும் மேற்கு வங்கம் ஆகிய மாநிலங்களில் நிலைமை மிகவும் மோசமாக உள்ளது.
நாட்டில் உள்ள பத்து மாநிலங்களில், சுமார் 254 மாவட்டங்கள் ஆண்டுதோறும் கடும் வறட்சியை சந்திக்கின்றன. ஏற்கனவே, இதுகுறித்து இந்தியப் புவியியல் விஞ்ஞானிகள் நிகழும், நிகழப்போகும் வறட்சி குறித்து விவரித்துள்ளனர். பசுமை இல்ல வாயுக்களில் தொடங்கி கோடிக்கணக்கான லிட்டர் தண்ணீரை குடிக்கும் தொழிற்சாலைகள் வரை மனிதர்களால் உருவாக்கப்பட்ட கட்டமைப்புகள் முன்பு எந்த நூற்றாண்டுகளிலும் இல்லாத வறட்சியை இந்த நூற்றாண்டில் அளித்துள்ளது.
இதே நிலை நீடித்தால் அடுத்த நூற்றாண்டு வரை நாம் தாக்குபிடிப்போமா என்ற கேள்வி எழுகிறது. மத்திய நீர்வள அமைச்சகப் பதிவுகளின் படி, 2050ஆம் ஆண்டளவில், இந்தியாவில் உள்ள 79 விழுக்காடு நீர்நிலைகள் தண்ணீரை தக்க வைத்துக்கொள்ளும் தன்மையிலிருந்து மாறுபட போகிறது. இதன் விளைவுகள் நீராதாரச் சுற்றுச்சூழலில் மிகப்பெரிய மாற்றத்தை ஏற்படுத்தும்.
இந்தாண்டு, ஏப்ரல் 13ஆம் தேதி வரையிலான தரவுகளின்படி நாட்டிலுள்ள 91 பெரிய நீர்த்தேக்கங்களின் மொத்த கொள்கலன் மதிப்பு 157.799 பில்லியன் கன மீட்டர். ஆனால், அவற்றில் தற்போது வெறும் 35.839 பில்லியன் கன மீட்டர் தண்ணீர் மட்டுமே இருப்பில் உள்ளது. இந்த அளவும் கடந்தாண்டை விட குறைவுதான்.
அதுமட்டுமல்லாமல் மற்றொரு அறிக்கையின்படி, நாட்டிலுள்ள 40 விழுக்காடு கிணறுகள், அவற்றின் சராசரி அளவைக் காட்டிலும் மிகக் குறைவான தண்ணீரையே தக்கவைத்துக்கொண்டுள்ளன. அத்துடன் 10 விழுக்காடு கிணறுகள் தண்ணீரே இல்லாத சூழ்நிலைக்கு தள்ளப்பட்டுள்ளன.
இதன்காரணமாக மத்திய அரசு, நதிகள் இணைப்பு திட்டத்தினை கையில் எடுத்தது. இதற்கு முதல்கட்டமாக மத்திய நீர்வள அமைச்சகத்தின் கீழ் செயல்படும் தேசிய நீர் மேம்பாட்டு அமைப்பிடம், இமயமலைப் பிராந்தியத்திற்கான 14 நதிகள் இணைப்பு திட்டங்கள் மற்றும் தீபகற்ப பிராந்தியத்திற்கான 16 நதிகள் இணைப்புத் திட்டங்கள் குறித்த விரிவான ஆய்வறிக்கையை தயார் செய்ய ஆணையிட்டது.
இமயமலைய நதிகள் இணைப்புத் திட்டங்கள்
- காக்ரா - யமுனா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- சர்தா - யமுனா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- ராஜஸ்தான் - சபர்மதி நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- மானஸ்- சங்கோஸ் - தீஸ்தா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- ஜோகிகோபா - தீஸ்தா - பரக்கா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- கங்கா-தாமோதர்-சுபர்ணரேகா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- சுபர்ணரேகா-மகாநதி நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- பரக்கா - சுந்தர வன நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- கந்தக்-கங்கா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- ராஜஸ்தான் - யமுனா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- சேன் நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- சோன் அணை-தெற்கு துணை நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- கோசி-காக்ரா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- கோசி- மெச்சி நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
இத்திடங்களால் ராஜஸ்தான், உத்தரப் பிரதேசம், உத்தராகண்ட், குஜராத், பஞ்சாப், மேற்கு வங்கம், மத்திய பிரதேசம் மற்றும் சத்தீஸ்கர் ஆகிய மாநிலங்களில் உள்ள வறண்ட பகுதிகளுக்கு தண்ணீரை எடுத்துச் செல்ல முடியும். மானாவாரிப் பயிர்கள் சாகுபடி இயல்பை காட்டிலும் அதிகமாக விளையும். உள்நாட்டு குடிநீர் தேவையை பூர்த்தி செய்யலாம்.
தீபகற்ப நதிகள் இணைப்புத் திட்டங்கள்
- மகாநதி-கோதாவரி-கிருஷ்ணா-பெண்ணாறு-காவிரி நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- பர்-டபி-நர்மதா நதிகள் இணைப்பு திட்டம்
- கென்-சம்பல் நதிகள் இணைப்பு திட்டம் அத்துடன் அவற்றின் கிளை ஆறுகள்.
மேற்கூறிய திட்டங்களில் பல திட்டங்களுக்கு முழுமையான ஆய்வறிக்கை மத்திய நீர்வள அமைச்சத்திடம் தாக்கல் செய்யப்படுவிட்டன. அதைத் தொடர்ந்து நதிகள் இணைப்புத் திட்டத்தின் இரண்டாவது மற்றும் மூன்றாவது பாகங்களாக தீபகற்ப மாநிலங்களுக்கான திட்டங்களுக்கும் ஆவணங்கள் தயாரிக்கப்பட்டன.
இவற்றில், பர்-டபி-நர்மதா நதிகள் இணைப்புத் திட்டப் பணிகள் குஜராத்தில் தொடங்கப்பட்டுவிட்டன. அதற்கு முதல்கட்டமாக ரூ.2,800 கோடி ஒதுக்கப்பட்டுள்ளது. அதையடுத்து மகாநதி-கோதாவரி-கிருஷ்ணா-பெண்ணாறு-காவிரி இணைப்புத்திட்டத்திற்கு 2004-2005ஆம் ஆண்டில் சாத்தியக்கூறு அறிக்கை தயாரிக்கப்பட்டு சம்பந்தப்பட்ட மாநிலங்களுக்கு சுற்றுக்கு அனுப்பப்பட்டது.
அதையடுத்து நதிகள் இணைப்பு பணிக்குழு குழு அமைக்கப்பட்டு, கடந்த பிப்ரவரி 25ஆம் தேதி அதற்கான ஒப்புதல் வழங்கப்பட்டது. இதற்கான கூட்டத்தில் ஆந்திரா, தெலங்கானா மாநிலங்களைச் சேர்ந்த உறுப்பினர்களும், மத்திய ஜல் சக்தி ஆலோசகர் வேதிர் ஸ்ரீராம் உள்ளிட்டோர் கலந்துகொண்டனர். அதன்படி கோதாவரி-காவேரி நதிகள் இணைக்கும் திட்டம், ஈஞ்சம்பள்ளியிலிருந்து(தெலங்கானா) செயல்படுத்த தேசிய நீர் மேம்பாட்டு அமைப்பு (NWDA) முடிவு செய்துள்ளது. விரைவில் பணிகள் தொடங்கப்பட உள்ளன.
நதிகள் இணைப்பு திட்டத்தினால் நமக்கு கிடைக்கபோவது என்ன மற்றும் அதனால் நாம் இழக்கப் போவது என்ன?
சாதகங்கள்
வெள்ளக் கட்டுப்பாடு மற்றும் வறட்சி குறைப்பு
தேசிய நீர் மேம்பாட்டு அமைப்பின் கூற்றுப்படி, இந்தியாவில் ஆண்டுதோறும் 70 லட்சம் ஹெக்டேர் நிலம், 30 லட்சம் ஹெக்டேர் பரப்பளவு பயிர்கள் புயல்களால் நாசாமாகின்றன. முக்கியமாக கிழக்கு மாநிலங்களில் ஆண்டுக்கு ரூ.1000 கோடிக்கு மேல் சேதம் ஏற்படுகிறது.
இதனை ஆறுகள் இணைப்புத் திட்டத்தின் மூலம் எளிதாக குறைக்க முடியும். அதவாது ஆறுகளை இணைத்து நீர்த்தேக்கங்களில் கூடுதலான தண்ணீரை திருப்பிவிட முடியும். அவற்றை நீர்த்தேக்கங்களில் சேகரித்து கால்வாய்கள் மூலம் குறந்த பட்சம் 12 கிமீ வரையிலும் உள்ள வறண்டப் பகுதிகளுக்கு தண்ணீர் வழங்க முடியும்.
அத்துடன் உள்நாட்டு மற்றும் தொழில்துறைகளுக்கு தண்ணீர் கிடைக்கச் செய்ய முடியும். அதனால் உற்பத்தியை பெருக்கலாம். அத்துடன் வெள்ளச் சேதங்களை 35 விழுக்காடு குறைக்கலாம். பெருமளவு வறட்சி குறையும்.
நீர்ப்பாசனம், உணவு பாதுகாப்பு
உலகின் மற்ற நாடுகளை ஒப்பிடுகையில் இந்தியாவிற்கு கூடுதலாக நீர்ப்பாசனம் தேவைபடுகிறது. குறிப்பிட்டுச் சொன்னால், உலக சராசரி நீர்பாசன விழுக்காடு 69 ஆகும். ஆனால் இந்தியாவிற்கு 83 நீர்பாசன விழுக்காடு தேவைப்படுகிறது. அதிகரித்துவரும் மக்கள் தொகை இந்த விழுக்காட்டை இன்னும் அதிகரிக்க கூடும்.
தற்போதுள்ள மக்கள்தொகையின் அடிப்படையில், 2050ஆம் ஆண்டுக்குள் 150 முதல் 180 கோடி மக்களுக்கு ஆண்டுதோறும் சுமார் 4.5 கோடி லட்சம் டன் உணவை நாம் உற்பத்தி செய்யவேண்டும். அதற்கு தற்போதுள்ள விவசாய நிலங்களை விட கூடுதலாக 6 கோடி ஹெக்டேர் நிலங்கள் தேவை.