பாரதி என்னும் ஞானச் சூரியன்
தூத்துக்குடி மாவட்டம் எட்டயபுரத்தில் 1882ஆம் ஆண்டு டிசம்பர் திங்கள் 11ஆம் நாள் சின்னசாமி-இலக்குமி அம்மாள் தம்பதிக்கு மகனாகப் பிறந்த ஆண் குழந்தைக்கு சுப்பிரமணியன் என்று பெயர்சூட்டி சுப்பையா என்று அழைத்து வந்தனர். இளமையிலேயே பழுத்த அறிவுடன் திகழ்ந்த சுப்பையா, அக்காலச் சமூகத்தில் மூட நம்பிக்கைகளால் மூழ்கியிருந்த இருளை-தனது ஞானச்சுடரால் விரட்டிய ஞானச் சூரியனாய் உருவெடுத்தார். எட்டப்ப நாயக்க மன்னர் அந்தச் சூரியனின் கவித்திறனைக் கண்டு வியந்து கலைமகள் என்று பொருள்படும் பாரதி என்ற பட்டப் பெயரைச் சூட்டினார்.
ஆணவத்தை நொறுக்கிய 'சின்னப்பயல்'
எட்டயபுர மன்னரிடம் பாரதிக்கு இருந்த நெருக்கத்தை விரும்பாத காந்திமதிநாதன் என்ற அரசவைப் புலவர், கவிஞர்களுக்குள் நடந்த போட்டியில், "பாரதி சின்னப்பயல்" என்ற வரியில் முடியுமாறு கவி இயற்ற முடியுமா என்று சவால் விட்டார். தன்னைச் சிறுவன் என்று மட்டம் தட்டவே புலவர் அந்த வரியைக் கொடுத்தார் என்று புரிந்துகொண்ட பாரதி,
"ஆண்டில் இளையவனென் றந்தோ அகந்தையினால்
ஈண்டிங் கிகழ்ந்தென்னை ஏளனஞ்செய் - மாண்பற்ற
காரிருள்போ லுள்ளத்தான் காந்திமதிநாதனைப்
பாரதி சின்னப்பயல்" - என்று பாடி முடித்தார்.
'தன்னைவிட வயதில் சிறியவன் என்ற அகந்தையால் தன்னை இகழ்ந்து ஏளனம் செய்த பெருமையற்ற கருமையான இருள் போன்ற உள்ளம் கொண்ட காந்திமதி நாதனைப் பார் மிகவும் சின்னப்பயல்' என்று பொருள்படும் பாடலைப் புரிந்துகொண்ட புலவர்கள் கரவொலி எழுப்பி பாரதியைப் பாராட்டினார்கள்.
பேனாவில் தீயூற்றி எழுதிய தேசியக்கவி
பெண் விடுலை, சமுதாய விடுதலையில் மட்டுமல்ல; தேச விடுதலைக்காகவும் பாரதி ஆற்றிய பங்கு அளப்பரியது. மற்றவர்கள் தம் பேனாவில் மையூற்றி எழுதியபோது பாரதியோ சுதந்திரத் தீயூற்றி எழுதினார்.
"தண்ணீர் விட்டோ வளர்த்தோம் சர்வேசா இப்பயிரை
கண்ணீரால் காத்தோம் கருகத் திருவுளமோ" - என்று விம்பி வெதும்பியவர்.
"என்று தணியும் இந்த சுதந்திர தாகம்?
என்று மடியும் எங்கள் அடிமையின் மோகம்?
என்றெம தன்னைகை விலங்குகள் போகும்?"
-என்று கசிந்துருக வைத்தவர்.
"அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே
பச்சையூ னியைந்த வேற் படைகள் வந்த போதினும்,
அச்சமில்லை அச்சமில்லை அச்சமென்ப தில்லையே"
-என்று தமது வீரம் மிக்க வரிகளால் மக்களின் மனதில் விடுதலைப் போராட்ட உணர்வை வீருகொண்டெழச் செய்தவர் தேசியக்கவி பாரதி.
பாஞ்சாலி சபதத்தில் விடுதலைப் போராட்டத்தையே பாரதப் போராக உருவகப்படுத்தி அவர் எழுதிய விடுதலை வரிகளில் முக்கியமானதுதான்...
"தருமத்தின் வாழ்வுதனைச் சூதுகவ்வும்
தருமம் மறுபடி வெல்லும்" என்பது!
புரட்சியை தன் வீட்டிலிருந்து தொடங்கிய மகாகவி
தீண்டாமை, பெண்ணடிமை உள்ளிட்ட ஏராளமான சமுதாயக் கொடுமைகளை எதிர்த்துப் போராடிய பாரதி, அதை முதலில் தனது வீட்டிலிருந்தே தொடங்கினார். உயர்த்தப்பட்ட சாதியில் பிறந்த அவர், 'எனது மகள் - தாழ்த்தப்பட்ட சாதிக்கார இளைஞனோடு ஓடிப்போய் திருமணம் செய்துகொண்டு, அப்பா! இந்த இடத்தில் இவரோடு நான் நலமாக இருக்கிறேன் என்று கடிதம் எழுதினால் அதுதான் எனக்கு பெருமகிழ்ச்சி' என்று உளமாறச் சொன்னவர்.
இந்து கடவுளைப் போற்றி பாடல்களை எழுதியதுபோலவே இஸ்லாமியக் கடவுளையும் போற்றி பாடல் எழுதிக் கொடுத்தவர். 'தீண்டத் தகாதவர்கள்' என்று ஒதுக்கி வைக்கப்பட்டவர்களை தோள்தழுவிப் பழகி, அவர்களுக்கும் வேதங்களை சொல்லிக்கொடுத்து பூணூல் அணிவித்து சமதர்ம சமுதாயம் படைக்கப் போராடியவர். முற்றிய மூங்கிலை வளைக்க முடியாது என்று உணர்ந்ததாலோ என்னவோ,
"சாதிகள் இல்லையடிப் பாப்பா - குலத்
தாழ்ச்சி உயர்ச்சி சொல்லல் பாவம்"