ଖୋର୍ଦ୍ଧା: ବର୍ତ୍ତମାନ ବିଜ୍ଞାନ ଯୁଗରେ ବାସ କରୁଛି ମଣିଷ । ପୁରଠୁ ପଲ୍ଲୀ ସବୁଠି ଆଧୁନିକତାର ଛାପ । ପରିବର୍ତ୍ତନଶୀଳ ଦୁନିଆରେ ତାଳ ଦେଇ ନିଜକୁ ଖାପ୍ ଖୁଆଇ ଚାଲୁଛି ମାନବ ସଭ୍ୟତା । ଯେଉଁଠି ଆଗରୁ ଘଞ୍ଚ ଜଙ୍ଗଲ ଥିଲା ତାହା ଆଜି ସହର ବୋଲାଉଛି । ସମୟର ଅନ୍ତରାଳେ ସବୁକିଛି ବଦଳିଛି । ମଧୁର ଗ୍ରାମୀଣ ଜୀବନ ମଧ୍ୟ ଆଧୁନିକତାର ଚାକଚକ୍ୟରେ ହଜିଯାଉଛି । ଆଗ କାଳରେ ସୂର୍ଯ୍ୟ ଉଇଁଲା ମାତ୍ରେ ଚାଷୀ ବଳଦ ଓ ଲଙ୍ଗଳ ସହ କ୍ଷେତକୁ ବାହାରି ପଡୁଥିଲା । କ୍ଷେତ କାମ ସାରି ପୁଣି ସୂର୍ଯ୍ୟ ନଇଁଲେ ଘର ମୁହାଁ ହେଉଥିଲା । ହେଲେ ସମୟର କସଟି ପଥରରେ ସେସବୁ ସ୍ମୃତି ହୋଇ ରହିଯାଇଛି ।
ଆଜିକାଲି ଗାଁ ଗଣ୍ଡାରେ ଲଙ୍ଗଳ ହଜିଗଲାଣି । ଗାଁ କ୍ଷେତରେ ଆଗଭଳି ଆଉ ହଳ ଲଙ୍ଗଳ ଦିଶୁନି କି ବଳଦଙ୍କ ହମ୍ବାରଡି ଶୁଭୁନି । ପୁରୁଣାକାଳିଆ ଶଗଡର ସ୍ଥାନ ନେଇଛି ଆଧୁନିକ ଯନ୍ତ୍ରପାତି । ଜମିରେ ଲଙ୍ଗଳ ବଦଳରେ ବୁଲୁଛି ନାଲି ନେଳି ରଙ୍ଗର ଟ୍ରାକ୍ଟର । ଏହି ଯାନ୍ତ୍ରିକ ଗାଡିର ଘଡ ଘଡ୍ କର୍କଶ ଶବ୍ଦରେ କାନ ଫାଟି ଯାଉଛି । ଆଉ ଏଥିରୁ ବାହାରୁଥିବା ଭକ୍ ଭକ୍ କଳା ଧୂଆଁରେ ରୁନ୍ଧି ହୋଇଯାଉଛି ଜୀବନ ।