ଏଡ଼ାଇ ନହେବା ଭଳି ଏପରି ଏକ ପରିସ୍ଥିତି ଏବେ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଛି ଯାହା ଫଳରେ କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ପୁଣି ଥରେ ଏକ ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ବ୍ୟାଙ୍କ ଏବଂ ଆର୍ଥିକ ସଂସ୍ଥା ସ୍ଥାପନ କରିବା ନେଇ ବିଚାର କରୁଛନ୍ତି । କିଛି ବର୍ଷ ପୂର୍ବେ ଦେଶରେ ଏପରି କିଛି ଅନୁଷ୍ଠାନ ବନ୍ଦ ହୋଇଯାଇଥିଲା । ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ଫାଇନାନ୍ସ ଇନିଷ୍ଟିଚ୍ୟୁସନ (ଡିଏଫଆଇ) ଗଠନ କରିବା ପାଇଁ ପୁଣି ଥରେ କ୍ଷେତ୍ର ପ୍ରସ୍ତୁତ କରାଯାଉଛି, ଯାହାକି ଭିତ୍ତିଭୂମି ସୃଷ୍ଟି କରିବା ଏବଂ ଅନାଦେୟ ଋଣ ଆଦାୟ କରିବାରେ ସହାୟକ ହେବ ।
କେନ୍ଦ୍ର ଅର୍ଥମନ୍ତ୍ରୀ ଶ୍ରୀମତୀ ନିର୍ମଳା ସୀତାରମଣ ତାଙ୍କ ବଜେଟ ଭାଷଣରେ ଏକ ଡିଏଫଆଇ ଆରମ୍ଭ କରିବାର ଆବଶ୍ୟକତା ସମ୍ପର୍କରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଥିଲେ । ପୂର୍ବରୁ କେନ୍ଦ୍ର କ୍ୟାବିନେଟରେ ଏହି ପ୍ରସ୍ତାବ ଗୃହୀତ ହୋଇଥିଲା । କ୍ୟାବିନେଟରେ ଅନୁମୋଦିତ ଏ ସମ୍ପର୍କିତ ବିଲ୍ କୋଭିଡ ସଂକଟ ଯୋଗୁଁ ବହୁତ ତଳକୁ ଖସି ଆସିଥିବା ଜାତୀୟ ଅର୍ଥନୀତିକୁ ନୂଆ ଜୀବନ ଦେବ । ଡିଏଫଆଇରେ ଦୀର୍ଘମିଆଦୀ ପୁଞ୍ଜିନିବେଶ ପାଇଁ ପ୍ରୋତ୍ସାହନ ସ୍ବରୂପ ଦଶ ବର୍ଷ ଟିକସର ପ୍ରତିଶ୍ରୁତି ଦିଆଯାଇଛି । କେନ୍ଦ୍ର ସରକାରଙ୍କ ଆକଳନରେ ଏପରି ପଦକ୍ଷେପ ଦ୍ବାରା 7671 ଭିତ୍ତିଭୂମି ପ୍ରକଳ୍ପରେ 111 ଲକ୍ଷ କୋଟି ଟଙ୍କାର ପୁଞ୍ଜିନିବେଶ କରାଯିବ ।
ଚୀନ୍, ବ୍ରାଜିଲ୍, ସିଙ୍ଗାପୁର, ଦକ୍ଷିଣ କୋରିଆ, ଜାପାନ ଏବଂ ଜର୍ମାନୀ ଆଦି ଦେଶର ଅର୍ଥନୈତିକ ପୁନଃରୁଥାନରେ ନିଜ ନିଜ ଦେଶରେ ଥିବା ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ବ୍ୟାଙ୍କର ଭୂମିକା ଗୁରୁତ୍ବପୂର୍ଣ୍ଣ ରହିଆସିଛି । ଭାରତରେ ମଧ୍ୟ ସୃଷ୍ଟି ହୋଇଥିବା ଜଟିଳତା ଏବଂ ଚ୍ୟାଲେଞ୍ଜ ଦୂର କରିବାରେ ବ୍ୟାଙ୍କ ସହାୟତା କରିବ ବୋଲି କେନ୍ଦ୍ର ସରକାର ଆଶା ରଖିଛନ୍ତି ।
ଇନଫ୍ରାଷ୍ଟ୍ରକଚର ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ବ୍ୟାଙ୍କ ଅଫ୍ ଇଣ୍ଡିଆ ଆକ୍ଟ 1964 ଉଚ୍ଛେଦ ସହିତ ଭାରତରେ ଡିଏଫଆଇ ଯୁଗର ଅବସାନ ଘଟିଥିଲା। ନୂଆ କରି ପ୍ରସ୍ତାବିତ ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ବ୍ୟାଙ୍କର ସଫଳତା ବିଗତ ଦିନର ଦୋଷତ୍ରୁଟି ଏବଂ ତିକ୍ତ ଅନୁଭୂତିର ପୁନରାବୃତ୍ତି ରୋକାଯିବା ଉପରେ ମୁଖ୍ୟତଃ ନିର୍ଭର କରୁଛି ।
ଡେଭଲପମେଣ୍ଟ ବ୍ୟାଙ୍କ ବହୁବର୍ଷ ପୂର୍ବରୁ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିବା ଶିଳ୍ପାୟନକୁ ତ୍ବରାନ୍ବିତ କରିପାରିବ ବୋଲି ଏକ ଧାରଣା ରହିଛି । ଯାହା ଫଳରେ ଆଇଏଫସିଆଇ (1948), ଆଇସିଆଇସିଆଇ (1955) ଏବଂ ଆଇଡିବିଆଇ (1964) ପରି ଅନୁଷ୍ଠାନ ଜାତୀୟ ସ୍ତରରେ ଏବଂ ଏସଏଫସି ଏବଂ ଏସଆଇଡିସି ପରି ଅନୁଷ୍ଠାନ ରାଜ୍ୟସ୍ତରରେ ଆରମ୍ଭ ହୋଇଥିଲା । ସରକାର ସେମାନଙ୍କର ମୁଖ୍ୟ ଆର୍ଥିକ ସୂତ୍ର ହୋଇଥିବାରୁ ଏସବୁ ଅନୁଷ୍ଠାନ ସ୍ବତନ୍ତ୍ର ଭାବେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିପାରିନଥିଲେ। ରାଜନୈତିକ ହସ୍ତକ୍ଷେପ କ୍ରମଶଃ ସେମାନଙ୍କ ସ୍ଥିତି ଖରାପ କରି ଦେଇଥିଲା । ଦାୟିତ୍ବହୀନ ନୀତିଗତ ନିଷ୍ପତ୍ତି ଯୋଗୁଁ ସେସବୁ ସଂସ୍ଥାର ଲାଭ କମିବା ସହ ବିକାଶ ଉପରେ ପ୍ରତିକୂଳ ପ୍ରଭାବ ପଡିଥିଲା । ଏସବୁ ସଂସ୍ଥାର ଏନପିଏ ଅନ୍ୟ ବାଣିଜ୍ୟିକ ବ୍ୟାଙ୍କର ଅନାଦେୟ ଋଣ ପରିମାଣଠାରୁ ଟପି ଯାଇଥିଲା ।