ଗାନ୍ଧୀନଗର:ଆଜି ୧୦୦ ବର୍ଷରେ ପାଦ ଥାପିଲେ ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ ନରେନ୍ଦ୍ର ମୋଦିଙ୍କ ମାଆ । ଏହି ଅବସରରେ ନିଜ ମାଆ ହୀରା ବେନଙ୍କ ଉଦ୍ଦେଶ୍ୟରେ ଏକ ଭାବପୂର୍ଣ୍ଣ ବ୍ଲଗ୍ ଲେଖିଛନ୍ତି ପ୍ରଧାନମନ୍ତ୍ରୀ । ବ୍ଲଗ ମାଧ୍ୟମରେ ସେ ନିଜ ମାଆଙ୍କ ସଂଘର୍ଷ, ବଳିଦାନ ଓ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ବ ସମ୍ପର୍କରେ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ନିଜ ପିଲାଦିନର କିଛି ସ୍ମୃତି ମନେ ପକାଇଛନ୍ତି । ସେ ଲିଖିଛନ୍ତି, ''ମାଆ କେବଳ ଏକ ଶବ୍ଦ ନୁହେଁ । ଏହା ଜୀବନର ଏମିତି ଏକ ଭାବନା ଯେଉଁଥିରେ ସ୍ନେହ, ଧୈର୍ଯ୍ୟ, ବିଶ୍ୱାସ, ଏମିତି କେତେ କ’ଣ ସମାହିତ ହୋଇ ରହିଛି । ଦୁନିଆର ଯେକୌଣସି ପ୍ରାନ୍ତ ହେଉ, ଯେକୌଣସି ଦେଶ ହେଉ, ପ୍ରତ୍ୟେକ ସନ୍ତାନର ମନରେ ସବୁଠୁ ଅମୂଲ୍ୟ ସ୍ନେହ ମାଆ ପାଇଁ ଲୁଚି ରହିଥାଏ । ମାଆ କେବଳ ଆମ ଶରୀରକୁ ରୂପ ଦିଏ ନାହିଁ, ବରଂ ଆମ ମନ, ଆମ ବ୍ୟକ୍ତିତ୍ୱ, ଆମ ଆତ୍ମବିଶ୍ୱାସର ମଧ୍ୟ ନିର୍ମାଣ କରିଥାଏ । ଆଉ ନିଜ ସନ୍ତାନ ପାଇଁ ଏତିକି କରିବା ଲାଗି ସେ ନିଜକୁ ସମର୍ପି ଦେଇଥାଏ, ନିଜକୁ ଭୁଲି ଯାଇଥାଏ । ମୋ ମାଆ ଆଜି ନିଜ ଜୀବନର ୧୦୦ତମ ବର୍ଷରେ ପ୍ରବେଶ କରୁଛନ୍ତି ।''
''ମୋ ମାଆ ଯେତିକି ସାଧାରଣ, ସେତିକି ଅସାଧାରଣ ମଧ୍ୟ । ଠିକ୍ ସେମିତି, ଯେମିତି ସବୁ ଘରେ ମା’ମାନେ ହୋଇଥାନ୍ତି । ଆଜି ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ମା’ଙ୍କ ବିଷୟରେ ଲେଖୁଛି, ଆପଣମାନେ ଏହାକୁ ପଢ଼ି ଭାବୁଥିବେ, ଆରେ ! ମୋ ମାଆ ବି ତ’ ଏମିତି । ମୋ ମା’ ମଧ୍ୟ ଏମିତି କରିଥାନ୍ତି । ମୋ ଲେଖା ପଢ଼ିବା ସମୟରେ ଆପଣ ନିଜ ମା’ଙ୍କ କଥା ଭାବୁଥିବେ । ମେହସାଣା ଜିଲ୍ଲାର ବିସନଗର ଠାରେ ମୋ ମା’ଙ୍କ ଜନ୍ମ ହୋଇଥିଲା । ବଡ଼ନଗର ଠାରୁ ଏ ସ୍ଥାନ ବେଶୀ ଦୂର ନୁହେଁ । ଦୁର୍ଭାଗ୍ୟବଶତଃ, ମାଆଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ମାଆ ଅର୍ଥାତ୍ ମୋ ଆଈଙ୍କ ସ୍ନେହ ମିଳି ପାରିନଥିଲା । ଗୋଟିଏ ଶତାବ୍ଦୀ ପୂର୍ବରୁ ଆସିଥିବା ବିଶ୍ୱ ମହାମାରୀର ପ୍ରଭାବ ସେତେବେଳେ ଅନେକ ବର୍ଷ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ରହିଥିଲା । ସେହି ମହାମାରୀ ମୋ ମାଆ ଙ୍କ ଠାରୁ ଆଈଙ୍କୁ ଛଡ଼ାଇ ନେଇଥିଲା । ଆଈଙ୍କ ମୁହଁ, ତାଙ୍କର କୋଳ, ଏସବୁ କିଛି କଥା ମାଆଙ୍କର ମନେ ନାହିଁ । ମାଆ କେବେ ସ୍କୁଲ ମାଟି ମାଡ଼ିନଥିଲେ । ଘରେ କେବଳ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଓ ଅଭାବ ଭିତରେ ତାଙ୍କର ଜୀବନ କଟିଥିଲା ।''
''ବଡ଼ନଗରରେ ଆମେ ଯେଉଁ ଘରେ ରହୁଥିଲୁ ତାହା ଖୁବ୍ ଛୋଟ ଥିଲା । ସେ ଘରେ ଝରକା ସୁଦ୍ଧା ନଥିଲା, ଶୌଚାଳୟ କିମ୍ବା ବାଥରୁମ୍ ନଥିଲା । ମୋଟ ଉପରେ ଦେଖିବାକୁ ଗଲେ ମାଟି କାନ୍ଥ ଓ ଟାଇଲ ଛପରରେ ତିଆରି ଗୋଟିଏ-ଦେଢ଼ କୋଠରୀ ବିଶିଷ୍ଟ ସେହି ଢାଞ୍ଚା ହିଁ ଆମ ଘର ଥିଲା । ସେହି ଘରେ ମା’-ବାପା, ଆମେ ସମସ୍ତେ ଭାଇ-ଭଉଣୀ ରହୁଥିଲୁ । ସେହି ଛୋଟ ଘରେ ମା’ଙ୍କ ରୋଷେଇ ସୁବିଧା ପାଇଁ ବାପା ବାଉଁଶ ଖୁଣ୍ଟ ଏବଂ କାଠ ପଟା ସହାୟତାରେ ଏକ ମଞ୍ଚା ଭଳି ଢାଞ୍ଚା ତିଆରି କରିଥିଲେ । ସେହି ମଞ୍ଚା ହିଁ ଆମ ଘରର ରୋଷେଇ ଘର ଥିଲା । ମାଆ ତା’ ଉପରେ ଚଢ଼ି ଖାଇବା ପ୍ରସ୍ତୁତ କରୁଥିଲେ ଏବଂ ଆମେ ସମସ୍ତେ ତା’ ଉପରେ ବସି ଖାଉଥିଲୁ । ସାଧାରଣତଃ ଯେଉଁଠି ଅଭାବ ରହିଥାଏ, ସେଠି ଅଶାନ୍ତି ରହିଥାଏ । କିନ୍ତୁ ମୋ ବାପା-ମାଆଙ୍କର ବିଶେଷତ୍ୱ ହେଉଛି ଅଭାବ ସତ୍ତ୍ୱେ ସେମାନେ ଘରେ କେବେ ମଧ୍ୟ ଅଶାନ୍ତିର ବାତାବରଣ ସୃଷ୍ଟି ହେବାକୁ ଦେଉନଥିଲେ ।''