कोरोनामुळे आईचे छत्र हरपलं; दोन गतिमंद भावांना मोठा भाऊ देतो मायेची ऊब

आई गेल्यामुळे वडील अगदी खचून गेलेत. घरातील कर्ती अचानक हरवल्याने वडिलांना धीर देण्यासह गतिमंद भावांची जबाबदारीही मोठ्या भावावर आली. अमरावती शहरातील दंत महाविद्यालय परिसरात राहणाऱ्या गिरमकर कुटुंबाची कोरोनामुळे झालेली अवस्था 'ईटीव्ही भारत' ने जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला असता मनाला सुन्न करणारी परिस्थिती समोर आली.

अमरावती -कुटुंबाचा आधार असणारी आई कोरोनाची पहिली लाट येताच कोरोनाग्रस्त झाली. दोन दिवस रुग्णालयात उपचार सुरू असताना अचानक आई गेल्याचे डॉक्टरांनी स्पष्ट केले. कोरोनामुळे दगावल्याने रुग्णालयातून थेट स्मशानभूमीतच आईवर ( Amravati Corona ) अंत्यसंस्कार झाला. आई गेली आणि सारेच बदलले. दुर्दैव इतके की गतिमंद असणारे दोन भाऊ ( Mentally Retarded Brothers ) आईचे अंत्यदर्शही घेऊ शकले नाहीत. आई गेल्यामुळे वडील अगदी खचून गेलेत. घरातील कर्ती अचानक हरवल्याने वडिलांना धीर देण्यासह गतिमंद भावांची जबाबदारीही मोठ्या भावावर आली. अमरावती शहरातील दंत महाविद्यालय ( Dental College in Amravati ) परिसरात राहणाऱ्या गिरमकर कुटुंबाची ( Giramkar Family Amravati ) कोरोनामुळे झालेली अवस्था 'ईटीव्ही भारत' ने जाणून घेण्याचा प्रयत्न केला असता मनाला सुन्न करणारी परिस्थिती समोर आली.

आई गेली आणि सारंच संपलं -

आईला मधुमेह होता. मीना नरेंद्र गिरमकर असे माझ्या आईचे संपूर्ण नाव. एक दिवस आई अचानक आजारी पडली. नेहमीच्या डॉक्टरांकडे उपचार घेतले असता त्यांना आईला नेमके काय होत आहे हे कळलेच नाही. त्यामुळे बऱ्याच उशिराने कोरोना झाला असावा असे सांगून त्या डॉक्टरांनी हात वर केले. आम्ही धावपळ करीत आईला एका खासगी कोविड रुग्णालयात उपचारासाठी दाखल केले. त्यावेळी आई चालती बोलती होती आणि तिची ऑक्सिजन लेव्हलही व्यवस्थित होती. दोन दिवसाने 21 सप्टेंबर 2020 रोजी मात्र आई गेली, असे डॉक्टरांनी सांगताच जो काही हादरा बसला त्यातून अद्यापही आम्ही सावरलो नाही असे तुषार गिरमकर 'ईटीव्ही भारत' शी बोलताना म्हणाले. आई गेली आणि सारंच संपलं अशी अवस्था आमची झाली होती असेही तुषार गिरमकर म्हणाले.

नातेवाईकांनी फिरवली पाठ भाजीवाल्यांनी बदलला रस्ता -

कोरोनामुळे आई दगावली. आता आईला जाऊन पंधरा महिने होत आहेत. त्यावेळेस कोरोनाची पहिली लाट होती. आई गेल्याची माहिती सर्वत्र पसरल्यावर नेहमी आमच्या घरी येणाऱ्या नातेवाईकांनी आमच्यापासून पाठ फिरवली. साधे सांत्वन करण्यासाठी आमच्या घरी कोणीही आले नाही. दूधवाल्याने देखील घरी दूध आणणे बंद केले. घरासमोरून जाणाऱ्या भाजीवाल्यांनी देखील रस्ता बदलला होता. ते दिवस फार कठीण आणि वेदनादायी होते, असेही तुषार गिरमकर म्हणाले.

एक गतिमंद भाऊ मधुमेहग्रस्त -

चाळीस वर्षे वयाचा मनीष आणि बत्तीस वर्षे वयाचा विक्रांत हे माझे दोघेही लहान भाऊ गतिमंद आहेत. या दोघांकडेही आई सातत्याने लक्ष द्यायची. लहान्या विक्रांतला मधुमेह आहे. त्याला रोज सकाळी आणि सायंकाळी इन्सुलिन द्यावी लागते. आई त्याला नियमित इन्सुलिन द्यायची. आता आई नसल्यामुळे या दोघांची काळजी घेण्याची जबाबदारी माझ्यावर आहे. विक्रांतला दोन्ही वेळ इन्सुलिन मला द्यावी लागते. त्याच्यासाठी मला आमचा व्यवसाय सोडून बराच वेळ घरातच लक्ष द्यावे लागते. जर त्याला इन्सुलिन दिली नाही तर त्याला त्रास होतो आणि तो इतरांनाही त्रास देतो. यामुळे त्याला त्रास होणार नाही याची काळजी आता मला घ्यावी लागत असल्याचे तुषार गिरमकर यांनी सांगितले.

महापालिकेकडूही झाला छळ

आई गेल्यावर महापालिकेकडून खरंतर आमचा छळच करण्यात आला. त्यावेळी आम्ही तिघेही भावंड कोरोना पॉझिटिव्ह असल्यामुळे तुम्ही नेमके कुठे आहात ? गृह विलगिकरणाचा अर्ज तुम्ही केला आहे का? अशा चौकशीसाठी दिवसातून शेकडो वेळा मला कॉल केले जात होते. केवळ सल्ला देणे आणि सतत कॉल करण्यापलीकडे कुठलीही मदत महापालिकेकडून झाली नसल्याची तक्रारही तुषार गिरमकर यांनी केली.

...अजूनही आम्ही सावरलो नाही -

आईला जाऊन आता पंधरा महिने झाले आहेत. माझ्या भावांना त्यावेळी नेमके काय झाले हे माहीतच नव्हते. लहाना विक्रांत सतत आईचे नाव काढतो. आईची आठवण येत आहे असे वारंवार सांगतो. कोरोनामुळे माझ्या व्यवसायावरही परिणाम झाला असून आई गेल्याच्या धक्क्यातून आम्ही अद्यापही सावरलो नाही. कोरोनामुळे जी काही आमची अवस्था झाली आहे अशी वेळ इतर कोणावरही येऊ नये असे तुषार गिरमकर भावुक होऊन म्हणाले.