पुणे - कोरोनाच्या पार्श्वभूमीवर गेली दोन वर्ष पायी वारी सोहळा झाला नव्हता. पण, यंदाच्या वारी सोहळ्यानिमित्त लाखो वारकरी हे यंदाच्या आषाढी वारीत सहभागी झाले ( Ashadhi Wari 2022 ) आहेत. आषाढी वारीनिमित्त जगदगुरू संत तुकाराम महाराज यांच्या पालखीचा इतिहास काय हे आपण जाणून घेणार ( Sant Tukaram Maharaj Palakhi Sohala History ) आहोत.
संत तुकाराम महाराज पालखी इतिहास -पालखी सोहळा जनक तपोनिधी नारायण महाराज देहूकर हे संत तुकाराम महाराजांचे धाकटे चिरंजीव. त्यांचा जन्म तुकाराम महाराजांच्या सदेह वैकुंठगमना नंतर 3-4 महिन्यांनी मातोश्री जिजाबाई यांच्यापोटी झाला. अर्थातच नारायण महाराज यांना त्यांचे वडील तुकोबांचे प्रेम आणि सहवास लाभला नाही. विश्वंभर बाबा हे या घराण्याचे मुळपुरुष यांच्या आधीपासून तुकोबांच्या पुर्वजांमध्ये पंढरीच्या वारीची परंपरा अखंड चालू होती, हे महिपती लिखीत तुकोबांच्या चरित्रात निदर्शनास येते. याच विश्वंभर बाबांनी सर्वात प्रथम एकत्रित विठ्ठल-रखुमाई या स्वयंभू मूर्तीची स्थापना आपल्या वाड्यात केली. त्यांच्या पूर्वजांपासून चालू असलेली पंढरीची वारी तुकोबांनी दिंडी सोहळ्याच्या स्वरूपात त्यांचे चौदा टाळकरी आणि काही वारकऱ्यांच्या समवेत अखंड चालू ठेवली.
नारायण महाराजांनी सुरु केला सोहळा -तुकोबांच्या सदेह वैकुंठगमनानंतर कान्होबारायांनी आणि तुकोबांचे पुत्र महादेवबुवा - विठ्ठलबुवा यांनी हा पंढरीला जाणारा दिंडी सोहळा अखंडपणे चालू ठेवला. परंतू, वृद्धापकाळामुळे कान्होबारायांनी या वारीची धुरा तुकोबांचे धाकटे सुपुत्र नारायण महाराजांकडे दिली. तेही काही वारकऱ्यांसमवेत पंढरीची वारी करू लागले. काही वर्षांनंतर त्यांना मनोमन वाटु लागले की या वारीत आपल्या बरोबर भागवत धर्माचे कळस तुकोबा आणि भागवत धर्माचे पाया ठरलेले ज्ञानोबा माऊली असतील तर पंढरीची वारी अधिक परिपूर्ण आणि भक्तिरसपूर्ण होईल. हे श्वास आणि उच्छवास बरोबर असतील तर या जीवनाचे सार्थक होईल. या अनुषंगाने नारायण महाराजांनी इ.स.१६८५ साली पालखी सोहळा चालू केला. देहूत संत तुकाराम महाराजांच्या पादुका पालखीत घेऊन ते आळंदीला जात. तेथे माउलींच्या पादुका पालखीत विराजमान करीत. अशा प्रकारे एकाच पालखीत जगद्गुरू तुकोबा आणि माउली ज्ञानेश्वर महाराजांच्या पादुका घेऊन हा पालखी सोहळा पंढरपूरला मार्गस्थ होत.
छत्रपती संभाजी महाराजांनी पालखीला दिलं होत संरक्षण -छत्रपतीशिवाजी महाराजांच्या १६८० मध्ये झालेल्या निधनानंतर औरंगजेब आपले काही लाख मुघल सैनिक घेऊन महाराष्ट्रात पाय रोऊन बसला होता. त्याने येथे त्रास देऊन उच्छादाच्या परिसीमा पार केल्या होत्या. अशा काळात नारायण महाराजांनी पालखी सोहळा चालू करून वारकरी सांप्रदायात मोठे धाडसाचे पाऊल उचलले होते. छत्रपती संभाजी महाराज हे नेहमी देहूला दर्शनाला येत. त्यामुळे त्यांचे नारायण महाराजांशी जिव्हाळ्याचे नाते होते. छत्रपती संभाजी महाराजांनी या पालखी सोहळ्यास मुघलांचा काही उपद्रव होऊ नये म्हणून संरक्षण प्रदान केले होते. संभाजी महाराजांच्या १६८९ च्या बलिदानानंतर छत्रपती राजाराम महाराजांनी हे संरक्षण पुढे चालू ठेवले होते.अशा प्रकारे सकल वारकरी सांप्रदायाला, सर्व जाती पातीला, लहान थोरांना आणि स्त्री- पुरुषांना हवा हवासा वाटणारा भक्तिचा परमोच्च आनंद देणारा पालखी सोहळा नारायण महाराजांनी चालू करून अखिल जगतामध्ये इतिहास घडवला. मात्र, काही कारणामुळे हैबतबाबा आरफळकर यांनी १८३२ सालापासून संत ज्ञानेश्वर महाराज यांचा स्वतंत्र पालखी सोहळा सुरु केला.