हैदराबाद : जर भारत आणि चीन यांचे आपापसातील संबंध पुढे न्यावयाचे असतील, तर दोन्ही देशांनी प्रत्यक्ष नियंत्रणरेषेसंदर्भात अंतिम निर्णय घ्यावा, असे मत निवृत्त राजनैतिक अधिकारी अशोक कंठा यांनी व्यक्त केले आहे. कंठा हे भारताचे बीजिंगमधील माजी राजदूत आहेत. तसेच सध्यात ते आयसीएस (इन्स्टिट्यूट ऑफ चायनीज स्टडीज) येथे संचालक आहेत. जर भारत आणि चीनने सीमारेषेसंदर्भातील प्रश्नावर तोडगा काढला नाही, तर किमान 20 भारतीय जवानांचा बळी घेणाऱ्या गॅलवान खोऱ्यातील चकमकींसारखे भयावह प्रसंग यापुढेही घडतील, असे कंठा यांना वाटते. ते वरिष्ठ पत्रकार स्मिता शर्मा यांच्याशी संवाद साधताना ते बोलत होते. यावेळी त्यांनी तणाव निवळण्याची (डिएस्कलेशन), माघार घेण्याची (डिसएंगेजमेंट) प्रक्रिया पुढे नेण्यास प्राधान्य देण्याची तसेच वरिष्ठ स्तरावरुन स्पष्ट राजकीय मार्गदर्शक तत्त्वांची निकड अधोरेखित केली. अशोक कंठा यांना असे वाटते की, कदाचित सर्व गोष्टींची खात्री पटल्याशिवाय पंतप्रधान नरेंद्र मोदी आणि राष्ट्राध्यक्ष शी जिनपिंग यांच्यात थेट चर्चा होण्याची ही योग्य वेळ नाही, मात्र उच्चस्तरीय पदाधिकाऱ्यांची राजकीय आणि मुत्सद्दी स्तरावर चर्चा होणे आवश्यक आहे. कारण, लष्करी चर्चा उपयोगी असतात, मात्र त्या पुरेशा नसतात. यावेळी ते असेही म्हणाले की, चीनने गेली 18 वर्षे सीमारेषेवर तोडगा काढण्यासंदर्भातील जाणीवपूर्वक अडवून ठेवली आहे. कारण त्यांना ही संभ्रमावस्था निर्माण करायची आहे, जिचा वापर भारताच्या विरोधात करता येईल.
प्रश्न : गेली कित्येक दशके भारत-चीन सीमेवर शांतता आणि स्थैर्य अस्तित्वात होते. मात्र, आता या हिंसक चकमकीनंतर प्रत्यक्ष नियंत्रण रेषेवरील परिस्थितीत कायमस्वरुपी बदल झाले आहेत का?
काहीतरी अतिशय दुर्दैवी घडले आहे, हे स्पष्ट आहे. गेली 45 वर्षे आपण प्रत्यक्ष नियंत्रणरेषा आणि आंतरराष्ट्रीय सीमारेषेवर संरेखनासंदर्भातील समस्येचा सामना करीत आहोत. मात्र, प्रत्यक्ष नियंत्रण रेषेवर शांतता कायम राहील यासाठी भारत आणि चीन एकत्र प्रयत्न करत आले होते. वर्ष 1975 पासून सीमारेषेवर कोणत्याही देशाची जीवितहानी झालेली नाही. हा भूतकाळ आहे. मात्र, आता या अशा अतिशय गंभीर वर्तमान परिस्थितीतून पुढे कसे जाता येईल, हे पाहणे गरजेचे आहे. आपण ज्या सध्या ज्या खडतर प्रसंगात सापडलो आहोत, त्याचे महत्त्व अजिबात कमी करता कामा नये. यापुढे हा तणाव चिघळणार नाही याकडे लक्ष देणे गरजेचे आहे. ही शक्यता आपण वगळता कामा नये. जेव्हा चकमकीची परिस्थिती निर्माण झाली, तेव्हा आपण नमूद केले होते की, जेव्हा दीर्घकाळासाठी तुमचे सैन्य आमनेसामने असते, तेव्हा अपघात घडण्याची शक्यता कायमच असते. सोमवारी संध्याकाळीदेखील हेच घडले. यामुळे सीमारेषेचे संरक्षण करणाऱ्या दलांसाठी अतिशय स्पष्ट राजकीय मार्गदर्शक तत्त्वांची आवश्यकता आहे जेणेकरुन लवकरात लवकर परिस्थितीतील तणाव कमी होईल. त्यानंतर, परिस्थिती पुन्हा एकदा नियंत्रणात आणण्याच्या दृष्टीने विविध पावले उचलण्यात आली पाहिजेत.
प्रश्न : परंतु प्रत्यक्ष लढणाऱ्या सैनिकांचा स्वभाव भावनिक, संवेदनशील आणि अस्थिर असताना, तणाव निवळण्याची प्रक्रिया गुंतागुंतीची असणार आहे. परिणामी, जिथे संघर्ष सुरु अशा आहे अशा ठिकाणी गंभीर भडका उडण्याबरोबरच परिस्थिती आणखी बिकट होण्याची शक्यता आहे?
प्रत्यक्ष नियंत्रणरेषेवर असणाऱ्या इतर काही ठिकाणी भडका उडण्याची शक्यता मी पुर्णपणे नाकारणार नाही. मला पुर्णपणे खात्री आहे की, अशा भडक्यांचे व्यापक संघर्षात परिणाम होणार नाही यासाठी दोन्हीकडून लक्ष ठेवले जाईल. खरंतर, सीमा प्रदेशात शांतता आणि स्थैर्य राखून ठेवण्यासाठी भारत आणि चीन या दोन्ही देशांनी मोठ्या प्रमाणावर गुंतवणूक केली आहे. सीमारेषेलगतचे प्रदेश शांत राहतील यासाठी आपल्याला आत्मविश्वास उंचावणाऱ्या उपाययोजना अर्थात सीबीएम, तसेच मानक कार्य पद्धती - एसओपी यासंदर्भातील यंत्रणा विस्तृतपणे राबवणे गरजेचे आहे. या प्रकरणी ते घडलेले नाही हे स्पष्ट आहे. यामुळे आपण काही आत्मपरीक्षण करुन तातडीने पावले उचलणे गरजेचे आहे. संघर्ष यापुढे वाढता कामा नये यासाठी स्पष्ट संदेश सर्वांपर्यंत पोहोचणे आवश्यक आहे. तणाव निवळण्याची आणि माघार घेण्याची प्रक्रिया सुरु राहणे आवश्यक आहे आणि परिस्थिती पुन्हा पुर्वपदावर येण्यासाठी प्रयत्न व्हायला हवेत.
यावर्षी एप्रिल महिन्यापासून सुरु असलेल्या एकतर्फी कारवाईतून चीनला लाभ प्राप्त करता येतील, अशा परिस्थितीचा आपण स्वीकारणार नाही. काही दिवसांपुर्वी घडलेले प्रसंग घडण्यापुर्वी एप्रिलमध्ये होती तशी परिस्थिती पुन्हा होणे अत्यंत गरजेचे आहे. त्यानंतर आपण मानक कार्यपद्धतीचा आढावा घेत नेमके काय चुकले हे पाहणे गरजेचे आहे. याचवेळी, आता पुढे काय करायचे यासंदर्भात विचार करुन काही प्रतिबंधात्मक उपाययोजना करणेदेखील तेवढेच महत्त्वाचे आहे. प्रत्यक्ष नियंत्रणरेषेच्या संरेखनासंदर्भात सध्या असलेली प्रचंड संभ्रमावस्था आपण स्वीकारु शकत नाही. आपण प्रत्यक्ष नियंत्रण रेषा स्पष्ट आणि निश्चित करायला हवी. यासंदर्भात, आपल्यात औपचारिक मतैक्य आहे. नकाशांची देवाणघेवाण करुन प्रत्यक्ष नियंत्रण रेषेसंदर्भात सामाईक तोडगा काढण्याच्यादृष्टीने प्रयत्न करण्यासाठी दोन्ही देशांनी सहमती दर्शवली आहे. चीनने गेली 18 वर्षे ही प्रक्रिया मुद्दाम अडवून धरली आहे. ही घटना आपल्यासाठी इशारा आहे. आपण पुन्हा ही प्रक्रिया सुरु करायला हवी. सीमारेषा प्रश्नासंदर्भात एवढ्या मोठ्या प्रमाणात मतभेद असलेल्या परिस्थितीत आपण निश्चित काळासाठी खरोखर राहू शकतो का? सीमाप्रश्नावर राजकीय तोडगा शोधून काढण्याची कामगिरी दोन विशेष प्रतिनिधींना 2003 साली देण्यात आली होती. सुरुवातीला 2005 साली त्यांना या कामात चांगले यश मिळाले, जेव्हा आपण सीमाप्रश्नावर तोडगा काढण्यासाठी मार्गदर्शक तत्वे आणि राजकीय मापदंड ठरविण्यासाठी सहमती दर्शवली. त्यानंतर, अशा प्रकारचे मूलभूत यश मिळालेले नाही. त्यांना मूळ आदेशाचा संदर्भ घेण्याची आवश्यकता आहे. आपण नक्कीच या समस्येचा प्राधान्यक्रम खालचा ठेऊ शकत नाही. जर आपण असे केले तर, गॅलवान खोऱ्यात घडले तशा अनेक प्रसंगांद्वारे आपल्याला याची किंमत मोजावी लागेल.
प्रश्न : वर्तमान यंत्रणा आणि सीमारेषेसंदर्भातील शिष्टाचारांची उपयुक्तता कमी झाली आहे का?
मला असे वाटत नाही की, या एसओपी किंवा सीबीएमची उपयुक्तता कमी झाली आहे. यापैकी काही बाबींवर वाटाघाटी होत असताना माझा सक्रिय सहभाग राहीला आहे. मी तुम्हाला सांगू शकतो की त्या उत्कृष्ट आहेत. या सीबीएमची योग्य अंमलबजावणी होताना दिसत नाही. वाईट गोष्टींचा नायनाट करत असताना आपण चांगल्या गोष्टी दूर सारु नयेत. आपण सीबीएमचे पालन करायला हवे. दोन्ही बाजू या उपाययोजनांचा आदर राखण्यास कटिबद्ध आहेत. आपण प्रत्यक्ष नियंत्रणरेषेचा आदर राखण्यास कटिबद्ध आहोत आणि आपण तसे करायला हवे.
प्रश्न : पंतप्रधान नरेंद्र मोदी आणि राष्ट्राध्यक्ष शी जिनपिंग यांच्या थेट चर्चा व्हायला हवी, की आत्ता झालेली जीवितहानी पाहता ही चर्चेची योग्य वेळ नाही?
जोपर्यंत संपुर्ण तथ्यांची खात्री पटत नाही, तोपर्यंत पंतप्रधान मोदींनी फोन उचलावा आणि राष्ट्राध्यक्ष जिनपिंग यांच्याशी बोलावं, असा सल्ला मी ठामपणे देऊ शकत नाही. परंतु राजनैतिक माध्यमातून वरिष्ठ स्तरावर संवाद होण्याची गरज नक्कीच आहे. बॉर्डर कमांडर्समध्ये होणाऱ्या चर्चा उपयुक्त ठरतील. परंतु जरी माध्यम उपयुक्त असले तरीही ते पुरेसे नाही. आपले राजनैतिक आणि राजकीय स्तरावरील संबंध अधिक दृढ होण्याची गरज आहे. त्याचप्रमाणे, सीमाप्रश्नाविषयी तोडगा काढण्यासाठी नेमण्यात आलेल्या दोन्ही देशांच्या विशेष प्रतिनिधींमध्ये ही चर्चा घडू शकते.