भारतीयांनो, तुम्ही भारताला कोरोनाविषाणुपासून दूर घेऊन जाण्यात तुमचे सर्वोत्कृष्ट योगदान दिले आहे. देशातील कोरोना मृत्युचा दर आता ३.२ टक्क्यांवर आहे, हे यश आहे. आता आम्ही आमच्या सर्व उर्जांचा ताळमेळ साधून, व्हेंटिलेटर हटवून भारत आणि त्याच्या वैविध्यपूर्ण अर्थव्यवस्थेला त्याच्या स्वतःच्या जोरावर श्वास घेऊ द्यायला हवा. भारताला आता काम करण्यास सुरूवात केली पाहिजे, लाल, हिरवा किंवा नारंगी, त्याने काही फरक पडत नाही. विषाणु येथे रहाणारच आहे आणि आपल्याला त्याच्यबरोबर काम करण्याची तयारी करण्याची गरज आहे.
वैद्यकीय आघाडीवर भारताने चांगली कामगिरी केली आहे, हे आश्चर्यच आहे कारण भारतात रोगातून बरे होण्याचा दर सध्या ४२,५३३ रूग्णांपैकी २७.५ टक्के आहे आणि केवळ १३९१ रूग्ण मरण पावले आहेत.दरम्यान, भारतीय अर्थव्यवस्था ही सध्या मृतप्राय झाली आहे. विषाणुने जेवढे नुकसान केले नसते त्यापेक्षा जास्त नुकसान आपले संचारबंदीने केले आहे.संयुक्त राष्ट्रसंघाच्या अलिकडच्या अहवालानुसार, ४० कोटी भारतीय कामगार गरिबीच्या खाईत लोटले जातील. आणि, नोबेल विजेते अर्थतज्ञ अभीजित बॅनर्जी भविष्यवाणी वर्तवतात की कोरोना विषाणुमुळे आमचा जीडीपी १० ते १५ टक्के इतक्या जोरदारपणे खाली घसरेल.
आपल्या घरी जाण्यासाठी अत्यंत असहाय्य होऊन मार्ग शोधणाऱ्या उपासमारी आणि अभावग्रस्ततेकडे झपाट्याने निघालेल्या हजारो कामगारांचा विचार करतो, तेव्हा ते चित्र आणखीच खराब होते. (आग्रा येथे एका माणसाला रस्त्यावर भटक्या कुत्र्यांबरोबर दूध काढतानाचे चित्र पाहिले की अजूनही हादरायला होते). आग्र्यासारख्या हॉटस्पॉटमध्ये आणि क्वारंटाईनच्या छावण्या लोकांनी भरून गेल्या असून अस्पृष्यांची नवी पिढी बनली आहे. जैविक राजकारणाचा उपयोग अखेरची आघाडी-आमच्या शरिरांचा ताबा घेण्यासाठी सरकारकडून केला जात आहे. पण आता ही गाठ फोडून आतील पू बाहेर काढण्याची वेळ आली आहे. जर आता अर्थव्यवस्था खुली झाली नाही तर, आपल्याला आणखी विचित्र वास्तवाचे साक्षी व्हायला लागेल- वाढती यादवी आणि अधिक हिंसाचार.
विषाणुशास्त्र १०१...
विषाणु हे निसर्गातील वन्य प्राणी आहेत. औषध किंवा लसीला अज्ञात असलेले हे विषाणु जिवंतही नाहीत किंवा निर्जीवही नाहीत.अनुकूल पेशीमध्ये ते प्रतिजैविके बनतात आणि उरलेला काळ ते दगडासारखे मृतावस्थेत पडून असतात. मानवाच्या, वनस्पती किंवा प्राण्यांच्या उत्क्रांतिमध्ये त्यांच्या भूमिकेला आम्हाला झटकून टाकता येणार नाही. विषारी जे असतात ते आमच्यावर हल्ले करतात आणि जे लाभाचे आहेत ते आम्हाला प्रत्येकाला दररोज जिवंत आणि सुदृढ रहायला मदत करतात. इतक्या काळात, आम्ही विषारी विषाणुंसाठी प्रतिकारशक्ति आणि अनुवंशिक प्रतिबंध उत्क्रांत झाला आहे.
माध्यमे लसीविषयक बातम्यांनी भरलेली आहेत, पण लस ही तज्ञाने परिणामकारक औषध नाही, कारण आम्ही इन्फ्ल्यूएंझाच्या प्रकरणात पाहिले आहे त्याप्रमाणे प्रत्येक विषाणुच्या बदलत्या स्वरूपाप्रमाणे नव्या लसीची गरज प्रत्येक मोसमात गरज आहे. पण हे अनावश्यक आहे, कारण मानवतेने, अर्धशतक लढा देऊनही, एचआयव्ही लस तयार करण्यात अपयशी ठरली आहे. जगभरातील डॉक्टर्स, वैज्ञानिक आणि साथरोग तज्ञ कोरोना विषाणुवरील लस या औषध चमत्काराच्या परिणामकारकतेबाबत प्रश्न उपस्थित करत आहेत. भारताने मूर्खासारखी या लसीची प्रतिक्षा करू नये, जी भारतातील तणावायुक्त परिवर्तनात काम करेल किंवा करणार नाही.
उत्क्रांतिच्या इतिहासापासून धडे घेऊन, कोणत्याही विषाणुच्याविरोधात, कोरोना किंवा इन्फ्ल्यूएंझा असो, मजबूत प्रतिकारशक्ति हाच केवळ दिर्घकालीन संधी आहे.
काहीही असो, लस उपलब्ध नसली तरीही, आम्ही विषाणुवर नियंत्रण मिळवण्यात आणि मृत्युचा दर कमी राखण्यात यशस्वी ठरलो आहोत. आता या कोविड-१९ ची तुलना खरोखरच विषारी असलेल्या क्षयरोगाच्या आजाराशी करू या. प्रतिवर्षी क्षयाने १० लाख ५० हजार लोक मरण पावतात. आम्ही त्यासाठी आमची अर्थव्यवस्था बंद करतो का? नाही. आम्ही काम सुरू ठेवतो आणि चाचणीविना, आमच्या लाखो कामगारांनाही आमच्या अर्थव्यवस्थेत योगदान देण्याची परवानगी देतो. कोरोना हा इतरांपेक्षा वेगळा का असावा? क्षयरोग हा प्रत्येक बाबतीत कोरोनाच्या तुलनेत सर्वात भयंकर राक्षस आहे.