ഹൈദരാബാദ്: സ്വാതന്ത്ര്യാനന്തരം ഒരു ഡസന്‍ പഞ്ചവത്സര പദ്ധതികള്‍ ഇന്ത്യ നടപ്പിലാക്കി കഴിഞ്ഞു. 60 വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം ഇന്ത്യാ സര്‍ക്കാര്‍ നിലവിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന പ്ലാനിങ് കമ്മിഷൻ എന്ന ബോർഡിനെ മാറ്റിയാണ് പകരം നീതി ആയോഗ് അവതരിപ്പിച്ചത്. അതായത് പഴയ “ആസൂത്രണ കമ്മിഷന്‍'' വേണ്ടെന്ന് വെച്ചു. തുടര്‍ന്ന് അതിന് നാഷണല്‍ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഫോര്‍ ട്രാന്‍സ്‌ഫോര്‍മിങ് ഇന്ത്യ(നിധി) ആയോഗ് എന്ന പേര് നല്‍കി. ഇന്ത്യയെ സമ്പൂര്‍ണമായി മാറ്റി മറിക്കാവാനുള്ള തീരുമാനങ്ങളുടെ ഭാഗമായി ആരംഭിച്ച നിധി ആയോഗ് ആദ്യ അഞ്ച് വര്‍ഷത്തില്‍ തന്നെ നമുക്ക് സുപരിചിതമായി കഴിഞ്ഞു.
ക്രിയാത്മകമായ വികസനത്തിന് രൂപരേഖ തയ്യാറാക്കുന്നതിനു വേണ്ടി നിലവിൽ വന്ന സംഘടനയാണ് നീതി ആയോഗ്. രാജ്യത്തിന്‍റെ പൊതു വികസനം, കാർഷിക വികസനം, ഡിജിറ്റൽ സേവന വളർച്ച, ആരോഗ്യ മേഖലയിലെ വളർച്ച, വിദ്യാഭ്യാസ വികാസം എന്നീ അടിസ്ഥാന കാര്യങ്ങളിലാണ് നീതി ആയോഗ് അവരുടെ രൂപരേഖ തയ്യാറാക്കേണ്ടത്. ഇവർ തയ്യാറാക്കുന്ന മാർഗനിർദേശങ്ങൾക്കനുസരിച്ചാണ് സർക്കാർ അവരുടെ നയരൂപീകരണം സാധ്യമാക്കുന്നത്. ഇന്നിപ്പോള്‍ 30 വര്‍ഷത്തിനു ശേഷം പുതിയ വിദ്യാഭ്യാസ നയം (എന്‍ ഇ പി) -2020, പുതുക്കപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു. അത് ഇന്ത്യന്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തെ തന്നെ മാറ്റി മറിക്കുമെന്നാണ് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നത്.
ആഗോള നിലവാരത്തില്‍ രാജ്യത്തെ വിദ്യാഭ്യാസ നിലവാരത്തെ എത്തിക്കുന്നതിനും കൂടുതല്‍ നിലവാരം കൊണ്ടവരാനുമാണ് പുതിയ നയം കൊണ്ട് ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. വിദ്യാഭ്യാസവും ഗവേഷണവും എക്കാലത്തും ഒരുമിച്ച് മുന്നോട്ട് കൊണ്ടു പോകുന്ന ഒന്നാണ്. രാജ്യത്തെ സ്വയം പര്യാപ്തമാക്കുന്നതിനു വേണ്ടി ഏറെ കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്യുവാന്‍ കഴിയുന്ന ഒന്നാണ് ഗവേഷണം. മാത്രമല്ല, “സ്വയം പര്യാപ്ത ഭാരതം” എന്ന ലക്ഷ്യം ഇന്ത്യ പ്രഖ്യാപിച്ചിരിക്കുന്ന ഈ വേളയില്‍ ഈ പദ്ധതിക്ക് പ്രാധാന്യം വർധിക്കുന്നു. പദ്ധതിയുടെ ദീര്‍ഘ കാലാടിസ്ഥാനത്തില്‍ സുസ്ഥിരമായ ഉയര്‍ന്ന നേട്ടങ്ങള്‍ കൊണ്ടു വരും. വിദ്യാർഥികളെ സ്‌കൂള്‍/കോളജ്/സര്‍വകലാശാല തലങ്ങളില്‍ സംസ്‌കാരം, ഭാഷ, സാമൂഹിക സാമ്പത്തിക വൈവിധ്യങ്ങള്‍ എന്നിവയിലേക്ക് നിര്‍ബന്ധപൂര്‍വ്വം ഇറങ്ങി ചെല്ലുവാന്‍ അവസരമൊരുക്കുന്നു. ഇതിലൂടെ നിരവധി യുവ തലമുറകളെ നമ്മുടെ സമൂഹത്തെ ബാധിച്ചിരിക്കുന്ന വ്യത്യസ്തമായ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്ക് പരിഹാരം കണ്ടെത്തുന്നതിനുള്ള വഴി തേടുവാന്‍ പ്രാപ്തരാക്കും. അവരിൽ മാനവികത, സാമൂഹിക ശാസ്ത്രം എന്നിവയിലുള്ള ഗവേഷണത്തിന്റെ ഊർജം ഉടലെടുക്കും. ഇതോടെ ഗവേഷണ സംസ്‌കാരം തന്നെ വളര്‍ന്നു വരും.
ഒരു പക്ഷെ ശാസ്ത്രം, സാങ്കേതിക വിദ്യ, എന്‍ജിനീയറിങ്, ഗണിത ശാസ്ത്രം (സ്‌റ്റെം) എന്നിങ്ങനെയുള്ള വിഷയങ്ങളിലെ ഗവേഷണം കൂടുതലും നടക്കുന്നത് സര്‍വകലാശാലകള്‍ക്ക് പുറത്താണ്. സര്‍വകലാശാലകളിലെ ഗവേഷകര്‍ ഒരു വശത്ത് ഇന്ത്യയിലെ ശാസ്ത്രഞ്ജരുമായി മത്സരിക്കുമ്പോള്‍, മറു വശത്ത് ഈ വിഷയങ്ങളില്‍ അവര്‍ ആഗോള മുന്‍ നിരക്കാരുമായും മത്സരിക്കുന്നു.
വര്‍ഷാ വര്‍ഷം മിടുക്കരായ യുവാക്കള്‍ വന്നെത്തി കൊണ്ടിരിക്കുന്നു എന്നുള്ളതാണ് സര്‍വകലാശാലകളുടെ നേട്ടം. സര്‍വകലാശാലകളും ഐ ഐ ടി കളും എന്‍ ഐ ടി കളും ഉള്‍പ്പെടെയുള്ള ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ (എച്ച് ഇ ഐ കള്‍) ഒന്നിലധികം വിഷയങ്ങള്‍ കൈകാര്യം ചെയ്യുന്ന സ്ഥാപനങ്ങളായി മാറുക എന്നുള്ളതാണ് എന്‍ ഇ പി-2020 ലക്ഷ്യമിടുന്നത്. ലോകത്തിനു പൊതുവായും, ഇന്ത്യക്ക് പ്രത്യേകിച്ചും കലാവിഷയങ്ങളുടേയും സാമൂഹിക ശാസ്ത്രങ്ങളുടേയും കാര്യത്തിലുള്ള പ്രാധാന്യത്തിലാണ് ഈ പ്രക്രിയയിലൂടെ ഈ നയം ശ്രദ്ധയൂന്നുന്നത്.
ദേശീയ ഗവേഷണ ഫൗണ്ടേഷന്‍
ഇന്ത്യയിലെ ഗവേഷണ മേഖലയിലെ മുതല്‍ മുടക്ക് രീതിയെ കുറിച്ച് വികസിത രാജ്യങ്ങളിലുള്ളവർ നടത്തി വരുന്ന നിരീക്ഷണം നിരവധി ഇന്ത്യന്‍ പ്രൊഫസര്‍മാര്‍ അനുഭവിച്ചു വരുന്നുണ്ട്. 15000-ലധികം ഗവേഷണ ഫെല്ലോഷിപ്പുകളും 20000-ഓളം വരുന്ന പോസ്റ്റ് ഡോക്‌ടോറല്‍ ഫെല്ലോഷിപ്പുകളും ഇന്ത്യാ സര്‍ക്കാര്‍ പിന്തുണച്ചു വരുന്നുണ്ട്.
പ്രധാനമന്ത്രിയുടെ റിസര്‍ച്ച് ഫെല്ലോഷിപ്പ് (പി എം ആര്‍ എഫ്) പദ്ധതിക്ക് കീഴില്‍ നമുക്ക് ആകര്‍ഷകവും, ഉയര്‍ന്ന തോതില്‍ മത്സര സ്വഭാവവും ഉള്ള റിസര്‍ച്ച് ഫെല്ലോഷിപ്പുകള്‍ ഇപ്പോള്‍ തന്നെ ലഭ്യമാണ്. മിടുക്കരായ യുവാക്കളെ പ്രാഥമികമായും ആകര്‍ഷിക്കുക എന്നുള്ളതാണ് ഇന്ത്യയിലെ ഗവേഷണ ഫെല്ലോഷിപ്പുകള്‍ ചെയ്യുന്നത്. എച്ച് ഡി ഗവേഷണ ഫെല്ലോഷിപ്പുകള്‍ യുവ ഗവേഷകര്‍ക്ക് ഇത്രയും വലിയ തോതില്‍ നല്‍കി വരുന്നു എന്നത് ഇന്ത്യക്ക് മാത്രം അവകാശപ്പെടാവുന്ന പ്രത്യേകതയാണ്. ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളിലെ ഗവേഷകര്‍ക്കും ഗവേഷണ ലബോറട്ടറികളിലെ ശാസ്ത്രഞ്ജര്‍ക്കും എല്ലാം താരതമ്യേന ഉയര്‍ന്ന വിജയ നിരക്കില്‍ ഗവേഷണ ഗ്രാന്‍ഡുകള്‍ അക്ഷരാര്‍ത്ഥത്തില്‍ നല്‍കി വരുന്നുണ്ട്. ആഗോള തലത്തില്‍ നല്‍കി വരുന്ന റിസര്‍ച്ച് ഗ്രാന്‍ഡുകളുമായി താരതമ്യം ചെയ്യുമ്പോള്‍ ഇത് പ്രത്യേകിച്ചും ഉയര്‍ന്നതാണ്. മികച്ച രീതിയില്‍ പ്രകടനം കാഴ്ച വെച്ചാല്‍ ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ക്ക് നിശ്ചിത സാഹചര്യങ്ങളില്‍ ഗവേഷണ അടിസ്ഥാന സൗകര്യ പിന്തുണ നല്‍കി വരുന്നു. ശാസ്ത്ര സാങ്കേതിക വകുപ്പ് (ഡി എസ് ടി), ബയോ ടെക്‌നോളജി വകുപ്പ് (ഡി വി ടി), ഇന്ത്യന്‍ കൗണ്‍സില്‍ ഫോര്‍ അഗ്രിക്കള്‍ച്ചറല്‍ റിസര്‍ച്ച് (ഐ സി എ ആര്‍), കൗണ്‍സില്‍ ഓഫ് സൈന്റിഫിക്ക് ആന്റ് ഇന്‍ഡസ്ട്രിയല്‍ റിസര്‍ച്ച് (സി എസ് ഐ ആര്‍), യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഗ്രാന്‍ഡ്‌സ് കമ്മിഷന്‍ (യു ജി സി) തുടങ്ങിയവ വ്യത്യസ്തമായ പദ്ധതികള്‍ നടപ്പിലാക്കി വരുന്നുണ്ട്.
വ്യക്തികളോ അല്ലെങ്കില്‍ ഗവേഷകരുടെ കൂട്ടായ്മകളൊ വ്യത്യസ്തമായി നല്‍കി വരുന്ന ഗ്രാന്‍ഡുകള്‍ക്ക് പുറമെയാണിത്. അത്തരം പിന്തുണകള്‍ ഉപയോഗപ്പെടുത്തി കൊണ്ട് കേന്ദ്ര സഹായത്തോടെ പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങളായ ബനാറസ് ഹിന്ദു യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയും, ഡല്‍ഹി യൂണിവേഴ്‌സിറ്റിയും, യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി ഓഫ് ഹൈദരാബാദുമൊക്കെ നിലവാരമുള്ള ഗവേഷണ ഫലങ്ങള്‍ പുറത്തു കൊണ്ടു വരുന്നതില്‍ മികവ് കാട്ടി കൊണ്ട് ഇന്‍സ്റ്റിട്യൂഷന്‍ ഓഫ് എമിനന്‍സ് (ഐ ഒ ഇ) എന്ന പദവി നേടിയെടുത്തിട്ടുണ്ട്.
ഇന്ത്യന്‍ ഇന്‍സ്റ്റിറ്റ്യൂട്ട് ഓഫ് സയന്‍സ്, ഏതാനും ഐ ഐ ടി കള്‍ എന്നിങ്ങനെ ഐ ഒ ഇ പദവി ലഭിച്ച ഇന്ത്യയിലെ തീവ്ര ഗവേഷണം നടന്നു വരുന്ന പ്രമുഖ സ്ഥാപനങ്ങളുമായി ഈ മൂന്ന് സര്‍വകലാശാലകളും കൈകോര്‍ത്തിരിക്കുന്നു. ഗവേഷണ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റികളായി അത്തരം ഉന്നത വിദ്യാഭ്യാസ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ ഇനിയും മാറേണ്ടത് ഇന്ത്യക്കാവശ്യമാണ്. ഇതാണ് എന്‍ ഇ പി 2020 ലക്ഷ്യംവെക്കുന്ന ഒരു പ്രധാന കാര്യം.
മിടുക്കന്മാരായ വിദ്യാർഥികൾക്ക് ഫെല്ലോഷിപ്പുകള്‍ നല്‍കുന്നതും, ഗവേഷകര്‍ക്കും ശാസ്ത്രഞ്ജര്‍ക്കും ഗവേഷണ ഗ്രാന്‍ഡുകള്‍ നല്‍കുന്നതും ഇന്ത്യയിലെ ഗവേഷണ സംസ്‌കാരത്തെ നാടകീയമാം വിധം മെച്ചപ്പെടുത്തിയിട്ടുണ്ട്. ഗവേഷണത്തിനു വേണ്ടി നികുതി ദായകരുടെ പണം മുടക്കുന്നതിന് കൂടുതല്‍ ഉത്തരവാദിത്തം ഉണ്ടാവുക എന്നുള്ള അനിവാര്യമായ ആവശ്യത്തിനു വേണ്ടിയാണ് നിലവിലെ സമീപനം. എന്‍ ഇ പി-2020-ലൂടെ മുന്നോട്ട് വെച്ചിരിക്കുന്ന ദേശീയ ഗവേഷണ ഫൗണ്ടേഷന്‍ (എന്‍ ആര്‍ എഫ്) ഗവേഷണ ഫലങ്ങളുടെ നിലവാരം കുത്തനെ ഉയര്‍ത്തുക എന്ന ലക്ഷ്യം വെച്ചു കൊണ്ട് ഉയര്‍ന്ന തോതിലുള്ള സുതാര്യതയും ഉത്തരവാദിത്ത ബോധവും കൊണ്ടു വരുവാനുള്ള ഒരു പുതിയ ചുവടാണ്.
എണ്ണത്തില്‍ വളരെ അധികം കൂടുതലുള്ള സംസ്ഥാന സര്‍വകലാശാലകള്‍ തീര്‍ത്തും വ്യത്യസ്തമായ ഒരുനിര പ്രശ്‌നങ്ങളാണ് നേരിടുന്നത്. ഭൂരിപക്ഷം സംസ്ഥാന സര്‍വകലാശാലകളിലും വന്‍ തോതില്‍ യുവാക്കള്‍ എത്തിച്ചേരുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ അധ്യാപക ജീവനക്കാരടക്കം ഏറ്റവും കുറച്ച് വിഭവങ്ങളാണ് അവരുടെ മുന്നിലുള്ളത്. അധ്യാപക ജീവനക്കാരെ തിരഞ്ഞെടുക്കുന്നത് എന്നെങ്കിലും ഒരിക്കലാണ്. 10 മുതല്‍ 20 വര്‍ഷം വരെ വിടവ് അതിനുണ്ടാകുന്നത് ഗവേഷണ അവസരങ്ങളെ ഇല്ലാതാക്കുന്നു. ഗവേഷണത്തെ കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുവാന്‍ പോലും പറ്റാത്ത തരത്തില്‍ അടിസ്ഥാന സൗകര്യ ദൗര്‍ലഭ്യത നേരിടുന്നു
നിരവധി ക്യാംപസുകളിൽ ഈ സ്ഥിതി ഗതികള്‍ തങ്ങളുടെ ഗവേഷണ ലക്ഷ്യങ്ങള്‍ പൂര്‍ത്തീകരിക്കുന്നതിനായി യുവാക്കളായ ഗവേഷകരെ അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും നെട്ടോട്ടമോടിക്കുകയാണ്. വളരെ ചുരുക്കം ക്യാംപസുകളിൽ വെള്ളവും വൈദ്യുതിയും വേണ്ടത്ര ലഭ്യമാകാറില്ല. തടസമില്ലാതെ ഇന്റര്‍നെറ്റ് സേവനം ലഭിക്കുന്ന കാര്യം പറയുകയും വേണ്ട. ഒരു ഗവേഷണ സംസ്‌കാരം കെട്ടി പടുത്ത് നില നില്‍ക്കണമെന്നും, ഗവേഷണ സ്ഥാപനങ്ങള്‍ എന്ന പദവി ലഭിക്കുവാനുള്ള മത്സരത്തില്‍ തുടരണമെന്നും ആഗ്രഹിക്കുന്ന സര്‍വകലാശാലകളെ പുനരുജ്ജീവിപ്പിക്കാന്‍ ആഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ടെങ്കില്‍ നിരവധി സംസ്ഥാന സര്‍ക്കാരുകള്‍ അടിയന്തിരമായി തന്നെ അരയും തലയും മുറുക്കി കെട്ടി മുന്നിട്ടിറങ്ങേണ്ടതുണ്ട്. തമിഴ്‌നാട്ടിലെ അണ്ണാ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി, പൂനെയിലെ സാവിത്രിഭായ് ഫൂലെ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി, ജാദവ്പൂര്‍ യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി, പഞ്ചാബ് യൂണിവേഴ്‌സിറ്റി തുടങ്ങിയവയുടെ മാതൃക ഇക്കാര്യത്തില്‍ മിക്ക സംസ്ഥാന സര്‍വകലാശാലകള്‍ക്കും സ്വീകരിക്കാവുന്നതാണ്.
സംസ്ഥാന, കേന്ദ്ര പട്ടികയില്‍ ഒരുപോലെ ഉള്‍പ്പെടുന്ന ഒന്നാണ് വിദ്യാഭ്യാസം എന്നതിനാല്‍ ഗവേഷണ കരുത്തിനു മേല്‍ രാഷ്ട്രത്തെ കെട്ടി പടുക്കുക എന്നുള്ള സ്വപ്നം യാഥാര്‍ത്ഥ്യമാക്കുന്നതിനും, ആഗോള നിലവാരത്തില്‍ പ്രാദേശിക അവശ്യങ്ങള്‍ക്ക് ഉതകുന്ന തരത്തില്‍ ഗവേഷണം മുന്നോട്ട് കൊണ്ടു പോകുന്നതിനും സംസ്ഥാനങ്ങളുമായി കൂടുതല്‍ വിശാലമായ രീതിയില്‍ ഏകോപനം നടത്തേണ്ടതുണ്ട്.
വിരല്‍ തുമ്പില്‍ തന്നെ (ലാപ്‌ടോപ്പുകളില്‍ അല്ലെങ്കില്‍ മൊബൈലുകളില്‍) വിലയിരുത്തല്‍ സൗകര്യങ്ങള്‍ ഉള്ള ഒരു ഫലപ്രദമായ മാനേജ്‌മെന്റ് സംവിധാനം അതിനാവശ്യമാണ്. പരസ്പരം മുഖാമുഖം കണ്ടു കൊണ്ടുള്ള പതിവ് രീതിയൊന്നും ഇവിടെ മതിയാകില്ല. മഹാമാരിയുടെ സാഹചര്യത്തില്‍ വീഡിയോ കോണ്‍ഫറന്‍സുകളുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ നടക്കുന്ന കൂടി കാഴ്ചകളുടെ അനുഭവം ഒരു പുതിയ സാധാരണ രീതിയായി മാറണം. ചെറിയ കൂടികാഴ്ചകള്‍ക്ക് ദീര്‍ഘ ദൂരമുള്ള സഞ്ചാരം ഒഴിവാക്കല്‍, ഊര്‍ജവും വിഭവങ്ങളും ലാഭിക്കല്‍, അതിലുപരി പ്രധാനമായി ഫലവത്തത വര്‍ദ്ധിപ്പിക്കല്‍ എന്നിവക്ക് ഈ പുതിയ സാധാരണ രീതി അനിവാര്യമാണ്.
