ಗುವಾಹಟಿ:ಅಕ್ರಮವಲಸೆ ತಡೆಯಲು ಭಾರತ- ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ದೇಶಗಳು ಅಸ್ಸಾಂ ಒಪ್ಪಂದ ಮಾಡಿಕೊಂಡಿವೆ. ಆದರೆ, ಅನುಷ್ಠಾನ ಮಾತ್ರ ಆಗಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಈ ವಿಚಾರವನ್ನು ತಮ್ಮ ರಾಜಕೀಯಕ್ಕೆ ಬಳಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದು ಸಂಕಷ್ಟ ಅನುಭವಿಸುತ್ತಿರುವುದು ಮಾತ್ರ ರಾಜ್ಯದ ಜನರು. ಇಂದಿಗೂ ಗಡಿ ಒಳನುಸುಳುವಿಕೆ ನಿಂತಿಲ್ಲ. ಕರೀಂಗಂಜ್ ಭಾಗದಲ್ಲಿ 4 ಕಿ.ಮೀ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಗಡಿ ಬೇಲಿ ಹಾಕಲಾಗಿಲ್ಲ. ಇದು ವಲಸೆಗೆ ರಹದಾರಿ ಒದಗಿಸಿದೆ. ಗಡಿ ಬೇಲಿ ಹಾಕದಿರಲು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶದ ಒತ್ತಡವೇ ಕಾರಣವಾಗಿದೆ.
ಭಾರತ- ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಗಡಿಯಲ್ಲಿ ಸೀಲಿಂಗ್ ಬಹುತೇಕ ಪೂರ್ಣಗೊಂಡಿದ್ದರೆ, ಕರೀಂಗಂಜ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ 4 ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಪ್ರದೇಶವು ಇಂದಿಗೂ ಮುಕ್ತವಾಗಿದೆ. ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಕಟ್ಟಡಗಳ ನಿರ್ಮಾಣ ನಿಗಮ (ಎನ್ಬಿಸಿಸಿ) 2009ರಲ್ಲಿ ಕರೀಮ್‌ಗಂಜ್ ಪಟ್ಟಣದಿಂದ ಕುಶಿಯಾರಾ ನದಿಯ ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳುತಂತಿ ಬೇಲಿಯನ್ನು ಹಾಕಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಅದು ಇಂದಿಗೂ ಸಾಕಾರವಾಗಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರಣ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ವಲಸಿಗರ ಸ್ಥಳಾಂತರ ಮಾಡದೇ ಇರುವುದು.
ಗಡಿ ಭಾಗದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿರುವ ಜನರ ಸ್ಥಳಾಂತರಕ್ಕೆ ಸೂಚಿಸಿ ಆರ್ಥಿಕ ನೆರವೂ ನೀಡಲಾಗಿದೆ. ಆದರೆ ಜರನು ಮಾತ್ರ ಅಲ್ಲಿಂದ ಕಾಲ್ಕಿತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ 4 ಕಿಲೋಮೀಟರ್‌ಗಳಷ್ಟು ಬೇಲಿ ಹಾಕುವುದು ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿದೆ. ಗಡಿಯಿಂದ 150 ಗಜಗಳ ಅಂತರದಲ್ಲಿ ಮುಳ್ಳುತಂತಿ ಬೇಲಿಗಳನ್ನು ಹಾಕಬೇಕು. ಆದರೆ, ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಜನರು ವಾಸಿಸುತ್ತಿರುವ ಕಾರಣ 150 ಗಜದ ಬದಲು ಬೇಲಿಗಳ ಅಂತರವನ್ನು 50 ಗಜಗಳವರೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡಲಾಗಿದೆ. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಸರ್ಕಾರಗಳು ಚರ್ಚಿಸಿ ನಿರ್ಧಾರ ಕೈಗೊಂಡಿದ್ದವು. ಆ ನಂತರವೂ ಬೇಲಿ ಹಾಕುವ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಮಾತ್ರ ಮುನ್ನೆಲೆಗೆ ಬರಲಿಲ್ಲ.
ಬೇಲಿ, ಗೋಡೆ ನಿರ್ಮಾಣಕ್ಕೆ ಆಕ್ಷೇಪ:ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುವ ಜನರು ಸ್ಥಳಾಂತರಕ್ಕೆ ಹಣಕಾಸಿನ ನೆರವು ಪಡೆದಿದ್ದಾರೆ. ಆದರೆ, ಅವರು ಅಲ್ಲಿಂದ ವರ್ಗವಾಗಿಲ್ಲ. ಇತ್ತ ಎನ್ಬಿಸಿಸಿ ಆ ಪ್ರದೇಶಲ್ಲಿ ಎತ್ತರದ ಕಾವಲು ಗೋಡೆಯನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಲು ಮುಂದಾದಾಗ ಬಾಂಗ್ಲಾದೇಶ ಅದಕ್ಕೆ ತಕರಾರು ಸಲ್ಲಿಸಿತು. ಗಡಿ ಬೇಲಿಯನ್ನು 150 ಗಜಗಳ ಬದಲು 50 ಗಜಗಳಿಗೆ ಇಳಿಸಿದ್ದರಿಂದ ನದಿಯ ದಡದಲ್ಲಿ ಕಾವಲು ಗೋಡೆ ನಿರ್ಮಿಸದೇ ಬೇಲಿ ಹಾಕುವುದು ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಹಾಗಾಗಿ ಎತ್ತರಕ್ಕೆ ಕಾವಲು ಗೋಡೆ ನಿರ್ಮಿಸಿ ಅದರ ಮೇಲೆ ತಂತಿಬೇಲಿ ನಿರ್ಮಿಸುವ ಕಾರ್ಯ 2017ರಲ್ಲಿ ಶುರು ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು.