ನವದೆಹಲಿ:ಭಾರತೀಯ ಬಾಹ್ಯಾಕಾಶ ಸಂಶೋಧನಾ ಸಂಸ್ಥೆ(ಇಸ್ರೋ)ಯ ಮಹತ್ವಾಕಾಂಕ್ಷಿ ಯೋಜನೆ ಚಂದ್ರಯಾನ-2 ನಿಗದಿತ ಗುರಿ ತಲುಪಲು ಇನ್ನೂ ಕೆಲವೇ ಗಂಟೆಗಳು ಮಾತ್ರ ಬಾಕಿ ಉಳಿದಿದೆ. ಉಡಾವಣೆಯ ಬಳಿಕ ಸರಿಯಾಗಿ 48 ದಿನದ ಬಳಿಕ ಚಂದ್ರಯಾನ-2 ರಾಕೆಟ್ ಚಂದಿರನ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ಕಾಲಿಡುತ್ತಿದೆ.
ಆದರೆ ಒಂದು ವಿಚಾರ ಇಲ್ಲಿ ಅಚ್ಚರಿ ಮೂಡಿಸುವಂತಿದೆ. ಆರು ದಶಕಕ್ಕೂ ಮುಂಚೆಯೇ ರಷ್ಯಾ ಹಾಗೂ ಅಮೆರಿಕ ಕೇವಲ ಕೆಲ ದಿನಗಳಲ್ಲೇ ಗುರಿ ತಲುಪಿತ್ತು. ಆ ಎರಡು ರಾಷ್ಟ್ರಗಳಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದ ವೇಗ ಭಾರತಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಸಾಧ್ಯವಾಗಿಲ್ಲ ಎನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಇಲ್ಲಿದೆ ಉತ್ತರ.
ದಕ್ಷಿಣ ಧ್ರುವದ ಆಯ್ಕೆಯ ಹಿಂದಿದೆ ಈ ಕಾರಣ! ನಾಸಾಗೂ ಅಗತ್ಯ ಚಂದ್ರಯಾನ-2 ಯಶಸ್ಸು
1959ರಲ್ಲಿ ಯುಎಸ್ಎಸ್ಆರ್(ಈಗಿನ ರಷ್ಯಾ) ಲುನಾ-2 ಹೆಸರಿನ ರಾಕೆಟನ್ನು ಚಂದ್ರನ ಬಳಿಗೆ ಕೇವಲ 34 ಗಂಟೆಗಳಲ್ಲಿ ಕಳುಹಿಸಿತ್ತು. ಇದಾದ ಹತ್ತು ವರ್ಷದ ಬಳಿಕ ಅಮೆರಿಕದ ನಾಸಾ ಅಪೋಲೊ-11 ಹೆಸರಿನ ಮಾನವ ಸಹಿತ ರಾಕೆಟನ್ನು ನಾಲ್ಕು ದಿನ ಆರು ಗಂಟೆ ಹಾಗೂ 25 ನಿಮಿಷದಲ್ಲಿ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಚಂದ್ರನಲ್ಲಿ ಇಳಿಸಿತ್ತು.
ಭಾರತದ 2ನೇ ಚಂದ್ರಯಾನ ನಿಗದಿತ ಗುರಿಯನ್ನು ತಲುಪಲು ಕಾರಣವಾಗುತ್ತಿರೋದು ರಾಕೆಟ್ ನಿರ್ಮಾಣ ಮತ್ತು ಇಂಧನದ ಪ್ರಮಾಣ. ಅಪೋಲೊ-11 ರಾಕೆಟನ್ನು ಸಟರ್ನ್-ವಿ ಎನ್ನುವ ಭಾರವಾದ ಲಿಫ್ಟ್ ಲಾಂಚರ್ ಮೂಲಕ ನಿರ್ಮಾಣ ಮಾಡಲಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಈ ಯೋಜನೆಗೆ ಸಾಕಷ್ಟು ಹಣವನ್ನು ಸುರಿಯಲಾಗಿತ್ತು. ಪರಿಣಾಮ ರಾಕೆಟ್ ಗಂಟೆಗೆ 39,000ಕಿ.ಮೀ. ವೇಗದಲ್ಲಿ ಸಾಗಿತ್ತು. ಈ ರಾಕೆಟ್ 43 ಟನ್ ಭಾರವನ್ನು ಹೊತ್ತೊಯ್ಯುವ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಹೊಂದಿತ್ತು. ಜೊತೆಗೆ ನೇರವಾಗಿ ಚಂದ್ರನ ಬಳಿಗೆ ಈ ರಾಕೆಟ್ ಸಾಗಿತ್ತು.
ಚಂದ್ರಯಾನ-2 ಅಪೋಲೋ ಮಿಷನ್‌ಗಿಂತ ಹೇಗೆ ಭಿನ್ನ?
ಸದ್ಯ ಎರಡನೇ ಬಾರಿಗೆ ಚಂದ್ರನ ಬಳಿಗೆ ತೆರಳುತ್ತಿರುವ ಭಾರತದ ಬಳಿ ಇಷ್ಟೊಂದು ಸದೃಢ ರಾಕೆಟ್ ಇಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಕಡಿಮೆ ಖರ್ಚಿಗೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಒತ್ತು ನೀಡಿರುವ ಇಸ್ರೋ ಅಷ್ಟೊಂದು ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ಇಂಧನವನ್ನು ರಾಕೆಟ್ನಲ್ಲಿ ತುಂಬಿಸಿಲ್ಲ. ಪ್ರತಿಬಾರಿಯೂ ಕಕ್ಷೆಯ ಬಳಿ ಬರುತ್ತಿದ್ದಂತೆ ಎಂಜಿನ್ ಆನ್ ಮಾಡಿ ವೇಗ ಹೆಚ್ಚಿಸಿ ಮುಂದಕ್ಕೆ ತಳ್ಳಲಾಗುತ್ತದೆ. ಈ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯಿಂದ ಇಸ್ರೋದ ಸದ್ಯದ ಯೋಜನೆ ಕೊಂಚ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಚಂದಿರನ ಅಂಗಳಕ್ಕೆ ತಲುಪುತ್ತಿದೆ.
ಚಂದ್ರಯಾನ-2ರ ರಾಕೆಟ್ ಅನ್ನು 'ಬಾಹುಬಲಿ' ಎಂದು ಕರೆಯಲಾಗಿದ್ದರೂ ಅಮೆರಿಕದ ಅಪೋಲೊ-11 ಹೋಲಿಕೆ ಮಾಡಿದರೆ ಇಸ್ರೋ ರಾಕೆಟ್ ಅಷ್ಟೊಂದು ಭಾರವಾಗಿಲ್ಲ. ಅಪೋಲೋ-11 ಸಾಮರ್ಥ್ಯ 43 ಟನ್ ಭಾರ ಇದ್ದರೆ ಭಾರತ ಚಂದ್ರಯಾನ-2ರ ಭಾರ 4 ಟನ್ ಮಾತ್ರ..!
