ಹೈದರಾಬಾದ್ :ಹಿಮಾಲಯ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಭಾರತದೊಂದಿಗೆ ಗಡಿ ವಿವಾದಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಲ್ಲದೇ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಲಡಾಖ್ನಲ್ಲಿಯೂ ಒಳನುಸುಳಿದೆ ಚೀನಾ. ಪ್ಯಾಂಗಾಂಗ್ ತ್ಸೊ, ಡೆಮ್ಚೊಕ್, ಗಲ್ವಾನ್ ಕಣಿವೆ ಮತ್ತು ದೌಲತ್ ಬೇಗ್ ಒಲ್ಡಿಯಲ್ಲಿ ಚೀನಿ ಸೈನಿಕರು ವಾಸ್ತವ ನಿಯಂತ್ರಣ ರೇಖೆ ದಾಟಿ ಬಂದಿರುವುದರಿಂದ ಎರಡೂ ದೇಶಗಳ ನಡುವೆ ಪ್ರಕ್ಷ್ಯುಬ್ಧ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಉಲ್ಬಣಿಸಿದೆ.
ಗಾಲ್ವನ್ ಕಣಿವೆಯಲ್ಲಿ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ನಡೆದ ನೇರಾನೇರ ಹೊಡೆದಾಟದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ 20 ಸೈನಿಕರು ಹುತಾತ್ಮರಾಗಿದ್ದಾರೆ. ಈ ಮಧ್ಯೆ ಲಡಾಖ್ನ ಪೂರ್ವದ ಗಾಲ್ವನ್ ಕಣಿವೆಯ ಮೇಲೆ ಚೀನಾ ತನ್ನ ಹಕ್ಕನ್ನು ಮತ್ತೆ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದೆ. ವಾಸ್ತವ ನಿಯಂತ್ರಣ ರೇಖೆ (ಎಲ್ಎಸಿ– ಲೈನ್ ಆಫ್ ಆಕ್ಚುಯಲ್ ಕಂಟ್ರೋಲ್) ಎಂಬುದು 3,440 ಕಿ.ಮೀ ಉದ್ದದ ಅಸ್ಪಷ್ಟ ಗುರುತಿನ ರೇಖೆಯಾಗಿದೆ. ಭಾರತದ ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಚೀನಾದ ಹತೋಟಿಯಲ್ಲಿರುವ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಪ್ರತ್ಯೇಕಿಸುತ್ತದೆ. ಹಲವಾರು ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಎಲ್ಎಸಿ ಪರಸ್ಪರ ಹೆಣೆದುಕೊಂಡಂತೆ ಇರುವುದರಿಂದ, ಗಡಿ ಅಕ್ರಮದ ಆರೋಪಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿದೆ ಚೀನಾ. ಪದೇಪದೆ ಕೈ ಮಿಲಾಯಿಸುವುದು ಮತ್ತು ನೇರಾನೇರ ಹೊಡೆದಾಟ ಇಲ್ಲಿನ ಸಾಮಾನ್ಯ ದೃಶ್ಯ. ಇಡೀ ಎಲ್ಎಸಿ ಒಟ್ಟು ಮೂರು ವಲಯಗಳಲ್ಲಿ ಪಶ್ಚಿಮ, ಪೂರ್ವ ಮತ್ತು ಮಧ್ಯ ಎಂದು ವಿಭಾಗವಾಗಿವೆ.
ಪಶ್ಚಿಮ ವಲಯ (ಕರಾಕೋರಮ್ ಕಣಿವೆಯ ವಾಯವ್ಯ ಭಾಗದಿಂದ ಡೆಮ್ಚೊಕ್ವರೆಗೆ, 1,570 ಕಿಮೀ). 1950ರ ದಶಕದಿಂದಲೂ ಭಾರತ ಮತ್ತು ಚೀನಾ ನಡುವೆ ಅಕ್ಸಾಯ್ ಚಿನ್ ತೀವ್ರ ವಿವಾದಾಸ್ಪದ ಗಡಿ ಪ್ರದೇಶವಾಗಿದೆ. ಇದು ಅಂದಾಜು 38,000 ಚದರ ಕಿಮೀ ವಿಸ್ತಾರದ ಪ್ರದೇಶ. 1957ರಲ್ಲಿ ಚೀನಾ ಈ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಆಕ್ರಮಿಸಿತು. ಆದರೆ, ಈ ಆಕ್ರಮಿತ ಪ್ರದೇಶ ತನಗೆ ಸೇರಿರುವ ಲಡಾಖ್ ಪ್ರಾಂತ್ಯದ ಭಾಗ ಎಂದು ಭಾರತ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತಿದೆ.1962ರಲ್ಲಿ ಟಿಬೇಟ್ ಮತ್ತು ಕಿನ್ಜಿಯಾಂಗ್ ಪ್ರದೇಶಗಳನ್ನು ಸಂಪರ್ಕಿಸುವ ರಸ್ತೆಯನ್ನು ಅಕ್ಸಾಯ್ ಚಿನ್ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ನಿರ್ಮಿಸಿತು ಚೀನಾ.
ಡೆಮ್ಚೊಕ್ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿ ಮತ್ತು ಸೈನಿಕ ಶಿಬಿರ ತಾಣವಾಗಿದೆ. ಭಾರತ ಮತ್ತು ಚೀನಾದ ನಡುವಿನ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ಡೆಮ್ಚೊಕ್ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿದೆ. ಭಾರತ ತನ್ನದೆಂದು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವ ಗಡಿಯು ಡೆಮ್ಚೊಕ್ನ ಆಗ್ನೇಯ ಭಾಗದಲ್ಲಿದೆ. ಭಾರತ ಮತ್ತು ಚೀನಾದ ಸೈನಿಕರು ನಿಯಮಿತವಾಗಿ ನೇರ ಹೊಡೆದಾಟ ನಡೆಸುವುದು ಇಲ್ಲಿಯೇ..
ಪೂರ್ವ ವಲಯ (ಸಿಕ್ಕಿಂನಿಂದ ಮಯನ್ಮಾರ್ ಗಡಿಯವರೆಗೆ, 1,325 ಕಿಮೀ). ಅತ್ಯಂತ ವಿವಾದಾತ್ಮಕ ಭೂಪ್ರದೇಶಗಳೆಲ್ಲವೂ ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿವೆ. ಆದರೆ, ಅರುಣಾಚಲ ಪ್ರದೇಶವೂ ತನ್ನ ಪ್ರದೇಶದ ಒಂದು ಭಾಗವೆಂದು ಚೀನಾ ದಶಕಗಳಿಂದ ಪ್ರತಿಪಾದಿಸುತ್ತ ಬಂದಿದೆ. ಮೇಲ್ಭಾಗದ ಸುಬನಸಿರಿ ವಿಭಾಗದಲ್ಲಿರುವ ಅಸಾಫಿಲಾ 100 ಚದರ ಕಿಮೀ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯ ಅರಣ್ಯ ಮತ್ತು ಗುಡ್ಡಗಾಡು ಪ್ರದೇಶ.
1962ರ ಚೀನಾ-ಭಾರತ ಯುದ್ಧದಲ್ಲಿ ಈ ಪ್ರದೇಶ ಚೀನಾದ ನೇರ ದಾಳಿಗೆ ಒಳಗಾಗಿತ್ತು. ಪ್ರಸ್ತುತ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಯಾವ ದೇಶದ ವ್ಯಾಪ್ತಿಯಲ್ಲಿಯೂ ಇಲ್ಲ. ಮೇಲ್ಭಾಗದ ಸುಬನಸಿರಿ ವಲಯದಲ್ಲಿರುವ ಲೊಂಗ್ಜು, ಚೀನಾದ ಸೈನಿಕ ಠಾಣ್ಯಗಳಿರುವ ಟಿಬೇಟ್ನ ಮಿಜಿಯಿತುಮ್ನ ಎದುರಿಗಿದೆ. 1959ರಲ್ಲಿ ಚೀನಾದ ಪೀಪಲ್ಸ್ ಲಿಬರೇಶನ್ ಆರ್ಮಿ (ಪಿಎಲ್ಎ) ಮತ್ತು ಭಾರತದ ಅಸ್ಸಾಮ್ ರೈಫಲ್ಸ್ ನಡುವೆ ಮೊದಲ ಸಶಸ್ತ್ರ ಹೋರಾಟ ಇಲ್ಲಿ ನಡೆದಿತ್ತು. ಆನಂತರ ಭಾರತ ಲೊಂಗ್ಜುವನ್ನು ಮತ್ತೆ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಳ್ಳಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ, ಲೊಂಗ್ಜುನಿಂದ ದಕ್ಷಿಣಕ್ಕೆ 10 ಕಿ.ಮೀ ದೂರದ ಮಾಜಾದಲ್ಲಿ ಠಾಣ್ಯವೊಂದನ್ನು ನಿರ್ಮಿಸಿತು. ನಮ್ಕಾ ಚು ನದಿ ಕಣಿವೆಯು ತವಾಂಗ್ಗಿಂತ 60 ಕಿ.ಮೀ ಮುಂಚೆ ಬರುತ್ತದೆ.
1962ರ ಯುದ್ಧ ಪ್ರಾರಂಭವಾಗಿದ್ದೇ ಇಲ್ಲಿಂದ. ತವಾಂಗ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಕ್ಯಾ ಫೋ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿರುವ ನಮ್ಕಾ ಚು ಪ್ರದೇಶದ ಪೂರ್ವಕ್ಕಿದೆ ಕಿರು ಹೊಳೆಯಾಗಿರುವ ಸುಮ್ದೊರೊಂಗ್. ಚೀನಾ ಸೈನ್ಯ ಇದನ್ನು 1986ರಲ್ಲಿ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿತು. ಚೀನಾದ ಈ ಆಕ್ರಮಣಕ್ಕೆ ಪ್ರತೀಕಾರವಾಗಿ ಭಾರತೀಯ ಸೇನೆಯು ಯಾಂಗ್ಸ್ತೆಯನ್ನು (ತವಾಂಗ್ ಜಿಲ್ಲೆಯ ಭಾಗ) 1986ರ ದ್ವಿತೀಯಾರ್ಧದಲ್ಲಿ ಆಕ್ರಮಿಸಿಕೊಂಡಿತು.
ಮಧ್ಯ ವಲಯವು (ಡೆಮ್ಚೊಕ್ನಿಂದ ನೇಪಾಳದ ಗಡಿಯವರೆಗೆ, 545 ಕಿಮೀ) ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಾಖಂಡದ ಉದ್ಧಕ್ಕೂ ಹರಡಿಕೊಂಡಿದೆ. ಉತ್ತರಾಖಂಡದ ಚಮೋಲಿ ಜಿಲ್ಲೆಯಲ್ಲಿರುವ ಈ ಪ್ರದೇಶವು ಹುಲ್ಲುಗಾವಲು ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಒಳಗೊಂಡಿದೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶ ಸಹ ಚೀನೀಯರ ದಾಳಿಗಳ ಇತಿಹಾಸವನ್ನು ಹೊಂದಿರುವಂಥದು.